Een bezoeker van sekswerkers in gesprek met NRC: “Binnen vijf minuten in een paradijsje”

door

Een bezoeker van sekswerkers is in gesprek geweest met NRC, deze ‘wandelaar’ vertelt over zijn ervaringen in de afgelopen dertig jaar. Hij vind dat sekswerkers ondergewaardeerd worden en ‘halve psychologen’ zijn. Het hele interview lees je hieronder.

Wat een tragiek dat iemand die zulk mooi en nuttig werk doet, die er met een goed gevoel naar terugkijkt, er toch niet voor uit durft te komen”, mailde een 60-jarige man* naar aanleiding van de vorige rubriek, waarin een voormalig sekswerker aan het woord komt. Die wilde niet met zijn naam in NRC, om zijn ex en hun twee kinderen te beschermen. Ook hij moet, zoals hij zegt, „hypocriet zijn, godverdomme” – hij is een trouw bezoeker van sekswerkers en -clubs, iets waar je dus ook niet zomaar mee naar buiten treedt. Hij wil er wel meer over vertellen.

Het woord sekswerker gebruikt de man, die vrouwen bezoekt, zelf niet; hij vindt het te steriel klinken. Liever heeft hij het over prostituees of meisjes van plezier. Vóór corona ging hij twee of drie keer per maand, meestal naar een club in Duitsland. Het afgelopen jaar regelde hij contacten via kinky.nl, al mocht dat het grootste gedeelte van het jaar eigenlijk niet. Niet ideaal, vindt hij: „Je moet maar hopen dat ze lijken op hun foto.”

De eerste keer was voor hem meer dan dertig jaar geleden, in de rosse buurt van Den Haag. Waarom hij de stap zette, en hoe hij zich voelde voordat hij naar binnenging, herinnert hij zich niet meer. Wel dat het meteen „een prettig contact van mens tot mens was. Ik ben drie keer bij haar geweest. De derde keer zei ze: ‘Wat leuk dat je er weer bent.’”

Hij heeft, zegt hij, altijd „huisje boompje beestje gewild”, en is „op zich niet blij dat ik geen standaard gezinnetje heb.” Hij heeft een paar relaties gehad, de langste duurde tien jaar. In het begin daarvan stopte hij met het bezoek aan sekswerkers. „Maar op een gegeven moment dacht ik: als ik het van haar moet hebben, wordt het niks meer.”

Bezoek aan sekswerkers is veel makkelijker dan een relatie, zegt hij. „Als je iemand ziet die je leuk vindt, kan het wel een half jaar duren voor het wat wordt. Of misschien heb je een leuke nacht en wil je daarna niet verder, maar dan kan ze gaan bellen. Bij prostituees kun je altijd terecht en je kunt kiezen. Ze zijn wel jonger dan de vrouwen die ik in de kroeg tegenkom.” Vindt hij dat aantrekkelijker? „Een jongere vrouw ziet er over het algemeen leuker uit. Maar een diepgaand gesprek is moeilijk. Ze komen vaak uit Roemenië en dat soort landen.”

Aanwezigheid

Sekswerkers zijn ondergewaardeerd, vindt de zestigjarige. „Binnen vijf minuten ben je in een paradijsje. Het is niet alleen een nummertje maken, het is ook contact opbouwen. Dat krijgt zo’n meid toch maar voor elkaar met een wildvreemde. Het zijn halve psychologen. Natuurlijk: hoe meer een klant het naar zijn zin heeft, hoe eerder hij weer weg is.” Hij denkt dat hij een prettige klant is. „Niet zozeer seksueel misschien, maar ik heb het gevoel dat ze mijn aanwezigheid prettig vinden. In elk geval in vergelijking met anderen. Met mij is het niet van: ik heb 50 euro betaald, pijpen kreng! Ik vraag geen rare dingen, ook om niet in een neerwaartse spiraal re raken waarbij je steeds extremere seks wilt. Ik doe hetzelfde als dertig jaar geleden.” Hij zoekt vooral warmte en intimiteit bij een sekswerker, zegt hij. „Naast een mooie vrouw liggen, kroelen, en uiteindelijk word je daar zo opgewonden van dat je seks wilt. Het allermooiste vind ik als zo’n mooie vrouw naar me glimlacht. Dat hóéft ze niet te doen.”

De kwestie van gedwongen werken en mensenhandel stipte hij al aan in zijn mail: „Jij en ik worden ook gedwongen om te werken.” Gelooft hij dat echt? „Het is ingewikkeld.” Drie keer heeft hij meegemaakt dat een vrouw mishandeld werd door een pooier, een van die vrouwen dook drie maanden bij hem onder. Een meisje uit de Duitse club, dat sinds corona thuis in Roemenië is, steunt hij financieel. „Haar vader is net uit de gevangenis, er zijn allerlei problemen, ik probeer haar naar school te krijgen. Na haar grootmoeder en moeder ben ik degene die het dichtst bij haar staat.”

*Naam op verzoek weggelaten, maar bekend bij de NRC redactie.

Leven van Frankrijks bekendste hoerenmadam wordt Netflix-film

door

Wat Xaviera Hollander alias ‘The Happy Hooker’ is voor ons, dat is Fernande Grudet alias ‘Madame Claude’ voor de Fransen. Maar dan chiquer, mondainer en – hoe kan het anders in het libertaire Parijs van de jaren 60 en 70 – met connecties tot in de hoogste politieke kringen. Al in de fleur van haar leven was ze onderwerp van een film. Nu doet Netflix dat nog eens over in de nieuwe film ‘Madame Claude’. Want ook zes jaar na haar overlijden blijft Frankrijks bekendste hoerenmadam tot de verbeelding spreken.

Bron: hbvl.be

Huurwoning in Capelle aan den IJssel gesloten na aantreffen illegale prostitutie

door

Handhavers van de gemeente Capelle aan den IJssel en het Regionale Controleteam Prostitutie en Mensenhandel hebben zaterdagavond een huurwoning in Capelle-Schenkel gesloten in verband met illegale prostitutie.

De huurwoning kwam in beeld door tips vanuit de buurt en onderzoekswerk van de politie. Bij de inval in de woning werden er inderdaad werkzaamheden met betrekking tot illegale prostitutie verricht. De sekswerkers en hun klant werden aangehouden en verhoord, hierna mochten zij weer vertrekken.

Burgemeester Peter Oskam heeft de woning direct middels een spoedsluiting gesloten. Regelmatig worden er door het Regionaal Controleteam Prostitutie en Mensenhandel woningen in verband met illegale prostitutie gesloten. Het Regionaal Prostitutie en Mensen team is een samenwerking van de politie, handhavers en de gemeenten Capelle aan den IJssel, Schiedam en Vlaardingen. Er wordt streng tegen opgetreden omdat er doorgaans ook sprake is van uitbuiting en mensenhandel.

Bron: Nieuwsopbeeld.nl

Utrechtse raadsleden verdeeld over gedogen thuiswerken voor sekswerkers

door

Sekswerkers werken steeds vaker vanuit huis, maar dat is verboden en dat leidt dat tot gevaarlijke situaties zeggen hulpverleners. Door thuiswerken te gedogen kun je uitbuiting en chantage beter tegengaan zeggen nu een aantal politieke partijen.

Sophie Schers van GroenLinks: “Je doet nu als sekswerker iets wat niet mag en dan ben je chanteerbaar en kan er sneller misbruik van je gemaakt worden.” VVD-raadslid Tess Meerding keurt het thuiswerken niet goed, maar begrijpt het wel. “Het is een herkenbaar probleem en ik snap het ook wel. Je wilt toch ook op een manier je geld verdienen als je niet in aanmerking komt voor steunmaatregelen.”

Prostitutie is nu het enige contactberoep dat niet mag vanwege corona. Daardoor wordt het probleem steeds zichtbaarder. Veel vrouwen hebben geld nodig en gaan ondergronds en dat leidt volgens hulpverleners tot lastige situaties.

Partijen maken zich hier zorgen over. Schers van GroenLinks: “In Utrecht is een beperkt aantal privéclubs en ramen zijn er niet meer, dus ik vermoed dat thuiswerken toeneemt. Die situatie is zorgelijk en onwenselijk. Juist sekswerkers maken grotere kans op uitbuiting of misbruik.” Het CDA vindt het een lastige discussie. Bert van Steeg: “Het is een legaal beroep, maar niet een normaal beroep. Als er overlast wordt veroorzaakt moet je daar tegen optreden.”

Steun

Financiële steun vanwege de corona lockdown is er niet voor alle prostituees. Ze kunnen als ze geen zzp’er zijn en ook niet in loondienst zijn, een uitkering aanvragen. Maar dat is vaak onvoldoende om hun maandelijkse kosten te dekken. Raadslid Schers: “Sommige sekswerkers hebben net als iedereen een hypotheek of kinderen die studeren. Dat kun je van een uitkering niet betalen.”

Meerding van de VVD vindt dat het steunpakket moet worden uitgebreid, maar dat is aan de landelijke politiek. “Zolang er geen toereikende steun is voor alle sekswerkers moet je nog niet streng handhaven op thuiswerkers. Zodra die steun wel geregeld is kun je ook streng handhaven.”

Gedoogbeleid

Over het gedogen van thuiswerken zijn de partijen verdeeld. GroenLinks-raadslid Schers: “Het is al erg genoeg dat het gedoogd moet worden. Het is wel waardevol om daar naar te kijken, maar daarmee ben je er nog niet.” Door het thuiswerken te gedogen denken sommige partijen dat je daarmee voorkomt dat sekswerkers worden misbruikt of gechanteerd.

Het CDA is tegen gedogen, zegt Van Steeg. “Je ziet dat prostitutiezone’s criminaliteit in de hand werken. Stop nou ook met het realiseren van het nieuwe Zandpad. Thuiswerken moet je ook niet gedogen, want dat veroorzaakt overlast.” Volgens het CDA ligt de oplossing in de hulpverlening. “Probeer de vrouwen te helpen aan alternatieven, zodat ze op een andere manier hun inkomen verdienen.”

Bron: rtvutrecht.nl

Oudste beroep ter wereld wordt écht beroep in België: “Met tranen in de ogen heb ik het de minister horen zeggen”

door

Geen enkele bevolkingsgroep in België heeft zo hard geleden onder de coronapandemie als de sekswerkers. Prostitutie wordt dan wel gedoogd, maar is voor de wet nog altijd strafbaar. En dus kunnen ze geen aanspraak maken op enige steunmaatregel, ook al kunnen ze al maanden geen klanten ontvangen. Maar daar komt verandering in nu minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open VLD) sekswerk uit de strafwet wil halen.

“Met tranen in de ogen heb ik het minister Van Quickenborne horen zegen. Hij zal de ministerraad een voorstel doen om sekswerk te decriminaliseren”, zegt seksueel antropoloog Daan Bauwens van het Belgisch sekswerkerscollectief Utsopi.

Payoke vraagt al sinds 1987 om een dergelijk statuut, vertelt directeur Klaus Vanhoutte. Eerdere initiatieven hebben nooit tot iets geleid. Het is voor het eerst dat een minister van Justitie het taboe rond sekswerk doorbreekt door een dergelijke belofte te doen.

In België zijn naar schatting 25.000 vrouwen, mannen en transgender personen actief als sekswerker. Mogelijk zijn het er meer, want officiële cijfers bestaan er niet omdat ze in een wettelijk vacuüm werken. Dat maakt hen ook zo kwetsbaar voor malafide praktijken.

Artikel 380

Sekswerk is in ons land in principe strafbaar, maar wordt in de praktijk wel gedoogd. Maar aangezien prostituees geen statuut hebben, komen ze voor geen enkele tegemoetkoming in aanmerking, zegt Kamerlid Marianne Verhaert (Open VLD). Zij gaf de aanzet om sekswerk uit de taboesfeer te halen en artikel 380 in het strafwetboek aan te passen.

Dat fameuze artikel bepaalt niet dat betaalde seks verboden is, maar dat “elke derde partij” dat wel is. “Het gaat dan over pooiers”, zegt Wendy Gabriël van Violett, dat zich het lot van sekswerkers in Vlaanderen aantrekt en hen ook medisch en juridisch ondersteunt. “Maar evengoed over de verhuurder van kamers, de boekhouder van de sekswerker, zelfs de verzekeringsagent. Iedereen die hem of haar diensten aanbiedt, wordt op dezelfde lijn geplaatst als pooiers. En dat slaat natuurlijk nergens op.”

Vangnet

“Enkel door het oudste beroep ter wereld in een wettelijk kader te gieten, kunnen er afspraken worden gemaakt. En kunnen sekswerkers toegang krijgen tot een sociaal vangnet, wat ze nu niet hebben. Weet u dat dit de enige sector is die belastingen betaalt, onder welke vorm ook, zonder ooit iets terug te krijgen. Of het nu coronasteun is of pensioen”, zegt Daan Bauwens van Utsopi.

Als Van Quickenborne zijn plan kan uitvoeren en sekswerkers een wettelijk statuut krijgen, ligt de weg open voor onderhandelingen over arbeidsvoorwaarden en sociale bescherming. En om de criminele aasgieren in het milieu een halt toe te roepen. “Binnenkort wordt een nieuw actieplan mensenhandel goedgekeurd. Met een betere bescherming voor slachtoffers maar ook een hardere aanpak van de daders”, geeft de minister nog mee.

Bron: Nieuwsblad.be

Komt er een luxe bordeel in Castricum?

door

Konden we in augustus 2019 nog lezen dat dat de gemeente Castricum in het duister tast over sekswerk in Castricum, als je de geruchten moet geloven blijken er nu toch plannen te zijn om een relaxbedrijf te starten in Castricum. Drie ondernemers uit Limmen en Castricum hebben de (kale)koppen bij elkaar gestoken en zien mogelijkheden om een relaxbedrijf te beginnen. Daarbij bieden de algemene voorwaarden in Castricum zelfs ruimte voor één relaxbedrijf binnen de gemeente.

Voorlopig willen de ondernemers anoniem blijven. “Er zit namelijk nogal het een en ander aan vast ”, volgens een van de drie. “Allereerst moeten we aan huisvesting zien te komen, waarbij de ondernemers hun oog hebben laten vallen op het leegstaande pand van Kaptein Kaas. Het zou plaats moeten bieden aan minimaal vijf tot acht relaxwerksters in luxueuze ruimtes. “Je moet je er als bezoeker thuis voelen, waarbij een horecadeel voor het natje en droogje zorg draagt. Het mag aan niets ontbreken, waarbij de privacy hoog in het vaandel zal staan.

In week 13 zal er meer duidelijk worden, na overleg met de gemeente.

Bron: Castricum105.nl

Steun voor sekswerkers Leeuwarden wordt verlengd

door

De gemeente Leeuwarden stelt zestig duizend euro beschikbaar voor noodhulp aan sekswerkers. Zij mogen niet werken door de coronamaatregelen en krijgen voedselbonnen.

De sekswerkers krijgen voedselbonnen van de gemeente ter waarde van dertig euro per week en een drogisterijbon van twintig euro per maand. Het Rode Kruis stelt wekelijks ook een voedselbon van vijftien euro ter beschikking. Behalve deze hulp biedt de gemeente ook noodopvang aan vrouwen die nergens terecht kunnen en kunnen eventuele urgente rekeningen betaald worden.

Sinds de uitbraak van het coronavirus zijn de bordelen het grootste deel van de tijd gesloten. Alleen tussen juli en oktober was sekswerk toegestaan.

Bron: LC.nl

‘Overlast van thuiswerkende sekswerkers in Utrecht neemt toe in coronatijd’

door

Sekswerkers werken in coronatijd steeds vaker illegaal vanuit huis. En daarmee neemt ook de overlast toe in de wijken. Wooncorporaties krijgen steeds vaker klachten binnen, constateert Belle hulpverlening die ondersteuning biedt aan sekswerkers in een podcast van RTV Utrecht over sekswerk in de stad. Door de lockdown vanwege corona mogen prostituees niet werken, maar dat wil niet zeggen dat ze dat ook echt niet meer doen.

Minke Fischer van Belle Hulpverlening | Foto: RTV Utrecht / Iris Tasseron

Veel sekswerkers hebben geen andere bron van inkomsten en komen niet voor de regelingen in aanmerking, dus zoeken ze manieren om alsnog geld te verdienen. Minke Fischer, unitmanager bij Belle Hulpverlening: “Vrouwen die hier op de tippelzone werken en verslaafd zijn moeten natuurlijk wel hun geld verdienen. Waar ze wonen kunnen ze geen bezoek ontvangen dus gaan ze naar een vriendin die een huis heeft en dan gaan ze met z’n tweeën of met z’n drieën klanten ontvangen.”

Dan wordt het lastig zegt Fischer, want door corona zijn nu ook de buren thuis en dat zorgt voor overlast. “Wij zien dus dat er meer meldingen komen richting woningbouwcorporaties en het risico is dat deze sekswerkers dus weer hun huis kwijtraken, omdat ze met elkaar een oplossing zoeken voor hun geldprobleem.”

Veiligheid

Maaike is sekswerker geweest. Nu werkt ze bij Belle als hulpverlener. Ze heeft vroeger vooral vanuit huis gewerkt, en ze begrijpt dat sekswerkers blijven werken. “Kijk, die klanten zijn er en die gaan niet weg. Er wordt altijd gepraat over die sekswerker, maar het is ook die hele grote groep klanten die er gewoon is en daar behoefte aan heeft. En als we het dan over een legaal beroep hebben laten we dan met z’n allen zo fijn en zo krachtig mogelijk invullen. Een sekswerker wil ook gewoon z’n geld verdienen dus dat probleem dat wordt gecreëerd die verplaatst zich.” En dat kan gevaarlijke situaties opleveren voor de sekswerker. “Ik heb wel verhalen gehoord dat een klant een sekswerker onder druk zette. Zo van als jij niet dit of dat doet dan geef ik aan dat jij vanuit je eigen woning werkt en dan staat zo’n sekswerker in een kwetsbare positie.”

Maaike, voormalig sekswerker en hulpverlener bij Belle | Foto: RTV Utrecht / Iris Tasseron

Ondergronds

Dit jaar in juni gaat de tippelzone aan de Europalaan dicht. De prostitutiezone aan ‘t Zandpad is al sinds 2013 dicht. Toen al vreesden hulpverleners dat het sekswerk ondergronds zou gaan. Nu blijkt dat ook het geval te zijn. Volgens onderzoek, zegt Belle, zouden zo’n 500 sekswerkers nu vanuit huis werken. Belle hulpverlening probeert met de sekswerkers in contact te blijven. Zo is er een inloop aan de Vleutenseweg. Sam Scheffer van Belle “Mensen kunnen voor praktische vragen binnenlopen, bijvoorbeeld voor hulp bij het maken van een CV en we hebben ook een medisch spreekuur of ze kunnen langskomen voor condooms.” Iedereen met vragen kan dus binnenlopen, maar vanwege corona nu wel alleen op afspraak.

De reden dat de prostitutiezones dicht zijn heeft natuurlijk ook met mogelijke mensenhandel te maken en overige misstanden binnen de prostitutie, maar door alles te sluiten ban je prostitutie niet de wereld uit. Minke Fischer, Unit manager bij Belle: “Ik zou hopen dat je met elkaar durft te erkennen dat sekswerk werk is en dat dat dus ook nooit weggaat, omdat het ook niet nodig is dat het weggaat. Sekswerk is werk, misstanden moet je aanpakken. Dat is waar het’m in zit.”

Thuiswerken

Vanuit je eigen woning klanten ontvangen als sekswerker is verboden. Daar moet je een speciale vergunning voor hebben. Sommige steden gedogen het wel, maar Utrecht niet. Volgens Fischer van Belle Hulpverlening zou de politiek daar toch ‘s over moeten nadenken. “Je krijgt dan meer zicht op de doelgroep.” Er is een nieuwe wet in de maak, de Wet Regulering Sekswerk. Volgens die wet mag je thuiswerken, maar moet je je wel als sekswerker registreren. “Als je niet geregistreerd bent kom je weer in het strafbare circuit en dat is jammer, omdat je aan de ene kant wil weten wie er thuiswerken, omdat je ze dan kan informeren over veilig werken, gezondheid en nog meer zaken. Maar je wilt niet dat ze strafbaar worden en dat ze dan onderduiken en zich niet melden.”

Fischer hoopt dat de politiek in Utrecht toch wil overgaan op het gedogen van thuiswerk. “Onderzoek het, weeg de voor- en de nadelen tegen elkaar af, maar durf te denken over thuiswerken.

Kelly van der Veer: ’Achter de ramen maakte ik mijn droom waar’

door

Weet u het nog? In de derde editie van ’Big Brother’ biechtte Kelly van der Veer (40) op dat ze een geslachtsverandering had ondergaan. Twintig jaar geleden was dat echt nog een taboe. En nog altijd is ze spraakmakend; zo besloot ze in 2019 achter de ramen te gaan werken. Hoe is het nu met haar?

„Als kind was ik een in mezelf gekeerd jongetje. Ik was nog maar een jaar of vier toen ik tijdens het douchen tegen mijn moeder zei dat ze mijn piemeltje eraf moest knippen. En als haar vriendinnen hun dochters meenamen als ze op visite kwamen, troffen ze mij na een uur spelen steevast aan in de jurkjes van die meisjes.

„Als kind was ik een in mezelf gekeerd jongetje. Ik was nog maar een jaar of vier toen ik tijdens het douchen tegen mijn moeder zei dat ze mijn piemeltje eraf moest knippen. En als haar vriendinnen hun dochters meenamen als ze op visite kwamen, troffen ze mij na een uur spelen steevast aan in de jurkjes van die meisjes.

Thuissituatie

Ik weet nog dat mijn vader een hijskraan voor me had gekocht en ik teleurgesteld was. Wat moest ik daar nou mee? Mijn zus kreeg een kinderwagen en je raadt het al: die was binnen de kortste keren van mij. Eigenlijk was ik dus constant bezig om mijn omgeving ervan te overtuigen dat ik een meisje was.

Mijn ouders hebben daar perfect op gereageerd. Mijn moeder is een prachtige vrouw die houdt van make-up, mooie kleding… zij snapte het wel. Als ik weer eens met haar oorbellen door het huis paradeerde, zei ze: ‘Zie je wel, het is gewoon een meid.’

Voor mijn vader was het iets lastiger te begrijpen, maar ook hij accepteerde me. Toen ik een keer in een speelgoedwinkel een cadeautje mocht uitkiezen, rende ik meteen naar de barbies. Toen hij zag hoe intens blij ik daarvan werd, zei hij: ’Weet je wat, zoek er dan ook maar kleertjes bij.’ Vanaf dat moment was-ie om. Ik ging barbies verzamelen en samen struinden we barbiebeurzen af op zoek naar nieuwe exemplaren. Mijn thuissituatie was heel warm, daar ben ik nog elke dag dankbaar voor.

Hel

Buitenshuis was het een ander verhaal. Op de lagere school was het nog geen probleem. Ik nam mijn barbies mee en speelde gewoon met de meiden in de poppenhoek. Maar toen ging ik naar de middelbare school. Tijdens dat vreselijke voorstelrondje aan het begin van het jaar, ging het mis.

Ik zei: ’Ik ben Ferry en mijn hobby’s zijn zingen, dansen en mode.’ Even bleef het stil, daarna begon iedereen keihard te lachen. Als ik daar nu aan denk, kan het me nog boos maken. Vanaf dat moment belandde ik in een hel. Mijn tas werd in de fik gestoken, mijn kleren verstopt en overal waar ik kwam, was het: ’Hé, vies manwijf! Vuile homo!’ Dat vond ik heel erg.

Ik trok me regelmatig terug; dan zat ik dagen op mijn kamer en wilde ik met niemand praten. Wel was er een Marokkaanse jongen in de klas met wie ik het goed kon vinden. Omdat hij het weleens voor me opnam, probeerde ik altijd een plekje naast hem te bemachtigen.

Uitlaatklep

In tekenen vond ik een uitlaatklep. Urenlang zat ik met een schriftje voor mijn neus. Ik tekende voornamelijk vrouwen met mooie borsten en billen, eigenlijk hoe ik zelf wilde dat ik eruit zou zien. Dat konden de pestkoppen dan weer wel waarderen, haha. Binnen de kortste keren maakte ik voor iedereen dat soort tekeningen.

Helaas werd het pesten er niet minder op. Dat gebeurde pas toen we een schoolrichting moesten kiezen; de pesters gingen allemaal naar bouw en techniek, de meiden en ik naar uiterlijk, mode en verzorging. Dat was een verademing. Ik was omringd met meiden die mij accepteerden en voor mij opkwamen als dat nodig was. Daardoor leerde ik mezelf ook steeds meer accepteren.

Travestie Show

Zozeer zelfs, dat ik me na het behalen van mijn diploma opgaf voor De Travestie Show. Mannen die zich verkleedden als vrouw en ook nog eens mochten optreden: dat was ik! Ik was klaar met verstoppen, de wereld mocht mij zien. En hoewel ik eigenlijk nog te jong was om mee te doen – ik was 16 – was de jury onder de indruk van mij en won ik het programma zelfs.

Daarna gebeurde er heel veel. Ik begon aan het traject voor een geslachtsverandering, met alle gesprekken met psychologen, tests, hormoonbehandelingen en uiteindelijk de operatie. Eindelijk!

Big Brother

Daarna deed ik mee aan het derde seizoen van Big Brother, waarin ik daarover vertelde. In het huis kreeg ik niets mee van wat er in de buitenwereld gebeurde, maar toen ik eruit was, kreeg ik ontzettend veel post van mensen die mij bedankten dat ik zo open was geweest. Eindelijk zagen ze iemand op tv in wie ze zichzelf herkenden. Daarna zat ik in allerlei programma’s.

Sekswerker

Op een gegeven moment had ik alles wel gedaan wat ik wilde en hoefde ik niet meer zo nodig in de spotlights te staan. Het was tijd voor een nieuwe uitdaging. Met mijn ouders had ik als kind eens over de Wallen gelopen en ik weet nog dat ik me toen vergaapte aan al die mooie vrouwen achter de ramen. Als volwassene had ik de wens om dat zelf eens te proberen. Ik vind seks hartstikke leuk, dus waarom niet?

Ik besloot sekswerker te worden en vond een raam in een zijstraat van de gracht waar ik drie dagen per week overdag kon werken. Waar ik alleen geen rekening mee had gehouden, was de media. Voordat ik het wist, stond de pers voor mijn neus en kopten alle roddelbladen dat ik ‘aan lager wal’ was geraakt.

Woedend

Ik was woedend. Ik was niet aan lager wal geraakt, ik maakte mijn droom waar! Er wordt altijd denigrerend gedaan over mensen die in de seksindustrie werken, maar eigenlijk ben je gewoon psycholoog. Of je nu bankier, politicus, advocaat of een jongen uit de achterbuurt bent, uiteindelijk staan we naakt tegenover elkaar en stellen we ons allebei hartstikke kwetsbaar op.

Ik vond het leuk om zoveel verschillende mensen en wensen te leren kennen. Want iedereen heeft zo zijn eigen fantasieën. Ik heb eens een man op naaldhakken, met een pruik op en in een lingeriesetje achter het raam gezet, omdat hij dat zo graag wilde ervaren. Ik had het enorm naar mijn zin.

Heet onder de voeten

Maar ja, toen kwam corona… Hoewel ik klanten had van over de hele wereld, maakte ik me in eerste instantie niet zo’n zorgen. Ik heb de weerstand van een paard. Maar toen de besmettingscijfers stegen, werd ik ongerust. Nog steeds niet over mijn eigen gezondheid, maar ik kom wel over de vloer bij mijn familie, en wat als ik een klant zou besmetten? Ik heb mijn spullen gepakt en ben van de ene op de andere dag gestopt.

In mijn eentje thuis bloeide ik helemaal op. Ik vond het fijn om niet meer achter het raam te staan. Even geen kerels, helemaal niemand die aan me zat. Geen gekke dingen. En tijd om na te denken: wil ik, als het straks weer kan, nog hetzelfde werk doen? Ik denk van niet. Ik vond het te gek, maar ik merk dat ik het afgelopen jaar veel rustiger ben geworden. Volwassener misschien ook.

Lekkende borstprothese

De afgelopen jaren is er veel gebeurd. In de coronaperiode ben ik iemand kwijtgeraakt met wie ik dacht een toekomst te kunnen opbouwen en daarnaast heeft mijn gezondheid een flinke klap gehad. Doordat de borstprothese die ik op mijn twintigste had laten inbrengen was gaan lekken, was er een grote bult onder mijn oksel ontstaan.

Gelukkig is dat spul niet in mijn bloedbaan terechtgekomen, anders had het einde oefening kunnen zijn. Tijdens de onderzoeken ontdekten ze een tumor, ongeveer op dezelfde plek. Die is operatief verwijderd en ik heb een nieuw setje implantaten gekregen. Alles is mooi geheeld, maar het herstel heeft echt even geduurd.

Sneltrein

Mijn leven is altijd een sneltrein geweest en dat die nu even stilstaat, vind ik heerlijk. Wat de toekomst mij gaat brengen, weet ik niet. Ik denk niet dat ik weer achter de ramen zal gaan, maar de seksindustrie blijft trekken. Het is toch prachtig om van je hobby je beroep te kunnen maken? Webcammen vond ik altijd al leuk en sinds een tijdje ben ik ook actief op OnlyFans.

Daar betalen mensen voor foto’s en filmpjes van mij. Maar of dat blijvend is, geen idee. Ik kan wel allerlei scenario’s bedenken, maar ik weet het gewoon niet. Ik leef in het nu. Nu ben ik gelukkig. Ik voel me goed en heb lieve mensen om me heen. Ik maak me niet druk om wat komen gaat. Sinds ik niets meer nodig heb, vallen er allerlei cadeautjes uit het universum. Nieuwe dingen, nieuwe mensen. Ik sta klaar om ze op te vangen.”

Transgender

Zo’n 3,9 % van de Nederlanders identificeert zich niet met het geregistreerde geboortegeslacht. Tussen 1995 en 2015 hebben 1960 Nederlanders hun geslachtsregistratie laten wijzigen bij de burgerlijke stand. (Bron: SCP)

Woordenboek
Trans(gender) man: identificeert zich als man, maar werd bij de geboorte als meisje/vrouw geregistreerd.
Trans(gender) vrouw: identificeert zich als vrouw, maar werd bij de geboorte als jongen/man geregistreerd.
Non-binaire trans(gender) persoon: identificeert zich niet als man, maar ook niet als vrouw.
Travestiet: kleedt zich deels of volledig als persoon van het andere geslacht.
Cisgender: identificeert zich met het geslacht dat bij de geboorte werd geregistreerd.

Bron: Telegraaf.nl

 

“Nicht van de hoofd hoerenjager bij het OM.” Hoe Halina Reijn tot haar eenzijdige beeld van sekswerk komt?

door

Halina Reijn heeft samen met Carice van Houten de serie Red Light bedacht en spelen er de hoofdrollen in. Goed voor een miljoen kijkers. BNNVARA promoot het als “een wervelende, actuele dramaserie over drie vrouwen die zichzelf verliezen en elkaar vinden in de wereld van prostitutie en mensenhandel.” De serie is doorspekt van stigmatiserende clichés, hoe komt het dat Halina Reijn ook in allerlei media dit verhaal vertelt? Heeft het misschien iets te maken met haar oom, Warner ten Kate die als landelijke officier mensenhandel een voorstander is van de omstreden WRS waarbij sekswerkers zich moeten registreren?

Het bekende blog van ‘Zondares’, een prostituee die al jaren inhoudelijk goede stukken schrijft over de wereld van sekswerk, legt dit verband: “Halina Reijn is de nicht van Warner ten Kate, de hoofd hoerenjager bij het OM, mede-architekt van de razzia’s. Ze heeft ook altijd duidelijk weergegeven dat ze vanuit zijn perspektief de serie maakte, en dat het er haar om ging haar overtuigingen als waarheid uit te dragen.”

Oom van Halina Reijn werkt voor het OM: “Een normaal beroep is? Het is een heel gevaarlijk beroep.”

De moeder van Halina Reijn is Fleur ten Kate en familie dus van deze Warner ten Kate. Het lijkt dan ook geen toeval dat Halina Reijn en Warner ten Kate gezamenlijk vermeld worden in dit artikel op de website van het Openbaar Ministerie. Warner ten Kate stelde vorig jaar nog tegen de NOS dat een registratie van sekswerkers noodzakelijk is en zei: “Waar we vanaf moeten is het idee dat dit een normaal beroep is, het is een heel gevaarlijk beroep.”

Uiteraard, is de strijd tegen mensenhandel goed. Dat moet zoveel mogelijk bestreden worden. Dat Halina Reijn en Carice van Houten een spannende TV serie willen maken die kijkers trekt, ook dat moet kunnen. Maar de serie werkt wel een vooroordeel in de hand, het onjuiste vooroordeel dat sekswerk en mensenhandel hand in hand zouden gaan. Wat vooral tegen de borst stuit, is dat mevrouw Reijn ook nog aan tafel ging zitten bij verschillende media om even te vertellen hoe de wereld van sekswerk in elkaar steekt. Gevoed door het eenzijdige verhaal van haar oom?

Dan gaat het niet meer om promoten van je TV-serie, dan kan je niet meer zeggen dat de TV-serie een gedramatiseerde versie is met artistieke vrijheid. Nee, dan wordt het opeens ‘de waarheid’. En dat is gevaarlijk.