Rel om gebruik van sekspoppen: club gaat door het stof na ophef

FC Seoul heeft excuses aangeboden voor het plaatsen van sekspoppen op de tribunes bij de wedstrijd tegen Gwangju FC (1-0) zondag. De competitie in Zuid-Korea is sinds kort weer van start gegaan en clubs proberen de sfeer in het stadion te verbeteren nu supporters niet aanwezig mogen zijn vanwege het coronavirus. FC Seoul wilde meer sfeer creëren door het plaatsen van ‘premium mannequins’, maar achteraf bleek het te gaan om sekspoppen.

FC Seoul dacht in eerste instantie dat er sprake was van ‘premium mannequins’, maar erkent nu dat ze een fout hebben gemaakt. De club geeft toe dat de poppen waren geleverd door producent Dalcom, die zich ook bezighoudt met sekspoppen. Voorzitter Lee Ji-hoon beweert dat men niet precies wist wat voor bedrijf Dalcom was. De poppen waren neergezet om ‘een grappig element’ toe te voegen aan de wedstrijd.

Dalcom laat in een reactie aan de BBC weten dat er sprake was van een fout van de club. “De club moest alle borden en reclame-uitingen op de shirts weghalen voordat de wedstrijd zou beginnen maar er waren nog verschillende dingen zichtbaar voor het grote publiek.” De organisatie van de K-League heeft nog niet gereageerd op het voorval bij FC Seoul.

Advocaat: ’Nieuwe sekswet is schijnoplossing’

Den Haag – Met een nieuwe ’sekswet’ moet onvrijwillige seks vaker kunnen worden bestraft. Straks is iemand strafbaar als hij weet of had moeten weten dat handelingen tegen de wil van de ander zijn. Een stap vooruit, vinden experts. Maar er is ook kritiek. „Ik denk dat het een schijnoplossing is”, zegt advocaat Ivonne Leenhouwers, die al meer dan twintig jaar verdachten van zedendelicten verdedigt. „Het blijft het ene woord tegen het andere.”

Een jaar geleden kondigde Minister Grapperhaus (Justitie en Veiligheid) in De Telegraaf al aan de zedenwetgeving te willen veranderen. Dat kwam deels door de #MeToo-discussie. Nu ligt zijn wetsvoorstel er, met als meest in het oog springende plan strafbaarstelling van seks tegen iemands wil, ook als dat onuitgesproken is. Er komt zelfs een onderzoeksplicht als er twijfel is over de wenselijkheid van seks. Doe je dat niet, dan riskeer je straf.

En dat is winst, vindt advocaat Richard Korver. „Nu zijn er zaken waarbij vrijspraak volgt terwijl dat voor de maatschappij onverkwikkelijk is.” Korver, die voorzitter is van het Landelijk Advocaten Netwerk Gewelds- en Zeden Slachtoffers (LANGZS), verwacht dat daar verandering in komt. „Als je straks met een stomdronken mevrouw de kroeg verlaat en je hebt seks, mag jij bewijzen dat het gewenst was.” Korver was aanvankelijk sceptisch. Hij had het gekscherend over ’contractjes sluiten’ voor de daad. „Ik hoor dat het goed werkt in het buitenland.”

’Signalen’

Advocaat Bart Swier heeft veel verdachten van zedendelicten verdedigd en is kritisch over wat het voorstel in praktijk betekent. „Iemand behoort te weten of het tegen de wil is, dan kom je in schemerig gebied. Hoe doe je dat? Wanneer heb je signalen gemist?” Dat werkt volgens hem niet zo. „Stel dat een man en een vrouw elkaar dronken in de kroeg ontmoeten en seks hebben. Dan is helemaal niet altijd duidelijk wie welke signalen heeft gemist.”

Swier vindt dan ook dat de wet te vaag is. „Als onduidelijk is wat een wet precies regelt, moet je het niet doen.”

Er verandert in de praktijk weinig, denkt advocaat Ivonne Leenhouwers. „Er wordt gedaan alsof heel veel situaties die nu onbestraft blijven, straks wel bestraft kunnen worden. Maar seks tegen iemands wil is al strafbaar.” De verwachting is in ieder geval dat de wetswijziging leidt tot meer aangiftes, omdat de drempel voor strafbaarheid bij onvrijwillige seks omlaag gaat. „Dit betekent dat slachtoffers in meer situaties aangifte kunnen doen van een strafbaar feit”, meldt Grapperhaus. De Tweede Kamer moet nog akkoord gaan met het plan.

Irritaties bij dames van plezier & Meesteressen tijdens de Corona crisis

Tijdens de lockdown tijdens deze corona crisis heeft ook de prostitutiebranche grote last. We kregen in onze contact met dames van plezier, Meesteressen, kinkygirls, adverteerders de meest uiteenlopende dingen te horen waarmee zij geconfronteerd worden. Hieronder een opsomming van een aantal zaken. 

Meerdere dames van plezier en Meesteressen gaven het volgende aan;

Klanten of mannen die een afspraak willen, die een foto van hun geslachtsdeel per email of whatsapp sturen en dan teksten erbij als: mis je deze lekkere lul niet? Wanneer kunnen we afspreken want ik weet dat je deze geile pik mist? Waarom hoor ik niets van je, want mijn pik wacht smachtend op jou! Ik betaal je 100 extra als mij nu weer lekker gaat verwennen, je hebt het ook nodig toch? En ga zo maar door.

Dames zitten in het algemeen niet op foto’s van lichaam (en zeker niet het geslachtsdeel) van een man te wachten. Het is een beroep waarbij ze aan de inkomsten denken en hooguit klanten vriendelijk/aardig vinden of een sekssessie of sm sessie een keer leuk kunnen vinden. Maar daarbuiten is niet voor niets amper contact. Zij hebben immers ook een privéleven.

Meer lezen

Prostituee Cathy (27) is wanhoop nabij: ‘Ik zit gevangen’

Cathy (27) is de wanhoop nabij. De sekswerkster uit Enschede zit door de coronacrisis zonder geld en eten thuis. Het ergste: ze maakt nergens aanspraak op. Een noodkreet: „Waarom kijkt niemand naar ons om?”

Er valt niets te lachen. Toch houdt humor Cathy op de been. Zwarte humor, welteverstaan. Het blijkt direct wanneer er een afspraak gemaakt moet worden voor de foto. „Ik pak mijn agenda er even bij…”, zegt Cathy. Om een seconde later te roepen: „Ja, ik kan!” Ze lacht, maar direct daarna verschijnt een serieuze blik op haar gezicht. „Dit is de ergste periode van mijn leven, ik kan geen kant op. Humor maakt het leven iets dragelijker, anders zou ik depressief worden.”

De sekswerkster uit Roemenië woont en werkt al bijna vijf jaar in Enschede. In Club Casanova verleidt en pleziert ze mannen onder haar alter ego Cathy. Ze schaamt zich niet voor haar werk, zegt ze. „Het is mijn keus. Dus sluit ik gewoon mijn ogen en doe het.” Toch wil ze liever niet met haar echte naam in dit artikel. „Ik heb twee gezichten. Cathy, dat is een sexy girl, iedere man wil haar. Ze heeft nooit problemen. Tijdens het werk ben ik haar, in mijn vrije tijd ben ik heel iemand anders.” Ze heeft een vrolijk en energiek karakter, maar probleemloos is de ‘echte’ Cathy allesbehalve. Ze heeft zorgen.

Nerveus

Cathy is zenuwachtig om haar verhaal te doen, beweegt nerveus heen en weer. Praten over haar werk doet ze nauwelijks, laat staan met een journalist. Toch treedt ze buiten haar comfortzone. „Ik wil graag open zijn, voor iedereen die in hetzelfde schuitje zit”, vertelt ze vanuit haar studio in Velve-Lindenhof, waar ze een appartement deelt met drie andere sekswerkers. „Wij hebben hulp nodig. Ik spreek veel meiden. Die huilen de hele dag. En dan écht huilen: crying from the heart. Niet alsof er een nagel afgebroken is.”

Zij is een van de ruim vijfduizend vrouwelijke sekswerkers in Nederland die in een nachtclub werken. Een legaal beroep: de prostituees werken via een bijzondere belastingconstructie: de opting-in regeling. Dat is een vorm die valt tussen loondienst en zelfstandigheid (ZZP) in. Sekswerkers blijven zo eigen baas, maar de exploitant doet de belastingafdracht en keert het geld uit. Een deal waardoor meiden als Cathy op een veilige manier hun werk kunnen doen.

Geen vangnet

Sinds 15 maart – de dag dat de horeca sloot – zijn de sekswerkers uit de nachtclubs volgens brancheorganisatie Vereniging Exploitanten Relaxbedrijven (VER) ‘op een verschrikkelijke manier tussen wal en schip’ beland. Cathy krijgt sinds die dag geen loon doorbetaald, maakt geen aanspraak op financiële compensatie als ZZP’er en krijgt geen bijstandsuitkering. Er is geen enkel vangnet voor haar en alle anderen die gebruik maken van de opting-in constructie. Zelfs een bijstanduitkering voor zelfstandigen wordt door veel gemeenten afgewezen, op Amsterdam en Groningen na.

„Het is een schaamtevolle situatie. Ik zit de hele dag op mijn kamer en kan geen kant uit”, vertelt Cathy. „Ik heb echt helemaal niets meer. Letterlijk geen euro om de huur te betalen en geen muntje om eten te kopen. I feel trapped, voel me gevangen. Zelfs teruggaan naar Roemenië zit er niet in omdat de bustickets onbetaalbaar zijn geworden. Daarnaast zou ik dan samen met mijn hele familie in quarantaine moeten.”

Ze wordt net als een handvol andere meiden geholpen door de eigenaren van Club Casanova, die financieel bijspringen. „Wat moeten we anders, die meiden laten verhongeren op hun kamer?”, zegt Dennis Ceran van Casanova. De laatste weken wordt haar situatie met de dag schrijnender. En dan werd vorige week ook nog bekend dat sekswerkers pas op z’n vroegst vanaf 1 september weer aan de slag kunnen. Hoewel je je af kunt vragen hoe ze in een 1,5-meter samenleving kunnen functioneren.

Boos

Cathy is vooral teleurgesteld en boos op de Nederlandse overheid. „Waarom kijkt niemand naar ons om? Omdat we sekswerkers zijn?” Om haar punt kracht bij te zetten, pakt ze haar belastingpapieren er bij. Ze laat zwart op wit zien wat ze verdient en afdraagt. „Kijk”, zo wijst ze aan. „Ik betaal duizenden euro’s per maand belasting, al vijf jaar lang. Nu ik hulp nodig heb in deze pandemie kan ik nergens terecht. We vragen geen geld voor kleren, parfum of andere bullshit: nee, we willen gewoon overleven.”

Een spaarpotje heeft Cathy niet, ondanks verdiensten tussen de 2000 en 4000 euro netto in de maand. „Ik leid geen ‘pink life’, ben dit werk puur voor het geld gaan doen, onderhoud in Roemenië vijf familieleden. Zij rekenen op me.” Haar achterliggende verhaal is pijnlijk. „Ik was een meisje dat haar moeder aan kanker verloor op haar 17de. Daarna veranderde mijn leven compleet. Mijn hele toekomst, al mijn beslissingen. Ik droomde ervan stewardess te worden, nu ben ik een ander type stewardess. Alle sekswerkers hebben hard story’s’.”

Het grote gevaar dat op de loert ligt is die van de illegaliteit. In dat circuit valt nog wel bij te beunen. Cathy wil er niet aan. Voorlopig niet, althans. „Ik heb bewust gekozen voor een nachtclub, omdat ik dit werk legaal, eerlijk en veilig wil doen. Niet zomaar bij iemand thuis komen die misschien wel agressief is. Maar ik ken veel meiden die er anders over denken. En heel eerlijk: het schiet soms ook door mijn hoofd. Hoe houd ik dit anders nog maandenlang vol? Het wordt echt een hel.”

Bron: AD.nl

Banken blijven stelselmatig sekswerkers en vergunde exploitanten weigeren

Het komt maar niet op de agenda in de politiek. Of wellicht juist wel, dat banken in opdracht van de Nederlandse bank prostituees en vergunde sexbedrijven stelselmatig blijven weigeren als klant, of hun rekeningen of pinautomaat contracten opzeggen. Ja u leest het goed, anno 2020 worden bedrijven die legaal zijn en ook nog in de meest streng gecontroleerde branche qua afgeven vergunning, controle via BIBOB, handhaven vergunning, van hogerhand geweigerd. Terwijl de overheid en de Belastingdienst de geldstromen transparant willen hebben. Hoe dan? Zonder pinapparaat of bankrekening wordt deze branche het contante geld circuit in gejaagd. Met alle gevolgen van dien.

Wijlen Burgemeester Eberhard van der Laan was voor zijn ziekbed en overlijden druk bezig met de Minister om voor de prostitutiebranche te vechten, om normaal bankverkeer te kunnen doen en ook recht op lening of hypotheek te hebben.

Meer lezen

Mariska Majoor brengt ode aan de Wallen met haar boek, een nostalgische terugblik

Mariska Majoor, oud-sekswerker en oprichter van het Prostitutie Informatie Centrum schreef het boek De Wallen. Toekomst van ons verleden. Een boek over haar jaren op de Wallen en de veranderingen die de buurt heeft ondergaan.

Mariska Majoor, tijdens een actie van sekswerkers op de Amsterdamse Wallen in 2015.

De Wallen en haar historie worden geschetst aan de hand van een wandeling. Mariska Majoor (52), oud sekswerker, loopt samen met haar 22-jarige dochter Robin een rondje door de rosse buurt en spreekt er met aloude bekenden – de glazenwasser, sekswerkers, de wijkagent en de raamexploitant.

‘De Wallen zijn als een school voor mij. Ik leer dagelijks iets nieuws,’ zegt Nigel de glazenwasser die er menig raam heeft gelapt.

Sekswerker Jade van het bordeel My Red Light, die het naar haar zin heeft op de Wallen, rept over kwetsende opmerkingen van toeristen: “Je kunt aan de gezichten van mensen zien hoe ze over je denken. Van sommige gezichten druipt de walging af.”

Pooiers en gouden kettingen

In het boek – met daarin foto’s van haar dochter Robin – loopt Majoor door de Monnikenstraat, Gordijnensteeg, Bloedstraat langs peeskamers met daarin ‘pijnlijk uitziende werktuigen’ van vrouwen die SM aanbieden en langs de Molensteeg waar in de jaren negentig vrouwen hardhandig gedwongen werden tot sekswerk door de ‘ellendige’ Turkse en Joegoslavische pooiers die er rondliepen.

Raamexploitant Jan Broers weet wel hoe het er vroeger aan toeging. ‘De jongens reden met gouden kettingen om en in dikke auto’s de gracht over om hun meissies af te zetten. Open en bloot, geen haan die ernaar kraaide. (…) Ja, er kreeg er wel eens een een draai om de oren als ze geen zin had om te werken, maar zo ging dat.’

Vanaf de Febo vervolgt ze haar weg naar de ‘pillenbrug’ waar de handel in drugs floreerde. Het deel van de Wallen waar het vroeger nogal ruig was, is nu ‘schoon, veilig en braaf’. ‘Ik mis het rauwe randje,’ schrijft Majoor, die in deze buurt in de jaren tachtig achter een raam zat. Toen ze ermee stopte, richtte ze enkele jaren later het Prostitutie Informatie Centrum op waar zowel toeristen als sekswerkers langs kunnen komen voor informatie.

Aloude ziel

De aanleiding voor het boek zijn de ontwikkelingen op de Wallen. “Ik krijg er buikpijn van als er gevraagd wordt of raambordelen wel van deze tijd zijn. Ik had geen zin om weer een brief te sturen en besloot het groter aan te pakken. Dit boek is geen opgeheven vinger. Eerder een nostalgische terugblik en een ode aan die aloude ziel.”

Majoor wil in haar boek stilstaan bij zowel de goede als de negatieve kanten van de Wallen, zegt ze. “Het opknappen van straten en panden is goed gedaan. Ook de misdaad en mensenhandel, waarbij iemand een ander met geweld tot sekswerk dwingt, moeten worden aangepakt. Maar tijdens het 1012 project zijn ze met een bulldozer door de buurt gegaan zonder oog te hebben voor de sekswerkers. Het project zorgde voor een negatieve kijk op de Wallen. De seksindustrie wil er echter niet weg en de bewoners ook niet. Laat de buurt nu blijven wat het is en laat niet één partij wijken. Pak alleen wel de misdragingen van toeristen aan, via apps, folders, borden en hosts op straat.”

Rood lampje

Het boek met interviews en de wandeltocht wordt aangevuld met persoonlijke anekdotes uit haar tijd achter het raam. In een van die anekdotes vertelt ze dat ze een fototoestel van een fotograferende toerist afpakt en het rolletje uit zijn camera trekt en in de gracht gooit.

Haar boek werd afgelopen woensdag overhandigd aan burgemeester Halsema op de lege Wallen. “Het was bizar om op die lege grachten te lopen. Nu zag je goed hoe belangrijk sfeer is. Voor sommige bewoners is het een oase van rust. Zij kunnen op hun stoepje zitten. Maar niet iedereen is er blij mee. Ook zijn er mensen die het doods vinden.”

Het boek eindigt met een opmerking van een bewoner die de Wallen beschrijft als een historische stad waar de ziel uit is. ‘Straks heb je hier alleen nog maar een etalagepop achter een raam zitten, met één rood lampje dat een knipoog moet voorstellen naar de rosse buurt van vroeger.’

‘De Wallen. Toekomst van ons verleden’ van Mariska Majoor kost 19,95 euro.

Stipje op de horizon: Sekswerkers mogelijk vanaf 1 september weer aan het werk

In de persconferentie van woensdag 6 mei gaf premier Rutte een stappenplan waarin stukje bij beetje de coronamaatregelen afgebouwd worden. De genoemde data zijn een indicatie, nu staat voor sekswerkers de datum van 1 september genoteerd. Dan mogen ze weer aan de slag.

33

De sluiting van sexclubs ging in op 15 maart, ruim 7 weken geleden. En 1 september is nog 16 weken weg. Bijna een half jaar zou deze vorm van erotische dienstverlening dan stil hebben gelegen. En de datum van 1 september is geen zekerheid. Als in de tussentijd het aantal opnamen in de intensive care en het aantal overleden personen stijg, is de kans groot dat 1 september niet haalbaar is. Maar het kan ook zijn dat bepaalde bedrijven in de branche wel eerder open gaan.

VER ziet sekswerk niet als besmettingshaard van het virus

De Vereniging Exploitanten Relaxbedrijven vraagt zich hardop af: ‘De sector kan, onder voorbehoud, weer van start per 1 september. Moet ieder bedrijf nu wachten tot ook het laatste bedrijf voldoet aan de allerlaatste voorwaarde? Maar duidelijk is ook dat zich dat concentreerde op het contact-beroep van de ‘sekswerker’.’

Daarnaast ziet de VER ook dat er een nuance is gemaakt, dat er delen van bedrijven wel eerder open zouden kunnen gaan. Ze gaan daarbij proberen een voorstellen te doen die passen bij een snellere her-opening van een fors aantal bedrijven. Want zij zien sekswerk niet als een besmettingshaard van het virus.

Plexiglas met gaten

Ook club The Rosegarden in Den Helder denkt na op welke manier de zaak weer open kan in de anderhalvemetersamenleving: “We zijn hierin gewoon een hele moeilijke branche. Wij kunnen niet zeggen: we doen alleen het terras open.”

Andere zaken waar ze aan denken is het maximum aantal klanten in de zaak te beperken, de temperatuur te meten van klanten of verplicht mondkapjes dragen aan de bar. Ze proberen te zoeken naar mogelijkheden om de zaak te redden en de sekswerkers weer inkomsten te geven, hoe ridicuul het ook klinkt: ‘Of plexiglas wanden met gaten erin. Dat bedoel ik wel een beetje cynisch, maar als de club op die manier open mag dan wil ik dat best doen. Als die meiden maar hun centen kunnen verdienen.’

Pleidooi voor soepelere regels voor singles: ‘Seks is een mensenrecht’

Opinie van Linda Duits in het Parool op 6 mei:

Seks is een mensenrecht, maar singles wordt het in de 1,5 metersamenleving nu al twee maanden ontzegd. Linda Duits bepleit soepelere regels voor alleenstaanden.

Ineens moest de single een model­burger worden. We kregen nog een kleine shout-out in het coronalied van de BN’ers (‘Single in je stille flat’) maar dat was dan dat. ‘Door de 1,5 meter­regel kunt u alleen seks hebben met uw vaste partner,’ stelt de overheid ferm. Heb je die niet, dan heb je pech.

Een seksuele vastentijd is een klein offer. Het is immers soort van oorlog, maar we hoeven niet een strand op te rennen terwijl Duitsers op ons schieten. Het enige wat wij moeten doen, is geen seks hebben. Vrijwel meteen kwam de Amsterdamse lhbt-gemeenschap met de campagne ‘Seksdate? #NUffNIET!’ om elkaar aan te moedigen en te sterken. Er werden tips uit­gewisseld, van aftrekken op afstand tot Zoom-orgies: Wir schaffen das!

Maar inmiddels zijn we meer dan veertig dagen verder – de lengte van de christelijke ­vastentijd. Het einde is nog lang niet in zicht en we worden mentaal voorbereid op een aanhoudende 1,5 metersamenleving. Het advies voor seks is ongewijzigd gebleven.

Dat verplichte celibaat geldt voor iedereen die geen huishouden vormt met zijn partner. “Er zijn geen uitzonderingen op de coronamaat­regelen voor mensen in een latrelatie,” liet een woordvoerder van het RIVM weten aan RTL Nieuws. Er is natuurlijk geen latter die zich daaraan houdt. Niet-samenwonende stelletjes zijn ofwel tijdelijk bij elkaar ingetrokken toen de maatregelen werden afgekondigd, of schipperen heen en weer zoals ze altijd al deden. Dat vindt niemand vreemd, zij hoeven zich niet te schamen.

Geen seks is geen optie

Voor de single is dat anders: wij dienen ons voorbeeldig te gedragen. Seks moeten wij immers actiever opzoeken. Misschien denken mensen daarom dat het voor ons een extraatje is, een toetje waar je ook van af kunt zien. Dus als wij ons bezondigen, sterft er – bij wijze van spreken – een oud omaatje.

Als we iets geleerd hebben van de aidsepidemie, is het dat geen seks hebben geen optie is. Het Nederlandse soabeleid is op die aan­name gestoeld. Binnen dat kader wordt gekeken naar hoe seks zo veilig mogelijk kan. Ook onze voorlichting is gebaseerd op het idee dat jongeren seks hebben. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de VS maakt onthouding bij ons – terecht – geen deel uit van de adviezen voor ­veilige seks.

Huidhonger is veel meer dan een geinig woord om het leed van singles te beschrijven: aanraking is levensnoodzakelijk. Als we knuffelen, komt oxytocine vrij, een hormoon dat de stofwisseling, spijsvertering én het immuunsysteem stimuleert. Mensen intimiteit ontzeggen, zoals de 1,5 metersamenleving doet, is dus ongezond.

Seks is dan ook een mensenrecht. De Wereldgezondheidsorganisatie stelt dat mensen recht hebben om aan hun seksuele behoeftes te voldoen en van seksuele gezondheid te genieten. Deze mensenrechten kunnen we niet maanden- of zelfs jarenlang opschorten en mogen niet alleen gelden voor mensen die samen­wonen, zoals nu het geval is.

Coronaseksbuddy’s

Toch horen we niets van het RIVM of Rutgers over versoepeling van de regels. Rutgers is als kenniscentrum de aangewezen instantie om hiervoor te lobbyen, maar zij zwijgt. Gek genoeg meldt de website wel dat Covid-19 seksuele gezondheid en rechten onder druk zet, maar dat gaat over toegang tot abortus en zorgen over seksueel geweld. Als het op daadwerkelijke seks aankomt, wordt kritiekloos het algemene advies herhaald, met verwijzing naar Soa Aids Nederland.

Corona is geen soa, al kunnen we wel lessen trekken uit de soabestrijding. Er is noodzaak tot bijgesteld advies, waarmee je zoveel mogelijk aan risicoreductie doet, maar toch tegemoetkomt aan de rechten van alle burgers. Dat hoeft geen vrijbrief te zijn om onbeperkt op seksdates te gaan. Meer voor de hand ligt het toestaan van coronaseksbuddy’s. Daarbij is het natuurlijk cruciaal dat je deze partner vertrouwt en dat je eerlijk bent over de contacten die je met anderen hebt.

Nabijheid en lichamelijk contact zijn geen luxe, het zijn elementaire behoeften. Die alleen toestaan aan samenwonende partners is pragmatisch en in eerste instantie begrijpelijk. Maar het is ook discriminatie die in tweede instantie niet te rechtvaardigen is. Een celibaat alleen voor singles en latters is onmenselijk en moet dus worden opgeheven. Sociale onthouding mag geen seksuele onthouding zijn.

Sekswerkers hebben wel de lasten, niet de lusten

Sekswerkers hebben het zwaar. Niet alleen kunnen zij hun werk niet doen, de compensatie die voor veel ondernemers geldt is voor veel van hen niet beschikbaar. In De Nieuws BV bespreken seksclub eigenaar Natasha en prostitutiedeskundige Justine Le Clerq de problemen en eventuele oplossingen.

Sekswerkers kunnen, net als velen, hun werk niet doen. Op zich geen probleem, want er zijn genoeg regelingen waar de getroffen ondernemers aanspraak op kunnen maken om hun weggevallen inkomen te compenseren. Voor de sekswerker is dit echter niet altijd het geval.

Sluiting seksclubs

Zondagavond 15 maart gaat de kogel door de kerk: alle horeca en soortgelijke ondernemingen moeten binnen een half uur worden gesloten. “Dat was voor mij heel bizar,” zegt Natasha, die een seksclub heeft in Groningen. “Rutte wist al langer wat er ging gebeuren en dan moet ik notabene via de tv vernemen, dat de seksclub binnen een half uur dicht moet.”

Al anderhalve maand kan zij dan ook niets beginnen. De club valt onder strenge vergunningen, waardoor alternatieve invulling ook geen optie is. De dames die voor Natasha werken zijn dan ook terug naar hun land van herkomst. “Ze wachten daar totdat ik weer zeg, dat ze terug kunnen komen om te werken. Ze willen ook heel graag werken. Deze branche brengt altijd een risico met zich mee en dat risico zijn zij, en ook de klanten, bereid te nemen.”

Meer lezen

EO-actie voor sekswerkers levert ruim 35.000 euro op

De actie van het EO-jongerenmerk BEAM en het Leger des Heils voor mensen in de prostitutie die vanwege de coronacrisis geen inkomsten hebben, heeft ruim 35.000 euro opgeleverd. In de kerkdienst van BEAM, die wekelijks op NPO 2 wordt uitgezonden, werd zondagochtend een cheque overhandigd aan het Leger des Heils.

Volgens de EO kunnen 234 mensen worden geholpen door het opgehaalde bedrag. „De opbrengst van Code Rood overtreft al onze verwachtingen. Dit is wat jongeren in Nederland samen voor elkaar krijgen. Dat zorgt ervoor dat we als EO BEAM supertrots zijn op onze community”, aldus Maarten Vermeulen, hoofdredacteur van EO BEAM.

Het Leger des Heils is dankbaar voor de donatie. „We zijn ontzettend blij met dit bedrag om acute noodhulp aan vrouwen en mannen te kunnen geven. Een tas met boodschappen of een veilige plek om te slapen zijn zo belangrijk. Het raakt ons dat zoveel jongeren in actie zijn gekomen voor deze mensen, dat ze worden gezien”, laat Ineke van Buren van het Leger des Heils weten.