Pleidooi voor soepelere regels voor singles: ‘Seks is een mensenrecht’

Opinie van Linda Duits in het Parool op 6 mei:

Seks is een mensenrecht, maar singles wordt het in de 1,5 metersamenleving nu al twee maanden ontzegd. Linda Duits bepleit soepelere regels voor alleenstaanden.

Ineens moest de single een model­burger worden. We kregen nog een kleine shout-out in het coronalied van de BN’ers (‘Single in je stille flat’) maar dat was dan dat. ‘Door de 1,5 meter­regel kunt u alleen seks hebben met uw vaste partner,’ stelt de overheid ferm. Heb je die niet, dan heb je pech.

Een seksuele vastentijd is een klein offer. Het is immers soort van oorlog, maar we hoeven niet een strand op te rennen terwijl Duitsers op ons schieten. Het enige wat wij moeten doen, is geen seks hebben. Vrijwel meteen kwam de Amsterdamse lhbt-gemeenschap met de campagne ‘Seksdate? #NUffNIET!’ om elkaar aan te moedigen en te sterken. Er werden tips uit­gewisseld, van aftrekken op afstand tot Zoom-orgies: Wir schaffen das!

Maar inmiddels zijn we meer dan veertig dagen verder – de lengte van de christelijke ­vastentijd. Het einde is nog lang niet in zicht en we worden mentaal voorbereid op een aanhoudende 1,5 metersamenleving. Het advies voor seks is ongewijzigd gebleven.

Dat verplichte celibaat geldt voor iedereen die geen huishouden vormt met zijn partner. “Er zijn geen uitzonderingen op de coronamaat­regelen voor mensen in een latrelatie,” liet een woordvoerder van het RIVM weten aan RTL Nieuws. Er is natuurlijk geen latter die zich daaraan houdt. Niet-samenwonende stelletjes zijn ofwel tijdelijk bij elkaar ingetrokken toen de maatregelen werden afgekondigd, of schipperen heen en weer zoals ze altijd al deden. Dat vindt niemand vreemd, zij hoeven zich niet te schamen.

Geen seks is geen optie

Voor de single is dat anders: wij dienen ons voorbeeldig te gedragen. Seks moeten wij immers actiever opzoeken. Misschien denken mensen daarom dat het voor ons een extraatje is, een toetje waar je ook van af kunt zien. Dus als wij ons bezondigen, sterft er – bij wijze van spreken – een oud omaatje.

Als we iets geleerd hebben van de aidsepidemie, is het dat geen seks hebben geen optie is. Het Nederlandse soabeleid is op die aan­name gestoeld. Binnen dat kader wordt gekeken naar hoe seks zo veilig mogelijk kan. Ook onze voorlichting is gebaseerd op het idee dat jongeren seks hebben. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de VS maakt onthouding bij ons – terecht – geen deel uit van de adviezen voor ­veilige seks.

Huidhonger is veel meer dan een geinig woord om het leed van singles te beschrijven: aanraking is levensnoodzakelijk. Als we knuffelen, komt oxytocine vrij, een hormoon dat de stofwisseling, spijsvertering én het immuunsysteem stimuleert. Mensen intimiteit ontzeggen, zoals de 1,5 metersamenleving doet, is dus ongezond.

Seks is dan ook een mensenrecht. De Wereldgezondheidsorganisatie stelt dat mensen recht hebben om aan hun seksuele behoeftes te voldoen en van seksuele gezondheid te genieten. Deze mensenrechten kunnen we niet maanden- of zelfs jarenlang opschorten en mogen niet alleen gelden voor mensen die samen­wonen, zoals nu het geval is.

Coronaseksbuddy’s

Toch horen we niets van het RIVM of Rutgers over versoepeling van de regels. Rutgers is als kenniscentrum de aangewezen instantie om hiervoor te lobbyen, maar zij zwijgt. Gek genoeg meldt de website wel dat Covid-19 seksuele gezondheid en rechten onder druk zet, maar dat gaat over toegang tot abortus en zorgen over seksueel geweld. Als het op daadwerkelijke seks aankomt, wordt kritiekloos het algemene advies herhaald, met verwijzing naar Soa Aids Nederland.

Corona is geen soa, al kunnen we wel lessen trekken uit de soabestrijding. Er is noodzaak tot bijgesteld advies, waarmee je zoveel mogelijk aan risicoreductie doet, maar toch tegemoetkomt aan de rechten van alle burgers. Dat hoeft geen vrijbrief te zijn om onbeperkt op seksdates te gaan. Meer voor de hand ligt het toestaan van coronaseksbuddy’s. Daarbij is het natuurlijk cruciaal dat je deze partner vertrouwt en dat je eerlijk bent over de contacten die je met anderen hebt.

Nabijheid en lichamelijk contact zijn geen luxe, het zijn elementaire behoeften. Die alleen toestaan aan samenwonende partners is pragmatisch en in eerste instantie begrijpelijk. Maar het is ook discriminatie die in tweede instantie niet te rechtvaardigen is. Een celibaat alleen voor singles en latters is onmenselijk en moet dus worden opgeheven. Sociale onthouding mag geen seksuele onthouding zijn.