Banken blijven stelselmatig sekswerkers en vergunde exploitanten weigeren

Het komt maar niet op de agenda in de politiek. Of wellicht juist wel, dat banken in opdracht van de Nederlandse bank prostituees en vergunde sexbedrijven stelselmatig blijven weigeren als klant, of hun rekeningen of pinautomaat contracten opzeggen. Ja u leest het goed, anno 2020 worden bedrijven die legaal zijn en ook nog in de meest streng gecontroleerde branche qua afgeven vergunning, controle via BIBOB, handhaven vergunning, van hogerhand geweigerd. Terwijl de overheid en de Belastingdienst de geldstromen transparant willen hebben. Hoe dan? Zonder pinapparaat of bankrekening wordt deze branche het contante geld circuit in gejaagd. Met alle gevolgen van dien.

Wijlen Burgemeester Eberhard van der Laan was voor zijn ziekbed en overlijden druk bezig met de Minister om voor de prostitutiebranche te vechten, om normaal bankverkeer te kunnen doen en ook recht op lening of hypotheek te hebben.

Meer lezen

Mariska Majoor brengt ode aan de Wallen met haar boek, een nostalgische terugblik

Mariska Majoor, oud-sekswerker en oprichter van het Prostitutie Informatie Centrum schreef het boek De Wallen. Toekomst van ons verleden. Een boek over haar jaren op de Wallen en de veranderingen die de buurt heeft ondergaan.

Mariska Majoor, tijdens een actie van sekswerkers op de Amsterdamse Wallen in 2015.

De Wallen en haar historie worden geschetst aan de hand van een wandeling. Mariska Majoor (52), oud sekswerker, loopt samen met haar 22-jarige dochter Robin een rondje door de rosse buurt en spreekt er met aloude bekenden – de glazenwasser, sekswerkers, de wijkagent en de raamexploitant.

‘De Wallen zijn als een school voor mij. Ik leer dagelijks iets nieuws,’ zegt Nigel de glazenwasser die er menig raam heeft gelapt.

Sekswerker Jade van het bordeel My Red Light, die het naar haar zin heeft op de Wallen, rept over kwetsende opmerkingen van toeristen: “Je kunt aan de gezichten van mensen zien hoe ze over je denken. Van sommige gezichten druipt de walging af.”

Pooiers en gouden kettingen

In het boek – met daarin foto’s van haar dochter Robin – loopt Majoor door de Monnikenstraat, Gordijnensteeg, Bloedstraat langs peeskamers met daarin ‘pijnlijk uitziende werktuigen’ van vrouwen die SM aanbieden en langs de Molensteeg waar in de jaren negentig vrouwen hardhandig gedwongen werden tot sekswerk door de ‘ellendige’ Turkse en Joegoslavische pooiers die er rondliepen.

Raamexploitant Jan Broers weet wel hoe het er vroeger aan toeging. ‘De jongens reden met gouden kettingen om en in dikke auto’s de gracht over om hun meissies af te zetten. Open en bloot, geen haan die ernaar kraaide. (…) Ja, er kreeg er wel eens een een draai om de oren als ze geen zin had om te werken, maar zo ging dat.’

Vanaf de Febo vervolgt ze haar weg naar de ‘pillenbrug’ waar de handel in drugs floreerde. Het deel van de Wallen waar het vroeger nogal ruig was, is nu ‘schoon, veilig en braaf’. ‘Ik mis het rauwe randje,’ schrijft Majoor, die in deze buurt in de jaren tachtig achter een raam zat. Toen ze ermee stopte, richtte ze enkele jaren later het Prostitutie Informatie Centrum op waar zowel toeristen als sekswerkers langs kunnen komen voor informatie.

Aloude ziel

De aanleiding voor het boek zijn de ontwikkelingen op de Wallen. “Ik krijg er buikpijn van als er gevraagd wordt of raambordelen wel van deze tijd zijn. Ik had geen zin om weer een brief te sturen en besloot het groter aan te pakken. Dit boek is geen opgeheven vinger. Eerder een nostalgische terugblik en een ode aan die aloude ziel.”

Majoor wil in haar boek stilstaan bij zowel de goede als de negatieve kanten van de Wallen, zegt ze. “Het opknappen van straten en panden is goed gedaan. Ook de misdaad en mensenhandel, waarbij iemand een ander met geweld tot sekswerk dwingt, moeten worden aangepakt. Maar tijdens het 1012 project zijn ze met een bulldozer door de buurt gegaan zonder oog te hebben voor de sekswerkers. Het project zorgde voor een negatieve kijk op de Wallen. De seksindustrie wil er echter niet weg en de bewoners ook niet. Laat de buurt nu blijven wat het is en laat niet één partij wijken. Pak alleen wel de misdragingen van toeristen aan, via apps, folders, borden en hosts op straat.”

Rood lampje

Het boek met interviews en de wandeltocht wordt aangevuld met persoonlijke anekdotes uit haar tijd achter het raam. In een van die anekdotes vertelt ze dat ze een fototoestel van een fotograferende toerist afpakt en het rolletje uit zijn camera trekt en in de gracht gooit.

Haar boek werd afgelopen woensdag overhandigd aan burgemeester Halsema op de lege Wallen. “Het was bizar om op die lege grachten te lopen. Nu zag je goed hoe belangrijk sfeer is. Voor sommige bewoners is het een oase van rust. Zij kunnen op hun stoepje zitten. Maar niet iedereen is er blij mee. Ook zijn er mensen die het doods vinden.”

Het boek eindigt met een opmerking van een bewoner die de Wallen beschrijft als een historische stad waar de ziel uit is. ‘Straks heb je hier alleen nog maar een etalagepop achter een raam zitten, met één rood lampje dat een knipoog moet voorstellen naar de rosse buurt van vroeger.’

‘De Wallen. Toekomst van ons verleden’ van Mariska Majoor kost 19,95 euro.

Hoe houd je afstand als sekswerker?

Als alles goed gaat, mogen sekswerkers per 1 september weer aan het werk, vertelde premier Rutte tijdens de persconferentie. „Het is maar afwachten of de regering die tijdlijn ook daadwerkelijk zal volgen”, zegt Irina Hornstra (63), woordvoerder van Proud, de belangenvereniging voor sekswerkers in Nederland.

Proud vormt nu groepen om te bekijken hoe sekswerk weer open kan op een veilige manier. De groepjes bestaan uit leden van SekswerkExpertise, een netwerk bestaand uit deskundigen op het gebied van prostitutie en mensenhandel.

„Sekswerk is het ultieme contactberoep. Dus hoe hou je dan afstand? Als je ziet hoe Covid-19 zich verspreidt, wordt kussen bijvoorbeeld heel moeilijk.”

Wassen, handschoenen, mond spoelen?

Hoe dat voor sekswerkers eruit zou moeten zien, is voor Proud nog niet duidelijk. „Zou iedereen zich eerst goed moeten wassen als die de kamer binnenkomt? Of in dezelfde ruimte aanwezig zijn, maar dan op een paar meter afstand blijven? Of handschoenen gebruiken?”

Of, oppert Hornstra, net als bij de tandarts je mond eerst spoelen met waterstofperoxide? Dan is je mond een half uur tot drie kwartier ‘veilig’. „Maar zodra je hoest, is het weer voorbij.”

Volgens Irina Hornstra kan het nog een tijdje duren tot de sekswerkers een duidelijker zicht hebben op de nieuwe situatie. „Het is erg lastig antwoorden te vinden op wat er wel en niet mogelijk is. Maar sekswerkers die op dit moment helemaal geen inkomen hebben, hebben nu even prioriteit.”

Bron: NRC.nl

Stipje op de horizon: Sekswerkers mogelijk vanaf 1 september weer aan het werk

In de persconferentie van woensdag 6 mei gaf premier Rutte een stappenplan waarin stukje bij beetje de coronamaatregelen afgebouwd worden. De genoemde data zijn een indicatie, nu staat voor sekswerkers de datum van 1 september genoteerd. Dan mogen ze weer aan de slag.

33

De sluiting van sexclubs ging in op 15 maart, ruim 7 weken geleden. En 1 september is nog 16 weken weg. Bijna een half jaar zou deze vorm van erotische dienstverlening dan stil hebben gelegen. En de datum van 1 september is geen zekerheid. Als in de tussentijd het aantal opnamen in de intensive care en het aantal overleden personen stijg, is de kans groot dat 1 september niet haalbaar is. Maar het kan ook zijn dat bepaalde bedrijven in de branche wel eerder open gaan.

VER ziet sekswerk niet als besmettingshaard van het virus

De Vereniging Exploitanten Relaxbedrijven vraagt zich hardop af: ‘De sector kan, onder voorbehoud, weer van start per 1 september. Moet ieder bedrijf nu wachten tot ook het laatste bedrijf voldoet aan de allerlaatste voorwaarde? Maar duidelijk is ook dat zich dat concentreerde op het contact-beroep van de ‘sekswerker’.’

Daarnaast ziet de VER ook dat er een nuance is gemaakt, dat er delen van bedrijven wel eerder open zouden kunnen gaan. Ze gaan daarbij proberen een voorstellen te doen die passen bij een snellere her-opening van een fors aantal bedrijven. Want zij zien sekswerk niet als een besmettingshaard van het virus.

Plexiglas met gaten

Ook club The Rosegarden in Den Helder denkt na op welke manier de zaak weer open kan in de anderhalvemetersamenleving: “We zijn hierin gewoon een hele moeilijke branche. Wij kunnen niet zeggen: we doen alleen het terras open.”

Andere zaken waar ze aan denken is het maximum aantal klanten in de zaak te beperken, de temperatuur te meten van klanten of verplicht mondkapjes dragen aan de bar. Ze proberen te zoeken naar mogelijkheden om de zaak te redden en de sekswerkers weer inkomsten te geven, hoe ridicuul het ook klinkt: ‘Of plexiglas wanden met gaten erin. Dat bedoel ik wel een beetje cynisch, maar als de club op die manier open mag dan wil ik dat best doen. Als die meiden maar hun centen kunnen verdienen.’

Pleidooi voor soepelere regels voor singles: ‘Seks is een mensenrecht’

Opinie van Linda Duits in het Parool op 6 mei:

Seks is een mensenrecht, maar singles wordt het in de 1,5 metersamenleving nu al twee maanden ontzegd. Linda Duits bepleit soepelere regels voor alleenstaanden.

Ineens moest de single een model­burger worden. We kregen nog een kleine shout-out in het coronalied van de BN’ers (‘Single in je stille flat’) maar dat was dan dat. ‘Door de 1,5 meter­regel kunt u alleen seks hebben met uw vaste partner,’ stelt de overheid ferm. Heb je die niet, dan heb je pech.

Een seksuele vastentijd is een klein offer. Het is immers soort van oorlog, maar we hoeven niet een strand op te rennen terwijl Duitsers op ons schieten. Het enige wat wij moeten doen, is geen seks hebben. Vrijwel meteen kwam de Amsterdamse lhbt-gemeenschap met de campagne ‘Seksdate? #NUffNIET!’ om elkaar aan te moedigen en te sterken. Er werden tips uit­gewisseld, van aftrekken op afstand tot Zoom-orgies: Wir schaffen das!

Maar inmiddels zijn we meer dan veertig dagen verder – de lengte van de christelijke ­vastentijd. Het einde is nog lang niet in zicht en we worden mentaal voorbereid op een aanhoudende 1,5 metersamenleving. Het advies voor seks is ongewijzigd gebleven.

Dat verplichte celibaat geldt voor iedereen die geen huishouden vormt met zijn partner. “Er zijn geen uitzonderingen op de coronamaat­regelen voor mensen in een latrelatie,” liet een woordvoerder van het RIVM weten aan RTL Nieuws. Er is natuurlijk geen latter die zich daaraan houdt. Niet-samenwonende stelletjes zijn ofwel tijdelijk bij elkaar ingetrokken toen de maatregelen werden afgekondigd, of schipperen heen en weer zoals ze altijd al deden. Dat vindt niemand vreemd, zij hoeven zich niet te schamen.

Geen seks is geen optie

Voor de single is dat anders: wij dienen ons voorbeeldig te gedragen. Seks moeten wij immers actiever opzoeken. Misschien denken mensen daarom dat het voor ons een extraatje is, een toetje waar je ook van af kunt zien. Dus als wij ons bezondigen, sterft er – bij wijze van spreken – een oud omaatje.

Als we iets geleerd hebben van de aidsepidemie, is het dat geen seks hebben geen optie is. Het Nederlandse soabeleid is op die aan­name gestoeld. Binnen dat kader wordt gekeken naar hoe seks zo veilig mogelijk kan. Ook onze voorlichting is gebaseerd op het idee dat jongeren seks hebben. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de VS maakt onthouding bij ons – terecht – geen deel uit van de adviezen voor ­veilige seks.

Huidhonger is veel meer dan een geinig woord om het leed van singles te beschrijven: aanraking is levensnoodzakelijk. Als we knuffelen, komt oxytocine vrij, een hormoon dat de stofwisseling, spijsvertering én het immuunsysteem stimuleert. Mensen intimiteit ontzeggen, zoals de 1,5 metersamenleving doet, is dus ongezond.

Seks is dan ook een mensenrecht. De Wereldgezondheidsorganisatie stelt dat mensen recht hebben om aan hun seksuele behoeftes te voldoen en van seksuele gezondheid te genieten. Deze mensenrechten kunnen we niet maanden- of zelfs jarenlang opschorten en mogen niet alleen gelden voor mensen die samen­wonen, zoals nu het geval is.

Coronaseksbuddy’s

Toch horen we niets van het RIVM of Rutgers over versoepeling van de regels. Rutgers is als kenniscentrum de aangewezen instantie om hiervoor te lobbyen, maar zij zwijgt. Gek genoeg meldt de website wel dat Covid-19 seksuele gezondheid en rechten onder druk zet, maar dat gaat over toegang tot abortus en zorgen over seksueel geweld. Als het op daadwerkelijke seks aankomt, wordt kritiekloos het algemene advies herhaald, met verwijzing naar Soa Aids Nederland.

Corona is geen soa, al kunnen we wel lessen trekken uit de soabestrijding. Er is noodzaak tot bijgesteld advies, waarmee je zoveel mogelijk aan risicoreductie doet, maar toch tegemoetkomt aan de rechten van alle burgers. Dat hoeft geen vrijbrief te zijn om onbeperkt op seksdates te gaan. Meer voor de hand ligt het toestaan van coronaseksbuddy’s. Daarbij is het natuurlijk cruciaal dat je deze partner vertrouwt en dat je eerlijk bent over de contacten die je met anderen hebt.

Nabijheid en lichamelijk contact zijn geen luxe, het zijn elementaire behoeften. Die alleen toestaan aan samenwonende partners is pragmatisch en in eerste instantie begrijpelijk. Maar het is ook discriminatie die in tweede instantie niet te rechtvaardigen is. Een celibaat alleen voor singles en latters is onmenselijk en moet dus worden opgeheven. Sociale onthouding mag geen seksuele onthouding zijn.

Gevolgen coronamaatregelen in Duitsland: Prostituees slapen op hun werkplek en gevaarlijke straatprostitutie

Ook in de Duitse bordelen en laufhausen is het stil. De coronamaatregelen zorgen dat prostitutie ook in Duitsland niet meer is toegestaan, maar meerdere prostituees slapen nu wel op hun werkplek omdat ze nergens anders heen kunnen. Sommige vrouwen gaan de straat op, wat weer allerlei andere gevolgen heeft.

Vanessa werkt in Frankfurt als Meesteres en kan haar werk nu niet uitvoeren. In gesprek met hessenschau.de zegt ze: ‘Dat is een beetje klote, als ik het zo mag zeggen. Onze rekeningen lopen nog steeds en we hebben geen inkomen.’ Wel kan zij noodhulp vragen bij de staat, maar dat geld niet voor alle collega’s.

Met name degenen uit Roemenië en Bulgarije kunnen geen noodhulp aanvragen, want ze hebben vaak geen vaste woonplaats. Nu hebben ze dus geen inkomen. Acht dames slapen momenteel op hun werkplek, in een laufhaus in Frankfurt, waar Vanessa ook een kamer huurt. Het is normaliter niet toegestaan om op de werkplek te overnachten, maar de overheid laat het nu gebeuren zodat deze vrouwen niet op straat belanden.

Spanningen in het laufhaus

Toen de sexclubs moesten sluiten besloten veel sekswerkers terug te gaan naar hun thuisland. Degenen die toen niet weg gingen, zitten nu vast. Er zijn goedkope mogelijkheden om te reizen en de quarantainemaatregelen aan de grens maken het lastig.

Een medewerker van het laufhaus in Frankfurt zegt dat er een gespannen sfeer heerst. De vrouwen die er nu feitelijk wonen, zijn de wanhoop nabij. Ze weten niet wat ze moeten doen en kunnen nergens heen.

De medewerker van het laufhaus ziet ook dat sommige dames de straat op gaan: ‘Je moet op de een of andere manier geld verdienen, of het nu illegaal is of niet. Je hebt honger en je moet geld naar huis sturen omdat het hele gezin van het inkomen leeft.’

Controles op straatprostitutie

Het werk gaat dus voor sommigen door op de straat. Straatprostitutie werd voorheen nog wel getolereerd, maar door de afstandsregels in corona-tijden wordt er nu wel meer gecontroleert. De prostituees stappen dus snel in de auto, er wordt niet vooraf onderhandeld.

Frauke Koch is een hulpverlener, die ziet dat het veel gevaarlijker is: ‘De dame kan niet meer zeggen wat ze aanbied en wat de prijs is. De man rijdt snel weg met haar in de auto, ze gaan naar een parkeerplaats en dan pas begint de onderhandeling.’

Sekswerkers hebben wel de lasten, niet de lusten

Sekswerkers hebben het zwaar. Niet alleen kunnen zij hun werk niet doen, de compensatie die voor veel ondernemers geldt is voor veel van hen niet beschikbaar. In De Nieuws BV bespreken seksclub eigenaar Natasha en prostitutiedeskundige Justine Le Clerq de problemen en eventuele oplossingen.

Sekswerkers kunnen, net als velen, hun werk niet doen. Op zich geen probleem, want er zijn genoeg regelingen waar de getroffen ondernemers aanspraak op kunnen maken om hun weggevallen inkomen te compenseren. Voor de sekswerker is dit echter niet altijd het geval.

Sluiting seksclubs

Zondagavond 15 maart gaat de kogel door de kerk: alle horeca en soortgelijke ondernemingen moeten binnen een half uur worden gesloten. “Dat was voor mij heel bizar,” zegt Natasha, die een seksclub heeft in Groningen. “Rutte wist al langer wat er ging gebeuren en dan moet ik notabene via de tv vernemen, dat de seksclub binnen een half uur dicht moet.”

Al anderhalve maand kan zij dan ook niets beginnen. De club valt onder strenge vergunningen, waardoor alternatieve invulling ook geen optie is. De dames die voor Natasha werken zijn dan ook terug naar hun land van herkomst. “Ze wachten daar totdat ik weer zeg, dat ze terug kunnen komen om te werken. Ze willen ook heel graag werken. Deze branche brengt altijd een risico met zich mee en dat risico zijn zij, en ook de klanten, bereid te nemen.”

Meer lezen

EO-actie voor sekswerkers levert ruim 35.000 euro op

De actie van het EO-jongerenmerk BEAM en het Leger des Heils voor mensen in de prostitutie die vanwege de coronacrisis geen inkomsten hebben, heeft ruim 35.000 euro opgeleverd. In de kerkdienst van BEAM, die wekelijks op NPO 2 wordt uitgezonden, werd zondagochtend een cheque overhandigd aan het Leger des Heils.

Volgens de EO kunnen 234 mensen worden geholpen door het opgehaalde bedrag. „De opbrengst van Code Rood overtreft al onze verwachtingen. Dit is wat jongeren in Nederland samen voor elkaar krijgen. Dat zorgt ervoor dat we als EO BEAM supertrots zijn op onze community”, aldus Maarten Vermeulen, hoofdredacteur van EO BEAM.

Het Leger des Heils is dankbaar voor de donatie. „We zijn ontzettend blij met dit bedrag om acute noodhulp aan vrouwen en mannen te kunnen geven. Een tas met boodschappen of een veilige plek om te slapen zijn zo belangrijk. Het raakt ons dat zoveel jongeren in actie zijn gekomen voor deze mensen, dat ze worden gezien”, laat Ineke van Buren van het Leger des Heils weten.

Is de coronacrisis de genadeklap voor de Wallen?

De wereldberoemde Wallen lijden zwaar onder de coronacrisis. De vrees bestaat dat sekswerk pas als laatste op gang zal komen in de 1,5 metersamenleving. Wordt het ooit weer zoals het was in the red light district? ‘We zijn erg recessiegevoelig.’

Sanne is sekswerker op de Wallen en daarnaast heeft ze een parttimebaan als officemanager bij een entertainmentbedrijf. Door de coronacrisis is ze van de een op de andere dag beide banen kwijtgeraakt en daarmee al haar inkomen. “We teren in op onze reserves en die zijn al niet zo groot,” zegt ze.

Sekswerk in tijden van corona is onmogelijk. De Wallen, tot voor kort het drukste stukje ­Amsterdam, zijn door de crisis gedegradeerd tot een spookwijk met lege straten. Al tijden vragen bestuurders en politici zich af hoe ze de Wallen rustiger kunnen krijgen, welnu, een virus van microscopische omvang heeft het voor elkaar gekregen, van de een op de andere dag: toeristen zijn verdwenen, de ramen van de sekswerkers zijn dicht, de horeca en de erotische theaters zijn gesloten. De enige plek waar het nog druk is, is bij houthandel Schmidt, waar de rijen voor de deur staan. Ook op de Wallen zijn ze aan het klussen geslagen.

Veiligheid

Sekswerkers zitten thuis of zijn vertrokken naar hun vaderland, veelal in Oost-Europa. “Ik denk dat meer dan de helft van de Oost-­Europese vrouwen naar huis is gegaan,” zegt Eric Hamaker van boekhoudbedrijf Red Light Tax, dat veel sekswerkers bijstaat.

De beslissing om te stoppen was ingrijpend, maar niet moeilijk om te nemen, zegt Sanne. “Het gaat om onze veiligheid. Verder werken was eng. Italië ging al dicht vanwege corona, maar hier op de Wallen liepen nog veel Italiaanse toeristen rond.”

Meer lezen

Bij deze seksshop in Amersfoort blijft de orgieruimte nog even op slot: ‘Masturberen kun je altijd’

De filmzalen voor homo’s en hetero’s, de hokjes met ‘glory holes’, waar de penis doorheen kan worden gestoken, de seksschommel en de buttplug in de darkroom; alles ziet er spic en span uit, ofwel: gereed voor gebruik. Toch zal voorlopig van seksspelletjes geen sprake zijn, schat Patricia Rotte, medewerkster van Erotica in de Coninckstraat. ,,Waarschijnlijk mogen die ruimtes, net als parenclubs, vanwege het fysieke contact als laatste weer open.’’

In de winkel kan de klant wel terecht, voor onder meer lingeriesetjes, glijmiddelen en – tegen 10 procent korting – vibrators en masturbators. Logisch, is de eerste gedachte, nu in tijden van corona het driftleven een opzwieper krijgt. Immers, iedereen zit dicht op elkaar en de verveling slaat snel toe. Patricia (37) merkt echter niets van een grotere toeloop. Het is eerder rustiger. ,,Hoe belangrijk ook, seks is niet de eerste behoefte. En masturberen kun je altijd. Wat wij verkopen, is luxe. Veel klanten komen normaal gesproken in hun pauze en die lopen we nu mis door de quarantainemaatregelen.’’

Spanning

Voor Erotica, dat ook filialen in Arnhem en Hilversum heeft, vormen de zalen achter de winkel een belangrijke bron van inkomsten. In normale tijden stappen sommigen dagelijks binnen, op zoek naar spanning. ‘Wie zal er vandaag komen?’. Dat sensatiegevoel is niet te vervangen door thuis naar een filmpje te kijken. ,,Deze klanten hebben het nu moeilijk, ze kunnen nergens anders terecht.’’

Mocht Patricia acht jaar geleden enigszins bleu aan haar baan zijn begonnen, inmiddels is er maar weinig waar de voormalige onderofficier nog van op kijkt. Branchegebonden terminologie als ‘penetreren’ en ‘vagina’ prikkelt haar niet. Mogelijk verkeren de klanten in een opgewonden staat, voor háár is het werk. Oók als ze de ‘orgieruimte’ in loopt, bijvoorbeeld om te controleren of er nog genoeg papieren doekjes voorradig zijn, en de aanwezige sekspartners gewoon doorgaan met waarmee ze bezig zijn – alsof zij tot het meubilair behoort.

Vacature

Patricia rolde min of meer bij toeval de bedrijfstak in. Toen rond 2010 bleek dat afronding van een opleiding tot bedrijfsmaatschappelijk werker bij Defensie er niet in zat, besloot ze het roer om te gooien. ,,Ik heb in de horeca gewerkt. En dan kun je veel aan. Ik zag in Arnhem een vacature op de deur hangen bij Christine le Duc en dacht ‘dat is beter dan een uitkering’.’’

De in die onvoltooide beroepsopleiding aangeleerde vaardigheden komen de montere Zeistse goed van pas. Want werken in een seksshop houdt veel méér in dan het verkopen van allerlei attributen, is haar gebleken. Ze biedt ook een luisterend oor aan de eenzamen, aan dat lang getrouwde stel met drie kinderen, waarvan het seksleven nieuwe impulsen behoeft, of aan die man met een luierfetisj. ,,Het is makkelijk lachen om vibrators, maar gesprekken kunnen ook heel mooi zijn.’’

Grote kracht

Onlineverkoop van condooms en seksspeeltjes – bij Bol.com sinds de uitbraak van corona met 20 tot 30 procent gestegen – neemt bij Erotica iets toe, maar niet opvallend. ,,Klanten willen ervaren welke ‘vibraties’ een bepaald product geeft. En kennis van zaken is de grote kracht van deze winkel.’’

Wél opvallend: het nog altijd grote aantal bakken met dvd’s. ,,Dat neemt af. Maar toch ken ik iemand die wekelijks voor 100 euro aan films koopt.’’

Intussen werkt Erotica aan de vernieuwing van haar website, met een pornovariant van de populaire streamingdienst Netflix. Als dát niet scoort…

Bron: Destentor.nl