Deze twee vrouwen (24 en 25) runnen escortbureau Pink Sheets. ‘Als wij over ons werk vertellen, dan beginnen mensen vaak nerveus te lachen’

We gingen van hot naar her vrijdagmiddag in Talk of the Town. Presentator Lara Harbers dook in de wereld van de escortservice, sprak met eindexamenleerlingen over het gekke coronajaar en had het over de strijd tussen het Stadspark in en het Noorderplantsoen. Waarom is het ene park in Groningen zoveel populairder dan het andere? Kijk de show hier terug.
Escortbureau ‘Pink Sheets’

‘Amy’ (24) uit Alkmaar en ‘Esmee’ (25) uit Amsterdam zijn de oprichters van Pink Sheets, een high class escortbureau. Ze kwamen vertellen over hun werk als escort, de oprichting van het bedrijf en de taboes die er tot hun ergernis nog steeds zijn. ,,Iedereen heeft seks en toch is het eng om het erover te hebben.” Tegelijkertijd willen ze hun achternamen én echte namen niet geven. Het is een ingewikkelde strijd: ,,Mensen willen ons graag googelen en we proberen op deze manier toch een beetje onze privacy te beschermen.”

bron: https://www.dvhn.nl/groningen/Deze-twee-vrouwen-24-en-25-runnen-escortbureau-Pink-Sheets.-Als-wij-over-ons-werk-vertellen-dan-beginnen-mensen-vaak-nerveus-te-lachen-Talk-of-the-Town-26758523.html

Als een bordeel sluit, helpen Anna en Tessa sekswerkers: ‘Soms staan ze diezelfde avond op straat, wat moet je dan?’

In ruim een jaar tijd sloot de gemeente Amersfoort vier illegale bordelen. Hulpverleners Anna Herderschee, Tessa Nagels en hun collega’s boden hulp aan sekswerkers die ze aantroffen in de woningen. ,,Het is vaak flink schrikken als de gemeente voor de deur staat.”

Van buiten ziet het pand aan de Hendrik van Viandenstraat er keurig uit. Een doodnormale woning in een doodnormale straat, met aan weerszijden een uitzendbureau en een steegje met daarnaast een ander woonhuis. Handhavers van de gemeente deden met ondersteuning van de politie op 12 maart 2020 een inval. Ze troffen er een illegaal bordeel aan. De woning moest drie maanden op slot.

Een maand eerder was het ook al twee keer raak; toen werden twee illegale bordelen opgerold aan de de Grote Haag en de Baak van Domburg. Op 18 februari sloot burgemeester Lucas Bolsius opnieuw een illegale seksinrichting, deze keer in een woning in winkelcentrum Emiclaer. De gemeente ziet een toename van kleinschalige, illegale bordelen, zegt woordvoerder Iris van Veen. ,,Het kan zijn dat dit door corona komt omdat sekswerkers niet mogen werken. Inwoners melden ook vaker omdat ze zien dat we ingrijpen.”

Ook de politie Midden-Nederland ziet een forse stijging van het aantal meldingen. In 2020 waren er 66 procent meer anonieme meldingen over financieel-economische delicten, zoals illegale prostitutie.

Meer lezen

Braziliaanse prostituees willen prioriteit bij distributie coronavaccin

De prostituees in de Braziliaanse stad Belo Horizonte – gelegen in de zuidoostelijke provincie Minas Gerais – zijn al een week in staking. Ze eisen dat ze zouden worden opgenomen in de groep eerstelijnswerkers die bij de distributie van coronavaccins voorrang moeten krijgen.

De uitbraak van de pandemie heeft de prostituees in Belo Horizonte voor bijkomende problemen geplaatst. Om de verspreiding van het virus te bestrijden zijn in de stad immers ook de hotels – waar de prostituees kamers huren om hun diensten te verkopen – gesloten. Daarom moeten de prostituees op straat naar klanten op zoek gaan.

Frontlinie

‘Wij staan ​​in de frontlinie en vormen een belangrijke pijler van de economie, maar lopen daarbij persoonlijk gevaar’, werpt Cida Vieira, presidente van de Associação das Prostitutas de Minas Gerais (Aprosmig), tegenover het persbureau Agence France Presse (AFP) op. ‘Wij moeten een inenting krijgen.’

De organisatie benadrukt dat sekswerkers professionals zijn, wiens gezondheid moet worden beschermd. ‘We moeten deel uitmaken van de prioritaire groep, want wij hebben met verschillende soorten mensen te maken,’ benadrukken de actievoerende prostituees.

‘Ons leven staat op het spel. Wij zorgen bovendien voor opvoeding rond gezondheid, want wij geven mannen voorlichting over seksueel overdraagbare aandoeningen en delen condooms uit.’

Zware tol

De Braziliaanse overheid heeft voor de eerste vaccinatieronde prioriteit gegeven aan gezondheidswerkers, leraren, ouderen, inheemse volkeren en mensen met onderliggende gezondheidsproblemen. De overheid hoopt deze prioritaire groepen, zo’n 77 miljoen mensen, in de eerste helft van dit jaar te kunnen vaccineren. Maar experts zeggen dat de operatie, wegens een tekort aan voorraden, tot september zou kunnen duren.

Net zoals de rest van Brazilië wordt de staat Minas Gerais met een tweede coronagolf geconfronteerd. Het aantal doden – 121 slachtoffers per 100.000 inwoners – behoort tot de laagste van het land. De coronapandemie heeft in Brazilië al meer dan 332.000 mensenlevens geëist. Alleen in de Verenigde Staten wordt een grotere tol opgetekend.

Bron: Businessam.be

Criminalisering van seksklanten helpt niet tegen mensenhandel

De nieuwe wet tegen misbruik van prostitué(e)s maakt sekswerk niet veiliger, menen Marie-Louise Janssen (docent gender-en seksualiteitsstudies, UVA) en Silke Heumann (universitair docent ISS/EUR).

De Eerste Kamer nam onlangs de Wet strafbaarstelling misbruik prostitué(e)s die slachtoffer zijn van mensenhandelaan. Het wetsvoorstel, ingediend door de ChristenUnie, PvdA, SP en CDA , stelt klanten van sekswerkers strafbaar wanneer zij weten, of „ernstige reden hebben om te vermoeden”, dat iemand tot prostitutie gedwongen is en daarmee slachtoffer van mensenhandel is. Die klanten kunnen een geldboete of een gevangenisstraf tot vier jaar krijgen.

Ervaringen van sekswerkers en wetenschappelijk onderzoek laten echter zien dat elke vorm van criminalisering van klanten mensenhandel niet tegengaat, maar de kwetsbaarheid van sekswerkers voor dwang en geweld juist vergroot. Deze wet roept dan ook veel vragen op.

Ten eerste: wanneer is iemand slachtoffer? Vaak worden ‘onvergund’ werkende sekswerkers gelijkgesteld met slachtoffers van uitbuiting en mensenhandel. Maar de toename van de groep sekswerkers die buiten het vergunde circuit (in de volksmond ‘illegaal’) werkt, is vooral veroorzaakt door beleid. Een beleid dat leidt tot steeds minder vergunde werkplekken in combinatie met een verbod op zelfstandige arbeid.

Ten tweede: wanneer gaat legale seks over in ‘strafbare’ seks? Als we de signalen van mensenhandel die de politie hanteert als leidraad nemen, zoals illegaal verblijf in Nederland en het hebben van hoge schulden, vallen daar nogal wat mensen onder. Betekent dit dat seks hebben met een sekswerker die schulden heeft of niet de juiste papieren al een misdaad is? En moet de sekswerker zich zelf ook als slachtoffer zien? Uit onderzoek weten we namelijk dat maar een klein deel van de mensen die door de overheid als slachtoffer van mensenhandel wordt beschouwd, zichzelf ook zo ziet.

Onduidelijke definities

Dus terwijl de overheid met onduidelijke definities van slachtofferschap komt, wordt van klanten verwacht dat ze een slachtoffer herkennen en hier melding van maken bij de politie. Klanten lopen hierdoor vanaf nu het risico dat ze strafbaar zijn omdat ze het „hadden kunnen vermoeden”. Niet verrassend laat een recent onderzoek zien dat klanten minder bereid zijn om melding te doen van uitbuiting of dwang uit angst voor strafrechtelijke vervolging.

Ten derde: waarom geldt strafbaarstelling alleen voor het aanpakken van misbruik van slachtoffers van mensenhandel in de seksindustrie, en niet voor slachtoffers in andere economische sectoren? Dit draagt alleen maar bij aan het beeld dat sekswerk en mensenhandel hetzelfde zijn en daarmee aan het stigma op sekswerk. Het lijkt erop dat deze wet weinig te doen heeft met het tegengaan van geweld en misbruik, maar veel meer met het taboe op betaalde seks.

In Nederland is sekswerk sinds 2000 een legale arbeidssector. Desondanks hebben we moeite met het idee van seksuele dienstverlening. Zo worden klanten veelal afgeschilderd als een ‘bepaald soort mannen’ die vrouwen minachten en sekswerkers gewelddadig bejegenen of uitbuiten. Oversimplificering is één van de belangrijkste manieren om de stereotypen te creëren en in stand te houden die de basis vormen voor stigmatisering van klanten.

Deze wet komt voort uit het taboe op betaalde seks

Naast de markt voor mannelijke klanten is er in Nederland echter ook een groeiende markt voor dienstverlening aan vrouwelijke klanten. Bedrijfsleider Lex van De Stoute Vrouw heeft door de lockdown haar bedrijf tijdelijk moeten sluiten, maar ze heeft nog dagelijks contact met vrouwelijke homoseksuele en heteroseksuele klanten die niet kunnen wachten totdat ze weer open gaan. Acht op de tien van haar klanten hebben een nare ervaring meegemaakt op het gebied van seksualiteit en vinden door middel van een contact met een vrouwelijke sekswerker hun seksuele plezier weer terug.

Heteronormatief plaatje

Sekswerk daagt ons idee uit van hoe seks zou moeten zijn: op basis van liefde en een vaste relatie. Maar niet voor iedereen is dit romantische ideaal haalbaar of wenselijk en niet iedereen past binnen dit heteronormatieve plaatje van een heteroseksueel stel met een langdurige, monogame relatie. De seksindustrie voldoet aan een behoefte door een plek te creëren waar mannen, vrouwen, transgenders en non-binaire mensen elkaar kunnen ontmoeten om hun lichaam en seksualiteit te verkennen.

Hoewel de term sekswerker verwijst naar seks, houdt de dienstverlening meer in dan alleen maar seks. In veel gevallen houdt het emotionele en seksuele intimiteit in die kan bestaan uit bijvoorbeeld oogcontact maken, aandacht, gezelschap, naar elkaar luisteren, uiting geven aan gevoelens, emotionele ondersteuning, flirten. Dit verlangen naar menselijk contact en interactie is door de pandemie, en het opgelegde beroepsverbod aan sekswerkers, alleen nog maar sterker geworden.

Deze nieuwe wet leidt tot verdere stigmatisering van alle sekswerkers en hun klanten. Wat dit betekent wordt nu goed zichtbaar ten tijde van de pandemie. Als gevolg van de lockdown, en het voortdurende beroepsverbod voor sekswerkers, is sekswerk ondergronds gegaan en zien we een toename van geweld en discriminatie van sekswerkers in Nederland. Uit onderzoek weten we dat geweld door mannelijke heteroseksuele klanten vaak samenhangt met hoe sekswerkers in de samenleving worden gezien en behandeld.

De eerste stap naar een veilige en gezonde seksindustrie is daarom decriminalisering en een overheid die de verantwoordelijkheid neemt om goede condities te creëren waaronder sekswerkers en klanten elkaar kunnen ontmoeten.

Bron: NRC.nl

’Vreselijk dat ik door corona geen seks kan hebben met mijn gehandicapte cliënten’

Tika Stardust is sociaal erotisch dienstverlener voor mensen met een beperking. Ze heeft een boek geschreven over de ervaringen met haar klanten: Een stukje liefde. Door de huidige coronamaatregelen mag zij niet werken. ’Mijn klanten zijn eenzamer dan ooit.’

„Mijn klanten worden voorzien van alle basis levensbehoeften. Ze hebben een dak boven het hoofd, krijgen warme maaltijden en krijgen soms 24 uur per dag zorg. Aan intiem contact wordt zelden gedacht.

Ik gun het gehandicapte mensen die hun eigen handen niet kunnen gebruiken ook om seks te hebben. Zo’n 95 procent van de mensen die ik door de jaren heen heb bezocht, konden ’de daad’ niet uitvoeren. Ze hebben er de kracht niet voor, zijn vergroeid of hun medicatie weerhoudt een erectie. Velen van hen willen het alleen beleven in woorden, niet fysiek. Voor mij maakt het niet uit: ik probeer hun fantasieën waar te maken.

Minder medicatie

Intiem contact is gezond voor ieder mens; het geeft rust en ontspanning. Als ik wegga bij mijn klanten merk ik dat zij veel beter in hun vel zitten. Vooral bij mensen met spasmen is het verschil groot. Zij hebben opmerkelijk minder medicatie nodig, omdat ze meer ontspannen zijn.

Vroeger konden gehandicapten nog doen wat ze wilden met hun Persoonsgebonden budget, zoals het inhuren van een sekszorger. Nu mag het geld niet worden besteed aan intiem contact, omdat het niet als ’echte’ zorg wordt gezien. Dat terwijl het voor hun fysieke welzijn heel belangrijk is.

Tijdens de eerste lockdown werden mensen in zorginstellingen afgezonderd van de buitenwereld. Mijn klanten vallen in een kwetsbare doelgroep. Nog steeds mag ik niet werken, helaas.

Gevolgen

Als ik een tijdje niet bij mijn cliënten kan langsgaan, is het mogelijk dat er ongepast gedrag ontstaat, zoals een ongevraagde aanraking door een gehandicapte bij een zorgverlener. Een vriendin van mij is seksuoloog. Zij zegt dat wanneer de gehandicapte dergelijk gedrag bij hun reguliere zorgverleners vertoont, er te weinig aandacht is voor hun fysieke behoeften. Dat denk ik ook.

Dit komt bij mensen met Parkinson gemiddeld genomen vaker voor; zij krijgen medicatie die als bijwerking hun seksuele drang stimuleert. Tegelijkertijd werkt hun geslachtsdeel niet zoals het hoort. De frustratie die dat bij hen veroorzaakt, is begrijpelijk, maar in plaats van dat zij deze uiten op de verplegers, kan ik ze helpen.

Vroeger

Vanaf mijn achttiende werkte ik in de zorg. Het verbaasde mij dat de behoefte aan intiem contact onbeantwoord bleef bij mijn cliënten. Ik kon wakker liggen van de eenzaamheid die ik bij hen voelde. Mensen met een beperking worden goed in leven gehouden, maar worden ze ook fijn in leven gehouden? Ik gunde hen ook intimiteit, daarom besloot ik sekszorger te worden.

Gevoelswerk

Natuurlijk twijfelde ik aan mijn eigen verstand toen ik de overstap maakte van het reguliere werk naar het sekszorgen. Ik had geen coaching of training gehad, maar eigenlijk ging het vanzelf. De ene klant praat meer dan de ander.

Het is gevoelswerk. Wat vindt mijn klant fijn? Sommigen zeggen meteen: ’Kom, we gaan naar de slaapkamer’, terwijl anderen eerst een kopje koffie willen drinken, meer de ’girlfriend experience’.

Met de huidige pandemie hebben sommige instellingen geregeld dat ik hun bewoners kan bellen. Ik spreek ze dus wel eens en heb ze dan huilend aan de telefoon: ’Tika ik mis je zo erg… Wanneer kom je weer?’ Dat raakt me enorm. Dan merk ik wat mijn afwezigheid met hen doet. Juist in deze bizarre tijd hebben ze behoefte aan intimiteit.”

Bron: Telegraaf.nl

Burgemeester Arnhem gaat mogelijk bordeelwoning in Presikhaaf sluiten

In Arnhem zijn al vaker woningen gesloten vanwege een hennepkwekerij of illegaal vuurwerk, maar voor zover bekend nog nooit om de aanwezigheid van een bordeel. De kans bestaat dat dit binnenkort toch gebeurt bij een onlangs ontdekte ‘seksinrichting’ in een woning nabij winkelcentrum Presikhaaf.

,,Een woonhuis mag niet als seksinrichting worden gebruikt”, zegt de Arnhemse burgemeester Ahmed Marcouch . Hij beslist binnen enkele weken óf, en zo ja, welke bestuurlijke maatregelen hij zal nemen tegen de eigenaar van de woning die naar verluidt gebruikt is voor prostitutie.

Hij kan bijvoorbeeld de woningbezitter een dwangsom opleggen of zelfs de woning sluiten. Marcouch kan nog niet met zekerheid zeggen wat hij gaat doen, omdat hij nog ‘in afwachting is van een rapportage van de politie’.

Inval vanwege geluidsoverlast

De politie heeft zeer recent een inval in de woning gedaan na enkele meldingen over (geluids)overlast, ‘veel aanloop in de wijk’ en vermeende illegale prostitutie. Er zijn geen aanhoudingen verricht. In de woning troffen de agenten drie buitenlandse vrouwen aan die geen Nederlands of Engels spraken. Ze waren daar naar eigen zeggen vrijwillig.

,,Het was duidelijk dat het pand werd gebruikt voor prostitutie. Wij hebben onze bevindingen vastgesteld in een rapportage. Dit rapport gaat vervolgens naar de gemeente die dit verder oppakt. Gedwongen prostitutie is uiteraard strafbaar. Maar daar leek geen sprake van te zijn’’, aldus een politiewoordvoerder.

Bron: AD.nl

Een bezoeker van sekswerkers in gesprek met NRC: “Binnen vijf minuten in een paradijsje”

Een bezoeker van sekswerkers is in gesprek geweest met NRC, deze ‘wandelaar’ vertelt over zijn ervaringen in de afgelopen dertig jaar. Hij vind dat sekswerkers ondergewaardeerd worden en ‘halve psychologen’ zijn. Het hele interview lees je hieronder.

Wat een tragiek dat iemand die zulk mooi en nuttig werk doet, die er met een goed gevoel naar terugkijkt, er toch niet voor uit durft te komen”, mailde een 60-jarige man* naar aanleiding van de vorige rubriek, waarin een voormalig sekswerker aan het woord komt. Die wilde niet met zijn naam in NRC, om zijn ex en hun twee kinderen te beschermen. Ook hij moet, zoals hij zegt, „hypocriet zijn, godverdomme” – hij is een trouw bezoeker van sekswerkers en -clubs, iets waar je dus ook niet zomaar mee naar buiten treedt. Hij wil er wel meer over vertellen.

Het woord sekswerker gebruikt de man, die vrouwen bezoekt, zelf niet; hij vindt het te steriel klinken. Liever heeft hij het over prostituees of meisjes van plezier. Vóór corona ging hij twee of drie keer per maand, meestal naar een club in Duitsland. Het afgelopen jaar regelde hij contacten via kinky.nl, al mocht dat het grootste gedeelte van het jaar eigenlijk niet. Niet ideaal, vindt hij: „Je moet maar hopen dat ze lijken op hun foto.”

De eerste keer was voor hem meer dan dertig jaar geleden, in de rosse buurt van Den Haag. Waarom hij de stap zette, en hoe hij zich voelde voordat hij naar binnenging, herinnert hij zich niet meer. Wel dat het meteen „een prettig contact van mens tot mens was. Ik ben drie keer bij haar geweest. De derde keer zei ze: ‘Wat leuk dat je er weer bent.’”

Hij heeft, zegt hij, altijd „huisje boompje beestje gewild”, en is „op zich niet blij dat ik geen standaard gezinnetje heb.” Hij heeft een paar relaties gehad, de langste duurde tien jaar. In het begin daarvan stopte hij met het bezoek aan sekswerkers. „Maar op een gegeven moment dacht ik: als ik het van haar moet hebben, wordt het niks meer.”

Bezoek aan sekswerkers is veel makkelijker dan een relatie, zegt hij. „Als je iemand ziet die je leuk vindt, kan het wel een half jaar duren voor het wat wordt. Of misschien heb je een leuke nacht en wil je daarna niet verder, maar dan kan ze gaan bellen. Bij prostituees kun je altijd terecht en je kunt kiezen. Ze zijn wel jonger dan de vrouwen die ik in de kroeg tegenkom.” Vindt hij dat aantrekkelijker? „Een jongere vrouw ziet er over het algemeen leuker uit. Maar een diepgaand gesprek is moeilijk. Ze komen vaak uit Roemenië en dat soort landen.”

Aanwezigheid

Sekswerkers zijn ondergewaardeerd, vindt de zestigjarige. „Binnen vijf minuten ben je in een paradijsje. Het is niet alleen een nummertje maken, het is ook contact opbouwen. Dat krijgt zo’n meid toch maar voor elkaar met een wildvreemde. Het zijn halve psychologen. Natuurlijk: hoe meer een klant het naar zijn zin heeft, hoe eerder hij weer weg is.” Hij denkt dat hij een prettige klant is. „Niet zozeer seksueel misschien, maar ik heb het gevoel dat ze mijn aanwezigheid prettig vinden. In elk geval in vergelijking met anderen. Met mij is het niet van: ik heb 50 euro betaald, pijpen kreng! Ik vraag geen rare dingen, ook om niet in een neerwaartse spiraal re raken waarbij je steeds extremere seks wilt. Ik doe hetzelfde als dertig jaar geleden.” Hij zoekt vooral warmte en intimiteit bij een sekswerker, zegt hij. „Naast een mooie vrouw liggen, kroelen, en uiteindelijk word je daar zo opgewonden van dat je seks wilt. Het allermooiste vind ik als zo’n mooie vrouw naar me glimlacht. Dat hóéft ze niet te doen.”

De kwestie van gedwongen werken en mensenhandel stipte hij al aan in zijn mail: „Jij en ik worden ook gedwongen om te werken.” Gelooft hij dat echt? „Het is ingewikkeld.” Drie keer heeft hij meegemaakt dat een vrouw mishandeld werd door een pooier, een van die vrouwen dook drie maanden bij hem onder. Een meisje uit de Duitse club, dat sinds corona thuis in Roemenië is, steunt hij financieel. „Haar vader is net uit de gevangenis, er zijn allerlei problemen, ik probeer haar naar school te krijgen. Na haar grootmoeder en moeder ben ik degene die het dichtst bij haar staat.”

*Naam op verzoek weggelaten, maar bekend bij de NRC redactie.

Leven van Frankrijks bekendste hoerenmadam wordt Netflix-film

Wat Xaviera Hollander alias ‘The Happy Hooker’ is voor ons, dat is Fernande Grudet alias ‘Madame Claude’ voor de Fransen. Maar dan chiquer, mondainer en – hoe kan het anders in het libertaire Parijs van de jaren 60 en 70 – met connecties tot in de hoogste politieke kringen. Al in de fleur van haar leven was ze onderwerp van een film. Nu doet Netflix dat nog eens over in de nieuwe film ‘Madame Claude’. Want ook zes jaar na haar overlijden blijft Frankrijks bekendste hoerenmadam tot de verbeelding spreken.

Bron: hbvl.be

Huurwoning in Capelle aan den IJssel gesloten na aantreffen illegale prostitutie

Handhavers van de gemeente Capelle aan den IJssel en het Regionale Controleteam Prostitutie en Mensenhandel hebben zaterdagavond een huurwoning in Capelle-Schenkel gesloten in verband met illegale prostitutie.

De huurwoning kwam in beeld door tips vanuit de buurt en onderzoekswerk van de politie. Bij de inval in de woning werden er inderdaad werkzaamheden met betrekking tot illegale prostitutie verricht. De sekswerkers en hun klant werden aangehouden en verhoord, hierna mochten zij weer vertrekken.

Burgemeester Peter Oskam heeft de woning direct middels een spoedsluiting gesloten. Regelmatig worden er door het Regionaal Controleteam Prostitutie en Mensenhandel woningen in verband met illegale prostitutie gesloten. Het Regionaal Prostitutie en Mensen team is een samenwerking van de politie, handhavers en de gemeenten Capelle aan den IJssel, Schiedam en Vlaardingen. Er wordt streng tegen opgetreden omdat er doorgaans ook sprake is van uitbuiting en mensenhandel.

Bron: Nieuwsopbeeld.nl

Utrechtse raadsleden verdeeld over gedogen thuiswerken voor sekswerkers

Sekswerkers werken steeds vaker vanuit huis, maar dat is verboden en dat leidt dat tot gevaarlijke situaties zeggen hulpverleners. Door thuiswerken te gedogen kun je uitbuiting en chantage beter tegengaan zeggen nu een aantal politieke partijen.

Sophie Schers van GroenLinks: “Je doet nu als sekswerker iets wat niet mag en dan ben je chanteerbaar en kan er sneller misbruik van je gemaakt worden.” VVD-raadslid Tess Meerding keurt het thuiswerken niet goed, maar begrijpt het wel. “Het is een herkenbaar probleem en ik snap het ook wel. Je wilt toch ook op een manier je geld verdienen als je niet in aanmerking komt voor steunmaatregelen.”

Prostitutie is nu het enige contactberoep dat niet mag vanwege corona. Daardoor wordt het probleem steeds zichtbaarder. Veel vrouwen hebben geld nodig en gaan ondergronds en dat leidt volgens hulpverleners tot lastige situaties.

Partijen maken zich hier zorgen over. Schers van GroenLinks: “In Utrecht is een beperkt aantal privéclubs en ramen zijn er niet meer, dus ik vermoed dat thuiswerken toeneemt. Die situatie is zorgelijk en onwenselijk. Juist sekswerkers maken grotere kans op uitbuiting of misbruik.” Het CDA vindt het een lastige discussie. Bert van Steeg: “Het is een legaal beroep, maar niet een normaal beroep. Als er overlast wordt veroorzaakt moet je daar tegen optreden.”

Steun

Financiële steun vanwege de corona lockdown is er niet voor alle prostituees. Ze kunnen als ze geen zzp’er zijn en ook niet in loondienst zijn, een uitkering aanvragen. Maar dat is vaak onvoldoende om hun maandelijkse kosten te dekken. Raadslid Schers: “Sommige sekswerkers hebben net als iedereen een hypotheek of kinderen die studeren. Dat kun je van een uitkering niet betalen.”

Meerding van de VVD vindt dat het steunpakket moet worden uitgebreid, maar dat is aan de landelijke politiek. “Zolang er geen toereikende steun is voor alle sekswerkers moet je nog niet streng handhaven op thuiswerkers. Zodra die steun wel geregeld is kun je ook streng handhaven.”

Gedoogbeleid

Over het gedogen van thuiswerken zijn de partijen verdeeld. GroenLinks-raadslid Schers: “Het is al erg genoeg dat het gedoogd moet worden. Het is wel waardevol om daar naar te kijken, maar daarmee ben je er nog niet.” Door het thuiswerken te gedogen denken sommige partijen dat je daarmee voorkomt dat sekswerkers worden misbruikt of gechanteerd.

Het CDA is tegen gedogen, zegt Van Steeg. “Je ziet dat prostitutiezone’s criminaliteit in de hand werken. Stop nou ook met het realiseren van het nieuwe Zandpad. Thuiswerken moet je ook niet gedogen, want dat veroorzaakt overlast.” Volgens het CDA ligt de oplossing in de hulpverlening. “Probeer de vrouwen te helpen aan alternatieven, zodat ze op een andere manier hun inkomen verdienen.”

Bron: rtvutrecht.nl