Geen enkele bevolkingsgroep in België heeft zo hard geleden onder de coronapandemie als de sekswerkers. Prostitutie wordt dan wel gedoogd, maar is voor de wet nog altijd strafbaar. En dus kunnen ze geen aanspraak maken op enige steunmaatregel, ook al kunnen ze al maanden geen klanten ontvangen. Maar daar komt verandering in nu minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open VLD) sekswerk uit de strafwet wil halen.
“Met tranen in de ogen heb ik het minister Van Quickenborne horen zegen. Hij zal de ministerraad een voorstel doen om sekswerk te decriminaliseren”, zegt seksueel antropoloog Daan Bauwens van het Belgisch sekswerkerscollectief Utsopi.
Payoke vraagt al sinds 1987 om een dergelijk statuut, vertelt directeur Klaus Vanhoutte. Eerdere initiatieven hebben nooit tot iets geleid. Het is voor het eerst dat een minister van Justitie het taboe rond sekswerk doorbreekt door een dergelijke belofte te doen.
In België zijn naar schatting 25.000 vrouwen, mannen en transgender personen actief als sekswerker. Mogelijk zijn het er meer, want officiële cijfers bestaan er niet omdat ze in een wettelijk vacuüm werken. Dat maakt hen ook zo kwetsbaar voor malafide praktijken.
Artikel 380
Sekswerk is in ons land in principe strafbaar, maar wordt in de praktijk wel gedoogd. Maar aangezien prostituees geen statuut hebben, komen ze voor geen enkele tegemoetkoming in aanmerking, zegt Kamerlid Marianne Verhaert (Open VLD). Zij gaf de aanzet om sekswerk uit de taboesfeer te halen en artikel 380 in het strafwetboek aan te passen.
Dat fameuze artikel bepaalt niet dat betaalde seks verboden is, maar dat “elke derde partij” dat wel is. “Het gaat dan over pooiers”, zegt Wendy Gabriël van Violett, dat zich het lot van sekswerkers in Vlaanderen aantrekt en hen ook medisch en juridisch ondersteunt. “Maar evengoed over de verhuurder van kamers, de boekhouder van de sekswerker, zelfs de verzekeringsagent. Iedereen die hem of haar diensten aanbiedt, wordt op dezelfde lijn geplaatst als pooiers. En dat slaat natuurlijk nergens op.”
Vangnet
“Enkel door het oudste beroep ter wereld in een wettelijk kader te gieten, kunnen er afspraken worden gemaakt. En kunnen sekswerkers toegang krijgen tot een sociaal vangnet, wat ze nu niet hebben. Weet u dat dit de enige sector is die belastingen betaalt, onder welke vorm ook, zonder ooit iets terug te krijgen. Of het nu coronasteun is of pensioen”, zegt Daan Bauwens van Utsopi.
Als Van Quickenborne zijn plan kan uitvoeren en sekswerkers een wettelijk statuut krijgen, ligt de weg open voor onderhandelingen over arbeidsvoorwaarden en sociale bescherming. En om de criminele aasgieren in het milieu een halt toe te roepen. “Binnenkort wordt een nieuw actieplan mensenhandel goedgekeurd. Met een betere bescherming voor slachtoffers maar ook een hardere aanpak van de daders”, geeft de minister nog mee.
Bron: Nieuwsblad.be