Dat kan als je met haar contact zoekt via https://www.escortnews.nl/escort/Vanessa-136319.html, bij haar profiel op Escortnews.nl staan zelfs 2 korte filmpjes zodat je zeker weet dat de foto’s kloppen. Is het geen schoonheid deze prachte slanke kinky girl? Ze is voor vele dingen in. Lees maar eens al haar opties en als je er geweest bent kan je daarna je ervaring middels een recensie schrijven hier op https://www.citygirl.nl/node/11598
Met het voornemen in Amsterdam een erotisch centrum te bouwen, vergeet de gemeente kritisch naar haar eigen verleden te kijken, stelt historicus Wouter Maas. Deze opinie van Parool.nl wilden we graag met je delen.
In Het Parool van 24 februari maande Olav Ulrich burgemeester Femke Halsema tot de snelle realisatie van een erotisch centrum ‘elders in Amsterdam’. Dit laatste betekent ‘niet op de Wallen’ en kan algemener worden geformuleerd als ‘niet in mijn buurt’. Tegen de tijd dat de discussie gevoerd wordt waar dat centrum dan moet komen, zullen we dit ongetwijfeld vaker gaan horen.
Het voornemen prostitutie te reguleren – deze keer in de vorm van een erotisch centrum – is allesbehalve origineel. Kopzorgen over de prostitutie in Amsterdam zijn ongeveer even oud als de stad zelf. Het kiezen tussen reguleren en gedogen is daarbij onderhevig aan de willekeur van het morele kompas dat geldt in een bepaalde tijd. In onze tijd wijst het waarschijnlijk richting preutsheid.
Een behoorlijk pragmatische houding was er in de vijftiende eeuw, toen prostitutie werd toegestaan. Dit moest dan wel gebeuren in bordelen van dienaren van de schout. Na de alteratie in 1578 werd prostitutie illegaal, tot 1809. Wel was er sprake van compensatie – niet voor prostituees maar voor die dienaren van de schout. Natuurlijk was hier de kous niet mee af, prostitutie is nu eenmaal onlosmakelijk verbonden met havensteden. Het is niet voor niets dat het Schipperskwartier in Antwerpen van oudsher de rosse buurt van die stad is.
Een zekere achttiende-eeuwse bepaling was een hoge boete op het betrapt worden in het bed van een prostituee, de vloer bood vaak uitkomst. Eind negentiende eeuw zou een voorgenomen tippelverbod het buitenshuis bewegen van het overgrote deel van de vrouwelijke bevolking van Amsterdam vrijwel onmogelijk hebben gemaakt.
De in 1996 in gebruik genomen tippelzone op de Theemsweg werd in 2003 alweer gesloten. Het punt hier is niet dat niets doen automatisch het beste idee is. Het argument is meer dat er goed moet worden nagedacht over hoe dit te doen. Want werkt zo’n erotisch centrum wel?
Het idee dat sekswerkers meer zouden verdienen in een groot centrum dan op de Wallen is niet meer dan dat: een idee. Niets biedt garantie dat verandering van locatie lucratief zal zijn. Ook stelt de gemeente Amsterdam dat toerisme een negatief effect heeft gehad op het welzijn van sekswerkers. Dit is door een groep toeristen ongetwijfeld zo, maar wie zegt dat er in een erotisch centrum geen sprake van zal zijn dat ‘zij worden bekeken als een attractie, dikwijls uitgelachen en uitgescholden en tegen hun zin gefotografeerd’ zoals de gemeente het zelf verwoordt? En in hoeverre kunnen we de gemeente zien als pooier in deze, als initiatiefnemer en ongetwijfeld opzichter.
En dan de bewoners van de Wallen. Ulrich stelt dat het een woonbuurt is, geen uitgaansbuurt. Het scheiden van functies zoals wonen, werken en recreatie blijkt in wijken de leefbaarheid niet te bevorderen. Daarbij, op de Wallen zijn er al sinds de vijftiende eeuw vrouwen ‘in het leven’. Een ononderbroken traditie tot nu. De buurt is dus al ruim een half millennium meer dan alleen woonbuurt. Is het sluiten van de ramen in de rosse buurt dan niet simpelweg geschiedvervalsing?
Ik begrijp de zorgen van de gemeente en dat de buurtbewoners het niet altijd even makkelijk vinden. Wat ik niet begrijp is dat de sekswerkers zelf amper een stem krijgen. Er wordt wel gemeld dat ze in gesprekken zijn betrokken, maar waar dat dan uit blijkt, wordt amper duidelijk. In gesprek met mensen die zelf ervaring hebben met sekswerk komt men bij het tijdschrift Vice namelijk tot een heel andere conclusie. Er zijn bij sekswerkers duidelijke zorgen om veiligheid, illegaliteit, betaalbaarheid en inkomen rondom de plannen van de gemeente.
Sekswerk hoort bij de Wallen. Natuurlijk moet er wat gedaan worden aan de overlast die door een deel van de toeristen wordt veroorzaakt, maar het probleem verplaatsen naar de periferie is geen oplossing. Bovendien biedt deze verplaatsing geen garantie op welk vlak dan ook voor prostituees. Bij het zoeken naar een oplossing lijkt mij de dialoog zeer belangrijk. Praat mét sekswerkers, niet over ze.
Wil jij genieten van een sensationele kinky SM sessie met een sexy slanke Meesteres? Met een prachtige twintiger met C-Cup?
Sommigen klanten zien vergelijkingen met de bekende Bulgaarse Cindy (voorheen Geleenstraat 23K6, Den Haag), lees maar eens de lovende recensies via deze link.
Van soft erotisch spel tot harde SM, en een specialiste op anaal spel bij jou. Van vingers tot diepe fisting, of met voet of dubbele fist. Maar ook met toys etc. Ben jij er klaar voor, geile slaaf?
SMS of Whatsapp haar in het Engels op 06-22982360.
De welbekende Kinkygirl Alesia is voor prive-ontvangst in Amsterdam. Deze prachtige blondine met geweldige lange benen, een prachtig mooi kontje en heerlijk lijf heeft vele positieve recensies op haar naam staan. Soft-SM en kinkygames is waar zijn plezier in heeft, dat ze op spannende wijze combineert met erotische handelingen.
Meer is te lezen in haar advertentie. Wil je afspreken? Stuur dan in het Engels een whatsapp bericht naar 06-57358437.
Vele advertenties van sexy toppers staan op tophookers.nl. Duidelijke overzichten en makkelijk zoeken naar een sexy dame die bij jou in de buurt ontvangt of aan escort doet.
Kinky video’s van hoge kwaliteit, Divine Bitches by Kink.com! Prachtige vrouwen domineren onderdanige mannen met pijn, vernedering en neuken met hun strap-on.
Klik op de afbeelding om de video’s te zien!
Milana is in Nederland en kijkt er naar uit om sexy avonturen aan te gaan! Haar wens is om jouw fantasie in vervulling te brengen. Zowel voor seks als kinky-games kan je met Milana afspreken.
Check haar advertentie via de volgende link: escortnews.eu/escort/MILANA-154205.html. Daar vind je meer foto’s, haar telefoonnummer en welke diensten ze precies in Amsterdam aanbied.
Sekswerkers mogen door de coronamaatregelen al maanden hun beroep niet uitoefenen. Ook krijgen ze geen steun van de overheid. En dat leidt tot grote problemen binnen deze beroepsgroep, zegt Marielle Kloek van het Erasmus MC die onderzoek doet naar sekswerkers. Inkomsten zijn er niet en daarom is er voor veel sekswerkers geen andere mogelijkheid dan illegaal werken. Maar, in het illegale circuit ligt mishandeling op de loer.
Kloek wil allereerst de misverstanden uit de wereld helpen als het gaat om sekswerkers. “Mensen denken vaak aan prostitutie, maar sekswerken behelst meer dan dat: het gaat om seksuele services – zowel online als offline- met allerlei vormen voor verschillende doelgroepen.” Het bieden van seksuele services aan mensen met een handicap is één van de vormen werk van een sekswerker. Ook is er volgens de onderzoeker veel behoefte om met iemand samen te zijn. “Het gaat niet alleen om klaarkomen, maar om het hebben van een date en aandacht van iemand krijgen.” Daar is bijvoorbeeld sprake van bij high-end dates, die een hele dag kunnen duren.
Hoewel alle contactberoepen weer zijn toegestaan, is het voor sekswerkers nog steeds verboden om hun beroep weer uit te oefenen. “De reden dat ze nog niet open mogen, is omdat er meer coronarisico’s zouden zijn”, legt Kloek uit. “Maar sekswerkers zien niet meer verschillende mensen op een dag dan andere contactberoepen en het is ook niet zo dat ze zich minder goed aan de hygiëneregels kunnen houden.” Volgens Kloek geeft het demissionaire kabinet geen reden waarom ze niet open mogen. Zelf denkt ze dat het te maken heeft met dat verschillende politieke partijen niet willen dat sekswerk bestaat.
Naast dat sekswerkers niet aan het werk mogen, missen ze ook de sociale zekerheid. Sekswerkers hebben een lastige positie op de arbeidsmarkt. Daardoor is er geen zekerheid, legt Kloek uit. “Als seks en geld bij elkaar komen, wordt het ineens heel lastig qua wetgeving en komen er allerlei wetten bovenop die het eigenlijk alleen maar lastig maken om te kunnen werken.” En dat is ook de reden waarom de sekswerkers in deze crisis zo hard worden getroffen: ze vallen namelijk buiten de steunmaatregelen.
Volgens Kloek is het niet te begrijpen dat er voor deze groep, die net als alle andere arbeiders en ondernemers belasting betaalt, geen overheidssteun bestaat. “Wat we weten is dat het politiek erg gevoelig ligt. Bij de christelijke partijen, zoals het CDA, ontbreekt de wil om steun te geven aan sekswerkers.”
Het gevolg is dat mensen in ernstige financiële problemen zijn gekomen. Daardoor voelen sekswerkers zich gedwongen om illegaal te werken, maar omdat de politie volgens Kloek actief op zoek is naar sekswerkers die de coronamaatregelen overtreden, komt ook hun veiligheid in gevaar. “Normaal gesproken hebben sekswerkers een bepaalde werkplek of een bepaalde manier van werken. Maar de politie weet waar sekswerk plaatsvindt, dus daar kun je geen gebruik van maken. Ook de plek waar je adverteert als sekswerker, kun je niet meer gebruiken. Daardoor is er veel minder controle op wie je klanten zijn en op een veilige werkomgeving.”
En daarmee is er een grotere kans dat sekswerkers in aanraking komen met verschillende vormen van geweld, zoals seksueel, fysiek, emotioneel of financieel-economisch geweld. Aangifte doen is namelijk geen optie. Aan de ene kant omdat de werkzaamheden van sekswerkers nu illegaal zijn, maar aan de andere kant ook omdat de stap te groot en te risicovol is voor de sekswerkers. En dat weten klanten, waardoor emotioneel geweld op de loer ligt. “Je bent als de dood dat iemand naar buiten brengt dat jij sekswerker bent”, legt Kloek uit. “De gevolgen daarvan zijn groot. De buren worden boos, je wordt je huis uitgezet, de politie komt achter je aan, et cetera.”
Kloek pleit daarom dat sekswerk net als alle andere beroepen gewoon als werk gezien moet worden. Het is volgens haar namelijk heel lastig om legaal te kunnen werken als sekswerker in Nederland. “Dat is het structurele probleem.” Ook is er volgens Kloek nog een grote winst te halen als het gaat om hoe we ons systeem inrichten rondom sekswerk. “Hoe meer sekswerk criminaliseert, des te meer geweld er komt.” De overheid, politici en instanties als de Belastingdienst zouden volgens haar daarom in gesprek moeten gaan om het makkelijker te maken om legaal te werken. “Het zijn fantastische mensen met heel veel mensenkennis.”
Bron: Rijnmond.nl
Met deze film over het bekendste en beruchtste high-end bordeel in Amsterdam, werpt Anna-Maria van ‘t Hek een blik op de mythische wereld van sekswerkers en stelt ze indirect het stereotype op de proef.
Zeven jaar na sluiting van het mysterieuze high-class bordeel in Amsterdam is het verhaal van de medewerkers van Yab Yum vastgelegd in een documentairefilm. De film, die eenvoudigweg ook Yab Yum heet, is gemaakt door Anna Maria van ‘t Hek (inderdaad, de dochter van Youp). Het bordeel stond bekend om de avonden vol vrouwen, champagne en glamour, die al snel duizenden euro’s kostten en heeft een mythische reputatie gekregen. Het moet toch haast wel dat iedereen een keer voet in de zaak had willen zetten tijdens de hoogtijdagen in de jaren tachtig. Al was het maar om héél even de sfeer te proeven…
‘Ik ben een Amsterdammer, dus ik ben me altijd bewust geweest van Yab Yum. Het was een mythische plek voor ons, niemand wist wat er achter de deuren van het chique bordeel gebeurde. Behalve de allerrijkste en -bekendste mensen,’ legt Van ‘t Hek uit. ‘In 2009 kwam het Yab Yum-boek van Theo Heuft [de oprichter van Yab Yum in 1967, red.] uit en het lezen daarvan wekte mijn interesse op. Het ging over menselijke verlangens en bovenal over de bizarre fantasieën van mannen. Ik wilde weten wat er achter de deuren gebeurde.’
Van ‘t Hek gaat verder: ‘Een paar jaar later bezocht ik het Yab Yum museum in hetzelfde pand aan het Singel, denkende dat het één grote toeristenattractie zou zijn. Ik verwachtte een museum vol glamour. Toen ik eenmaal binnenstapte, was er helemaal niemand. Het zag er smoezelig uit en het stonk er — echt een spookhuis. Oud-manager Mitch gaf de rondleiding en het was alsof hij nog steeds in die tijd leefde, alsof hij het verleden niet kon loslaten. Ik snapte wel dat Mitch in het verleden bleef spoken, dat mensen überhaupt terugverlangen naar jong en vrij zijn. Toen klikte het bij mij: over deze mythische zaak ga ik een film maken.’
Yab Yum is als een liefdesverklaring voor het bordeel, waarin de oud-medewerkers de hoofdrol spelen. Waaronder Mitch, maar ook barmannen Rob en Tonnie, of gastvrouw Maureen. Het was echter niet makkelijk om alle verhalen uit het onderste van de kan te krijgen. Jarenlang gold: wat in Yab Yum gebeurt, blijft in Yab Yum. Niet alleen vanwege de pikante verhalen, maar ook vanwege het criminele karakter dat onlosmakelijk verbonden was aan het bordeel.
‘Ik heb drie jaar lang gewerkt aan Yab Yum. Dat hield heel erg veel afspreken met de medewerkers en praten over dingen die niks met de film te maken hadden. Ik moest hun vertrouwen winnen. En we dronken erg veel wijn. Omdat ik oprecht geïnteresseerd was in hun verhaal, kwamen er gaandeweg steeds meer interessante anekdotes uit de doofpot.’
Naast de wilde glamourverhalen had Anna ook te maken met het criminele aspect van het bordeel. Door de jaren heen waren onderwerldfiguren als Klaas Bruinsma en later Willem Holleeder, John Mieremet en Sam Klepper frequente bezoekers. De portier van Yab Yum, Bert Bons, werd op 1996 voor de deur van de club om het leven gebracht. Uiteindelijk sloot het bordeel 2008, na jarenlange onrust en een niet-bewezen afpersingszaak.
Logischerwijs was de criminaliteit een belangrijk aspect tijdens de productie van de film: ‘Ik heb alles gevraagd aan de mensen die ik heb geïnterviewd. Van criminaliteit tot aan zelfmoord. Maar niet alles is in de film beland, om de veiligheid van de werknemers en van mij te waarborgen. Het is mij in filmrecensies kwalijk genomen dat ik sommige “essentiële” dingen niet aan het licht breng, zoals de moord op de portier. Maar ik ben geen misdaadjournalist. Als je komt voor een whodunit-film, dan is Yab Yum niet bevredigend. Ik heb het verhaal vanuit een ander perspectief belicht, vanuit thema’s als verlangen en jong-zijn.’
Al snel kwam Van ‘t Hek erachter dat de escortclub vooral in de jaren tachtig zo spraakmakend was. Zeker wanneer je het bekijkt vanuit de thema’s die centraal staan in de film. Ze legt uit: ‘Reclames die voor Yab Yum werden gemaakt, werden verspreid via radio, tv en papieren media. Daarom was het ook zo berucht. Tegenwoordig zou dat haast geen stand houden, er zou geheid een video uitlekken op social media. En de reclamestrategie was heel erg die knipoog van mannen onder elkaar, toch redelijk seksistisch, en dat zou nu niet meer geaccepteerd worden.’
‘Als ik met oudere journalisten praat, vind ik het heel lastig dat er nog steeds zo stereotyperend en negatief op sekswerk wordt gekeken. Maar ook in de media is het stereotype op sekswerk heel afkeurend. Dat is mij meermaals bevestigd, omdat bioscopen de documentaire niet wilden draaien omdat ze niet geassocieerd met sekswerk wilden worden. Of door “feministische” tijdschriften die niet over een hoerenclub wilden schrijven, omdat dit niet past bij de idealen waar zij voor staan. Terwijl Yab Yum wel degelijk een goede plek was voor vrouwen — dat heb ik veelvuldig bevestigd gekregen van de prostituees zelf.’
Ook in de politiek is het schrijnende stereotype op sekswerk merkbaar. Onlangs nog werden prostituees compleet overgeslagen bij de versoepelingen van de coronamaatregelingen. Kappers, masseurs en tandartsen mochten wel open, maar sekswerkers konden niet aan de slag. ‘Daarin is te merken dat de beleidsmakers niet goed genoeg met de escorts zelf hebben gesproken,’ meent Van ‘t Hek. Ze concludeert: ‘Ik kijk heel anders naar sekswerk na het maken van deze film. Het zou top zijn als het wat vaker belicht wordt.’
Yab Yum begint met een ophemeling van de gloriedagen, maar verstrijkt langzamerhand in een blik op hoe het bordeel in de afgrond belandde. ‘Naar mijn idee is Yab Yum geen slechte plek omdat er ook criminelen kwamen. Het is een plek waar mensen de tijd van hun leven hebben gehad, tot dat niet meer zo was. Het bordeel op zichzelf is goed, de criminelen hebben het slecht gemaakt. Hopelijk heb ik dat met de film juist overgebracht.’
Bron: Esquire.com
