In de uitzending van Op1 op 24 mei, zat de eigenaresse van Club LV aan tafel bij Jeroen Pauw en Fidan Ekiz. Samen met sekswerkster Moira en ex-sekswerker Jennifer om te praten over de huidige situatie waarin sekswerkers niet aan het werk mogen als gevolg van de corona-maatregelen.
Lotte Alberg is eigenaresse van Club LV en stelt dat sommige dames haar apps sturen dat ze de wanhoop nabij zijn omdat velen geen steun ontvangen. Moira krijgt de vraag waarom sekswerkers geen gebruik kunnen maken van de landelijke TOZO-regeling: ‘Dat is vanwege de opting in, je bent eigenlijk geen zzp-er maar ook geen werknemer. Het is een soort fictief dienstverband. Je hebt dus alles risico’s van een ZZP-er en geen voordelen van het werknemer zijn.’
‘In deze situatie laten ze ons echt gewoon zitten’
Alberg gaat daar verder op in: ‘Iedereen die werkt via opting-in krijgt niks. De meisjes betalen altijd netjes belasting en dat vind ik ook normaal, dat hoort bij een sociaal stelsel. En in deze situatie laten ze ons echt gewoon zitten.’ Daarnaast ziet ze dat door het uitblijven van hulp, sommige dames toch illegaal aan de slag gaan: ‘En die worden soms ook minder prettig behandeld, iemand zei tegen mij ‘ik ben weer terug bij af’ , het is alsof het weer illegaal is.’ Prestentator Pauw reageert daarop met: ‘Het wordt nu niet beloond alsof het legaal is’.
Veilig en verantwoord sekswerk is wel degelijk mogelijk, ook in tijden van corona. Daarvan wil belangenvereniging Red Light United de overheid overtuigen met een donderdag gepresenteerd plan. ‘Wees creatief. Kies een goede positie.’
Seks op anderhalve meter afstand is onmogelijk, maar de sekswerker heeft genoeg mogelijkheden om haar werk in deze tijd van corona veilig te doen: ‘Seks met de gezichten afgewend van elkaar of met de rug naar de klant toegekeerd.’ Red Light United, de belangenvereniging van sekswerkers op de Wallen, heeft een plan geschreven om de overheid te overtuigen dat een sekswerker op een veilige en verantwoorde manier het beroep kan uitoefenen.
In het plan staat een protocol waaraan de sekswerker zich moet houden: van de gebruikelijke RIVM-maatregelen tot het aan de deur meten van de temperatuur van de klant en het dragen van latexhandschoenen en mondkapjes door zowel de sekswerker als de klant. Orale seks en zoenen zijn, aldus het protocol, niet toegestaan.
Wegkijken
Om risico op verspreiding van het virus in te perken, zijn alleen bepaalde standjes gepermitteerd waarbij men van elkaar wegkijkt. Zo is ‘doggystyle’ wel toegestaan maar de ‘missionaris’-stand niet. “Wees creatief. Kies een goede positie,” zegt Felicia Anna, voorzitter van Red Light United.
Sekswerkers moesten net als kappers, schoonheidsspecialisten en masseurs per half maart stoppen met hun werkzaamheden. Veel mensen in contactberoepen konden 11 mei weer werken, sekswerkers en sportscholen mogen daarentegen tot 1 september niet aan de slag. Er zou bij sekswerk een hoge inspanning worden geleverd waarbij men ‘meer en krachtige druppels’ uitstoot waarin het virus zou kunnen zitten.
Maar ‘sekswerk op de Wallen is iets anders dan een zwoele vrijscène uit de Titanicfilm’, aldus de belangenvereniging. Het ‘is niet te vergelijken met een reguliere vrijpartij of work-out in een sportschool’. Het werk vraagt ‘weinig fysieke inspanningen, is klinisch en enigszins afstandelijk en met veel oog voor hygiëne’. Bovendien is het slechts één-op-ééncontact en duurt een bezoek aan een raamprostituee op de Wallen gemiddeld een minuut of zeven, aldus de belangenvereniging.
Illegaal doorwerken
Wachten tot 1 september is voor hen ‘geen optie’. Uit financiële nood werken sommige sekswerkers, ondanks de financiële steun vanuit de TOZO-regeling voor zelfstandigen, illegaal door. “En dat zullen er meer worden. Het is een illusie te denken dat sekswerk stopt,” zegt Felicia Anna.
Controle of de sekswerkers zich wel aan het voorgeschreven protocol houden, ligt wat moeilijk, erkent Felicia Anna. “Het is een kwestie van vertrouwen. Van een masseuse weten ze ook niet of die wel elke keer de handdoek verschoont.”
Wil je een pil met 2 werkingen? Dan is Super Kamagra de erectie EN orgasme uitstellende pil voor jou! Nu 25% korting en geldig t/m a.s. maandag via www.stoperectionproblem.ms
Een 46-jarige Landgravenaar staat terecht op verdenking van mensenhandel, seksuele uitbuiting, witwassen van crimineel geld verdiend met prostitutie, uit winstbejag behulpzaam zijn bij illegaal verblijf in Nederland van tenminste twee jonge Braziliaanse vrouwen en bijstandsfraude.
Het betreft prostitutie vanuit een woning in Landgraaf in 2011 en 2012. De man, Ralf G., zou in zijn woning meerdere vrouwen huisvesten die van daaruit zouden werken en via chauffeurs naar klanten worden gebracht. G. plaatste advertenties voor de vrouwen (in de Trompetter) en bood hen onderdak. Hij zou de paspoorten van de Braziliaanse vrouwen hebben ingenomen.
In zijn woning zijn kopieën van ID-kaarten en paspoorten van vrouwen aangetroffen. G. wil daar niets over zeggen, hij beroept zich op zijn zwijgrecht. Bij de politie heeft G., inmiddels wonend in Kerkrade, ontkend met Braziliaanse vrouwen te hebben gewerkt. Tijdens zijn proces wil hij geen vragen beantwoorden.
Sekswerk is op dit moment nog niet toegestaan vanwege de coronamaatregelen. De belangenvereniging van raamprostituees op de Wallen is Red Light United. Ze stellen dat sekswerk niet zomaar stopt vanwege de maatregelen, helemaal omdat de financiële ondersteuning vanuit de overheid niet voldoende is voor de sekswerkers om in basisbehoeften te voorzien zoals woonruimte.
De vraag is dus hoe de overheid hier mee om gaat. Wachten tot 1 september (of wie weet, misschien zelfs later) is voor steeds meer sekswerkers geen optie meer. Daarom is Red Light United voorstander om, onder strenge voorwaarden, weer te starten met sekswerk voor 1 september.
Andere contactberoepen zijn al wel aan het werk, maar sekswerk is nog verboden. Een reden zou zijn omdat dit een zware fysieke inspanning is, waardoor mensen meer luchtdruppels uitstoten. Daarom wordt, net als bij sportscholen, de datum van 1 september nu aangehouden.
Volgens voorzitter Felicia Anna is die aanname niet juist: ‘Sekswerk is niet zo fysiek inspannend als men denkt. Sekswerk is geen zwoele vrijpartij zoals in de Titanic, maar vrij klinisch en professioneel met veel oog voor hygiene. Het werk is wat dat betreft net zo inspannend als het werk van een masseuse die wel vanaf 11 mei aan de slag mocht gaan.’
Standjes zonder face to face contact
Een voorstel van het protocol houd o.a. in dat, naast de al gebruikelijke safesex en hygiënemaatregelen, zowel de klant als de sekswerker latex handschoenen en een mondkapje moeten dragen. Zoenen en orale seks is niet toegestaan. En seks alleen in standjes waarbij er geen face to face contact is.
Het volledige protocol, dat ook gesteund wordt door de raamexploitanten op de wallen, is hier te downloaden.
Opheffing van het bordeelverbod, twintig jaar geleden, moest sekswerk in Nederland controleerbaarder en veiliger maken. Toch neemt het aantal officiële seksbedrijven af. Waar vindt de prostitutie plaats die we niet willen zien? En hoe veilig is dit?
Het is negen uur als de Oost-Europese Stacy, gekleed in een zwart korset en een doorschijnende kanten kimono, op een zaterdagavond eind oktober uit haar eigen woning wordt gesleurd. Een jongen met een geitensikje smijt haar op de straat voor haar portiek. Haar kleding scheurt, haar linkerborst is ontbloot. Met gebalde vuisten slaat de jongen haar; nieuwsgierige buren verzamelen zich en kijken toe.
‘Het was geen nieuwe klant, dat was het ergste’, zegt de transseksuele sekswerker vier maanden later in een café in de Rotterdamse wijk Delfshaven. Ze laat foto’s zien van de blauwe plekken die het gevecht haar opleverde. En eentje van de klant zelf. ‘Dit is hem.’ Ze klikt een spraakmemo aan: ‘Ik weet waar je woont. Morgen kom ik je neerschieten’, klinkt het in het Engels. ‘Als je me niet terugbetaalt, vermoord ik je motherfucker. Ik steek je in je fucking hoofd en ik hak je piemel af. Motherfucker. Je hebt geluk dat ik geen pistool bij me had.’ Een week later keerde hij terug naar de woning en gooide stenen door de ruit.
Ze ontvangt haar klanten thuis, na advertenties op websites zoals hookers.nl. Dat maakt haar kwetsbaar voor geweld, diefstal of chantage, ook van klanten die ze dacht te kunnen vertrouwen. De politie adviseert om voortaan samen met een collega te werken, zegt Stacy, maar dat kan eigenlijk niet. ‘Je kunt een boete krijgen als je met iemand samenwerkt en geen vergunning hebt.’ En een vergunning bemachtigen voor thuiswerk is vrijwel onmogelijk. Maar Stacy’s voorzichtigheid mocht niet baten. Haar buren meldden het incident bij de woningcorporatie en volgens haar huurcontract is sekswerk in de woning verboden, zoals geldt bij veel woningcorporaties. Binnen een maand na de mishandeling werd ze haar huis uitgezet. ‘Toen stond ik op straat.’
Sekswerkers als Stacy zijn in opmars: kleine zelfstandigen die in de prostitutie een bestaan proberen te vinden. Zonder pooier, maar noodgedwongen ook zonder de bescherming van een sekshuis of vaste plek in een rosse buurt waar toezicht is. Dat is de trend. Hoewel Nederland wereldwijd bekendstaat om het tolerante prostitutiebeleid, neemt het aantal seksbedrijven al jaren af. Steden als Amsterdam en Utrecht worstelen openlijk met de vraag hoe en of prostitutie nog in het straatbeeld past. Andere steden gingen ze voor en sloten de bordeelramen en prostitutiezones.
Dat gebeurt soms om overlast te bestrijden, maar vaak ook – op papier – om uitbuiting en mensenhandel tegen te gaan. Maar terwijl druk gediscussieerd wordt over het voortbestaan van de ramen en clubs, verplaatst een groot deel van het sekswerk zich naar plekken waar beleidsmakers niet of nauwelijks kijken en waar geweld en uitbuiting gemakkelijk ontstaan en onzichtbaar blijven. Heeft het beleid dat ingevoerd werd na de opheffing van het bordeelverbod, dat sekswerk in Nederland controleerbaarder en veiliger moest maken, in feite niet het tegendeel bereikt?
In Rotterdam werken sekswerkers voornamelijk in het onzichtbare, vanuit huizen en hotels. Wij doken in deze verborgen wereld, in samenwerking met Vers Beton en Investico. Voor sekswerkers is het niet altijd even makkelijk om vanuit huis te werken. Ze hebben vaak te maken met geweld van klanten.
Laura* werkt twaalf jaar in de prostitutie in Rotterdam. Ze komt uit Roemenië en zocht werk wat ze makkelijk kon doen in Nederland. Ze werkt nu vanuit huis. Tot de coronacrisis uitbrak, huurde ze twee appartementen. Een om vanuit te werken en een om in te wonen. Ze doet dit, omdat ze het niet veilig vindt om vanuit haar woning te werken. Ze heeft al vaker last gehad van klanten die haar stalken of opeens op de stoep staan zonder afspraak. Ze is zelfs een keer met de dood bedreigd door een klant. Hij was in haar tas aan het grabbelen en ze vermoedde dat hij van haar wilde stelen. Ze kreeg ruzie met hem en dat escaleerde. Ze heeft een gesprek met hem opgenomen waarin hij schreeuwt: “Ik ga je besluipen. Je moet blij zijn dat ik geen pistool heb.” Ze heeft aangifte gedaan bij de politie, maar zij konden niet zoveel doen. Klanten gebruiken meestal een wegwerp telefoontje en een neppe naam.
Haar vriendin Samira* komt uit Colombia en kwam naar Nederland om in de prostitutie te werken. Ze vindt het nu zwaar, omdat ook zij last heeft van geweldadige klanten. Zo is ze ooit door een bezopen klant tegen haar wil in opgesloten in zijn huis. Samira heeft nog op de tippelzone op de Keileweg gewerkt. Deze tippelzone sloot in september 2005. Ze vindt het nog steeds jammer dat de Keileweg dicht is. “Dat was een fijne plek om te werken, omdat het er veilig was en er allerlei faciliteiten waren.”
Niet veilig
Voor dit onderzoek spraken we meerdere sekswerkers. Eén van hen vertelt dat hij werkt vanuit het huis van een vriend van hem, omdat hij zich anders niet veilig voelt. Een andere sekswerker heeft juist positieve ervaringen. Het enige wat hij niet doet is bij klanten blijven slapen. Hij zoekt klanten namelijk bij hen thuis op. Hij vindt zijn klanten door op datingapp Grindr een dollar teken achter zijn naam te zetten en zo weten klanten dat hij een betaalde date is. Online klanten zoeken is populair. Zo worden sites als kinky.nl ook veel gebruikt. Het lastige aan deze manier van werken is dat de klant anoniem is. Voor de sekswerker is het een verrassing wie er op de stoep staat. Het verlangen naar een veilige werkplek als een tippelzone of een bordeel wordt onder Rotterdamse sekswerkers dan ook groter. Bordelen zijn overigens wel toegestaan in Rotterdam, mits ze een vergunning hebben. Maar dat is voor veel sekswerkers een probleem. Bordelen nemen vaak alleen jonge meiden aan. Oudere sekswerkers of transgender personen kunnen vaak niet op deze plekken terecht.
In Rotterdam is een tippelzone geweest op de Keileweg. Hier konden klanten met hun auto of fiets achter één van de schotten rijden om seks te hebben. Na de sluiting zijn veel sekswerkers met verslavingsproblemen opgevangen in speciale opvanghuizen die voor hun zijn gecreëerd en daar kregen ze constante begeleiding van Bouman GGZ. Deze voorzieningen bestaan nog steeds. Hulpverlening voor sekswerkers in bredere zin werd en wordt nog altijd gedaan door het PMW (Prostitutie Maatschappelijk Werk) van Humanitas die dat met een team van circa 10 hulpverleners doet. Hun visie op sekswerk is dat het gewoon arbeid is en dat er vaak een verkeerd beeld wordt geschetst van sekswerk. Het beeld heerst dat ze allemaal gedwongen worden of het om verkeerde redenen het werk doen, maar dat is niet waar. Sekswerkers zijn niet perse slachtoffers. Het is vooral belangrijk dat sekswerkers een goede arbeidspositie hebben en daardoor stevig in hun schoenen staan. Hun visie op sekswerk is dat het gewoon arbeid is en dat er vaak een verkeerd beeld wordt geschetst van sekswerk. Het beeld heerst dat ze allemaal gedwongen worden of het om verkeerde redenen het werk doen, maar dat is niet waar. Sekswerkers zijn niet perse slachtoffers. Het is vooral belangrijk dat sekswerkers een goede arbeidspositie hebben en daardoor stevig in hun schoenen staan.
Zestien leden van de Bondsdag, het Duitse parlement, hebben gepleit voor een langdurig verbod op prostitutie. Deze sector zou volgens leden van de Union en SPD een effect hebben van ‘epidemiologische superverspreider’.
De zestien parlementsleden hebben verzocht om de coronamaatregelen niet te versoepelen voor de sekswerkers in Duitsland. Dat eisen ze volgens persbureau DPA in een brief aan de regeringsleiders. De brief stelt: ‘Het is duidelijk dat prostitutie het effect zou hebben van een epidemiologische superverspreider – seksuele handelingen zijn meestal niet verenigbaar met afstand houden.
Prostitutie in zijn volledigheid verbieden in Duitsland
De brief is ondertekent door o.a. de voormalig minister van Volksgezondheid Hermann Gröhe (CDU) en arts Karl Lauterbach (SPD). Daarnaast willen de politici prostitutie in zijn volledigheid verbieden. Daarin worden nogal wat aannames gedaan. Omdat er nu meerdere gevallen bekend zijn van prostituees die geen registratie, geen huis en geen ziektekostenverzekering hebben, zouden ze overgeleverd zijn aan hun pooiers: ‘Het heropenen van de bordelen helpt deze vrouwen niet, maar een stage of baan die hun levensonderhoud verzekert wel’ staat in dezelfde brief vermeld.
Werkloze sekswerkers zien met lede ogen aan hoe andere contactberoepen weer mogen beginnen. Op de rosse buurt in Groningen denken ze de oplossing te hebben gevonden om virusvrij aan de slag te kunnen.
Twee jongens fietsen met een sporttas op het stuur voorbij, een bouwvakker stapt met een douchewand over zijn schouder een van de lichtroze geschilderde huisjes binnen. Veel meer actie is er even niet op de Nieuwstad, de rosse buurt van Groningen. Geen auto’s die stapvoets voorbijrijden, geen dames die vanaf hun hoge krukken klanten naar binnen proberen te krijgen.
Illegaliteit
,,Saai en doods. Andere woorden heb ik er niet voor”, zegt Aagje Split, die als eigenaar van tientallen panden de grootste speler is op de Nieuwstad. Officieel is er op dit moment geen prostitutie in de stad. De tippelzone aan de Bornholmstraat werd immers een jaar geleden al gesloten. ,,Maak je geen illusies, in de illegaliteit wordt er gewoon doorgewerkt”, zegt Split. ,,Hoe langer dit duurt, hoe erger dat wordt. De dames zitten in geldnood.”
De bijna honderd peeskamers op de Nieuwstad gingen op 15 maart op slot, als onderdeel van de coronamaatregelen. Daarmee raakten tientallen buitenlandse vrouwen ontheemd, omdat ze hun werkplek – die ze huren van uitbaters als Split – veelal ook als slaapplaats gebruiken.
Contact met klanten
Het leeuwendeel van de dames reisde toen het nog kon naar familie in landen als Roemenië, Bulgarije, Hongarije en de Dominicaanse Republiek. De rest heeft onderdak gevonden bij vrienden en kennissen in de stad. Een deel van hen werkt illegaal door. ,,Op straat, of ze spreken af bij klanten thuis”, zegt Split. ,,De vrouwen werken hier vaak al jarenlang. Ze hebben een klantenkring opgebouwd met wie ze in contact staan.”
Zo gaat het inderdaad, zegt de Dominicaanse Ana (niet haar echte naam), die normaal gesproken een van Splits kamers huurt, maar nu in een recreatiewoning verblijft. ,,Direct toen onze business werd gesloten, kreeg ik allemaal berichtjes van klanten of we konden afspreken. Ik doe dat niet, uit angst voor het virus. Ik stop niet mijn hoofd in de bek van de wolf, zoals we dat in mijn land zeggen. Maar er zijn zeker vrouwen die erop ingaan, want hoe kom je anders aan geld?”.
‘Financieel kapot’
Sekswerkers hebben net als andere zelfstandigen die geraakt worden door de coronacrisis recht op hulp van het rijk, maar er is maar een klein deel dat daadwerkelijk betaald wordt, zegt Split. Voorwaarden zijn dat je een Nederlands bankrekeningnummer hebt en je moet hier een woonadres hebben. ,,De meesten hebben geen van beide”, zegt de uitbater. De Duits-Hongaarse Jessica (ook niet haar echte naam) voldoet wel aan beide voorwaarden. ,,Ik heb een aanvraag gedaan, maar nog geen cent gekregen. Laat mij maar weer gewoon aan het werk gaan”, zegt Jessica. ,,Want zo ga ik financieel kapot.”
Weer beginnen kan prima, gelooft Split. Ze wijst op andere contactberoepen als kappers, tatoeëerders en fysiotherapeuten die sinds vorige week weer klanten ontvangen. Sekswerkers zitten in dezelfde categorie als sportscholen en sauna’s. Die mogen – tenzij het uit de hand loopt met nieuwe besmettingen – op 1 september herstarten. ,,Waarom dan pas? Net als bij kappers gaat het hier om één op één contact. Hygiëne staat in onze sector juist al heel hoog in het vaandel.”
Actievoeren
Haar huurders zijn inmiddels bereid om actie te gaan voeren om weer te mogen beginnen, zegt ze. Zelf heeft ze een mail gestuurd aan burgemeester Koen Schuiling en minister Martin van Rijn (Medische Zaken) heeft ze uitgenodigd voor een werkbezoek. Van beiden heeft ze nog geen reactie.
,,Dan zelf maar actie ondernemen”, zegt Split, doelend op de constructie die ze heeft laten bouwen voor het bed op Nieuwstad nummer 56. Op het voeteneind is een met rode lampjes beplakte plexiglazen wand gemonteerd, met enkele gaten er in. ,,Sexyglas, hebben we het genoemd. De vrouw aan de ene kant van de wand, de klant aan de andere kant, dat is het idee.” De coronaproof-kamer is bedoeld om op een ludieke manier de aandacht te vragen voor de situatie van haar sector, geeft Split toe. ,,Maar ons punt is heel serieus. Waarom andere beroepen wel en wij niet? Met een paar ingrepen is ook dit werk virusvrij uit te voeren.”
In Oostende (België) is er een akkoord tussen de stad en een maatschappij genaamd Lion Investement Fund. Deze private partner zal in de haven het gebouw Hangaar 1 gaan omdopen tot een megabordeel onder de projectnaam Hangar d’Amour. Hoeveel kamers het zal krijgen is onbekend, maar bekend is dat in het pand ook een microbrouwerij en een brasserie met terras zal komen.
Vorig jaar waren er al ver gevorderde gesprekken, maar nu is de knoop definitief doorgehakt. Volgens de berekeningen zou er 1,4 miljoen euro mee gemoeid zijn om de oude vervallen Hangaar 1 te voorzien van zijn nieuwe functie. Kristof Vanfleteren is de CEO van Lion Investment Fund en hij vertelt aan hln.be hoe lang het duurt voordat het allemaal klaar is: ‘Zodra de vergunning binnen is willen we starten met de werken. Dat is vermoedelijk in 2021. De werken zullen ongeveer achttien maanden duren. Er zullen dan nog eens zes maanden nodig zijn om het klaar te maken voor exploitatie, maar daar zijn wij niet bij betrokken.’
Kamerverhuur door Villa Tinto
Het verhuren van de kamers zal worden gedaan door Q Invest FDK NV, dat nu al de kamerverhuur regelt in het bekende Villa Tinto in het Antwerpse Schipperskwartier. Hangar d’Amour zal naast de kamers voor sekswerkers dus ook een brasserie met terras en microbrouwerij huisvesten. Daarnaast is er ook ruimte voor kantoorruimte en komt een dokterspraktijk in het gebouw. Ook zal de lokale politie van Oostende er ruimte krijgen om extra locatie te openen.
