Weet u het nog? In de derde editie van ’Big Brother’ biechtte Kelly van der Veer (40) op dat ze een geslachtsverandering had ondergaan. Twintig jaar geleden was dat echt nog een taboe. En nog altijd is ze spraakmakend; zo besloot ze in 2019 achter de ramen te gaan werken. Hoe is het nu met haar?
„Als kind was ik een in mezelf gekeerd jongetje. Ik was nog maar een jaar of vier toen ik tijdens het douchen tegen mijn moeder zei dat ze mijn piemeltje eraf moest knippen. En als haar vriendinnen hun dochters meenamen als ze op visite kwamen, troffen ze mij na een uur spelen steevast aan in de jurkjes van die meisjes.
„Als kind was ik een in mezelf gekeerd jongetje. Ik was nog maar een jaar of vier toen ik tijdens het douchen tegen mijn moeder zei dat ze mijn piemeltje eraf moest knippen. En als haar vriendinnen hun dochters meenamen als ze op visite kwamen, troffen ze mij na een uur spelen steevast aan in de jurkjes van die meisjes.
Thuissituatie
Ik weet nog dat mijn vader een hijskraan voor me had gekocht en ik teleurgesteld was. Wat moest ik daar nou mee? Mijn zus kreeg een kinderwagen en je raadt het al: die was binnen de kortste keren van mij. Eigenlijk was ik dus constant bezig om mijn omgeving ervan te overtuigen dat ik een meisje was.
Mijn ouders hebben daar perfect op gereageerd. Mijn moeder is een prachtige vrouw die houdt van make-up, mooie kleding… zij snapte het wel. Als ik weer eens met haar oorbellen door het huis paradeerde, zei ze: ‘Zie je wel, het is gewoon een meid.’
Voor mijn vader was het iets lastiger te begrijpen, maar ook hij accepteerde me. Toen ik een keer in een speelgoedwinkel een cadeautje mocht uitkiezen, rende ik meteen naar de barbies. Toen hij zag hoe intens blij ik daarvan werd, zei hij: ’Weet je wat, zoek er dan ook maar kleertjes bij.’ Vanaf dat moment was-ie om. Ik ging barbies verzamelen en samen struinden we barbiebeurzen af op zoek naar nieuwe exemplaren. Mijn thuissituatie was heel warm, daar ben ik nog elke dag dankbaar voor.
Hel
Buitenshuis was het een ander verhaal. Op de lagere school was het nog geen probleem. Ik nam mijn barbies mee en speelde gewoon met de meiden in de poppenhoek. Maar toen ging ik naar de middelbare school. Tijdens dat vreselijke voorstelrondje aan het begin van het jaar, ging het mis.
Ik zei: ’Ik ben Ferry en mijn hobby’s zijn zingen, dansen en mode.’ Even bleef het stil, daarna begon iedereen keihard te lachen. Als ik daar nu aan denk, kan het me nog boos maken. Vanaf dat moment belandde ik in een hel. Mijn tas werd in de fik gestoken, mijn kleren verstopt en overal waar ik kwam, was het: ’Hé, vies manwijf! Vuile homo!’ Dat vond ik heel erg.
Ik trok me regelmatig terug; dan zat ik dagen op mijn kamer en wilde ik met niemand praten. Wel was er een Marokkaanse jongen in de klas met wie ik het goed kon vinden. Omdat hij het weleens voor me opnam, probeerde ik altijd een plekje naast hem te bemachtigen.
Uitlaatklep
In tekenen vond ik een uitlaatklep. Urenlang zat ik met een schriftje voor mijn neus. Ik tekende voornamelijk vrouwen met mooie borsten en billen, eigenlijk hoe ik zelf wilde dat ik eruit zou zien. Dat konden de pestkoppen dan weer wel waarderen, haha. Binnen de kortste keren maakte ik voor iedereen dat soort tekeningen.
Helaas werd het pesten er niet minder op. Dat gebeurde pas toen we een schoolrichting moesten kiezen; de pesters gingen allemaal naar bouw en techniek, de meiden en ik naar uiterlijk, mode en verzorging. Dat was een verademing. Ik was omringd met meiden die mij accepteerden en voor mij opkwamen als dat nodig was. Daardoor leerde ik mezelf ook steeds meer accepteren.
Travestie Show
Zozeer zelfs, dat ik me na het behalen van mijn diploma opgaf voor De Travestie Show. Mannen die zich verkleedden als vrouw en ook nog eens mochten optreden: dat was ik! Ik was klaar met verstoppen, de wereld mocht mij zien. En hoewel ik eigenlijk nog te jong was om mee te doen – ik was 16 – was de jury onder de indruk van mij en won ik het programma zelfs.
Daarna gebeurde er heel veel. Ik begon aan het traject voor een geslachtsverandering, met alle gesprekken met psychologen, tests, hormoonbehandelingen en uiteindelijk de operatie. Eindelijk!
Big Brother
Daarna deed ik mee aan het derde seizoen van Big Brother, waarin ik daarover vertelde. In het huis kreeg ik niets mee van wat er in de buitenwereld gebeurde, maar toen ik eruit was, kreeg ik ontzettend veel post van mensen die mij bedankten dat ik zo open was geweest. Eindelijk zagen ze iemand op tv in wie ze zichzelf herkenden. Daarna zat ik in allerlei programma’s.
Sekswerker
Op een gegeven moment had ik alles wel gedaan wat ik wilde en hoefde ik niet meer zo nodig in de spotlights te staan. Het was tijd voor een nieuwe uitdaging. Met mijn ouders had ik als kind eens over de Wallen gelopen en ik weet nog dat ik me toen vergaapte aan al die mooie vrouwen achter de ramen. Als volwassene had ik de wens om dat zelf eens te proberen. Ik vind seks hartstikke leuk, dus waarom niet?
Ik besloot sekswerker te worden en vond een raam in een zijstraat van de gracht waar ik drie dagen per week overdag kon werken. Waar ik alleen geen rekening mee had gehouden, was de media. Voordat ik het wist, stond de pers voor mijn neus en kopten alle roddelbladen dat ik ‘aan lager wal’ was geraakt.
Woedend
Ik was woedend. Ik was niet aan lager wal geraakt, ik maakte mijn droom waar! Er wordt altijd denigrerend gedaan over mensen die in de seksindustrie werken, maar eigenlijk ben je gewoon psycholoog. Of je nu bankier, politicus, advocaat of een jongen uit de achterbuurt bent, uiteindelijk staan we naakt tegenover elkaar en stellen we ons allebei hartstikke kwetsbaar op.
Ik vond het leuk om zoveel verschillende mensen en wensen te leren kennen. Want iedereen heeft zo zijn eigen fantasieën. Ik heb eens een man op naaldhakken, met een pruik op en in een lingeriesetje achter het raam gezet, omdat hij dat zo graag wilde ervaren. Ik had het enorm naar mijn zin.
Heet onder de voeten
Maar ja, toen kwam corona… Hoewel ik klanten had van over de hele wereld, maakte ik me in eerste instantie niet zo’n zorgen. Ik heb de weerstand van een paard. Maar toen de besmettingscijfers stegen, werd ik ongerust. Nog steeds niet over mijn eigen gezondheid, maar ik kom wel over de vloer bij mijn familie, en wat als ik een klant zou besmetten? Ik heb mijn spullen gepakt en ben van de ene op de andere dag gestopt.
In mijn eentje thuis bloeide ik helemaal op. Ik vond het fijn om niet meer achter het raam te staan. Even geen kerels, helemaal niemand die aan me zat. Geen gekke dingen. En tijd om na te denken: wil ik, als het straks weer kan, nog hetzelfde werk doen? Ik denk van niet. Ik vond het te gek, maar ik merk dat ik het afgelopen jaar veel rustiger ben geworden. Volwassener misschien ook.
Lekkende borstprothese
De afgelopen jaren is er veel gebeurd. In de coronaperiode ben ik iemand kwijtgeraakt met wie ik dacht een toekomst te kunnen opbouwen en daarnaast heeft mijn gezondheid een flinke klap gehad. Doordat de borstprothese die ik op mijn twintigste had laten inbrengen was gaan lekken, was er een grote bult onder mijn oksel ontstaan.
Gelukkig is dat spul niet in mijn bloedbaan terechtgekomen, anders had het einde oefening kunnen zijn. Tijdens de onderzoeken ontdekten ze een tumor, ongeveer op dezelfde plek. Die is operatief verwijderd en ik heb een nieuw setje implantaten gekregen. Alles is mooi geheeld, maar het herstel heeft echt even geduurd.
Sneltrein
Mijn leven is altijd een sneltrein geweest en dat die nu even stilstaat, vind ik heerlijk. Wat de toekomst mij gaat brengen, weet ik niet. Ik denk niet dat ik weer achter de ramen zal gaan, maar de seksindustrie blijft trekken. Het is toch prachtig om van je hobby je beroep te kunnen maken? Webcammen vond ik altijd al leuk en sinds een tijdje ben ik ook actief op OnlyFans.
Daar betalen mensen voor foto’s en filmpjes van mij. Maar of dat blijvend is, geen idee. Ik kan wel allerlei scenario’s bedenken, maar ik weet het gewoon niet. Ik leef in het nu. Nu ben ik gelukkig. Ik voel me goed en heb lieve mensen om me heen. Ik maak me niet druk om wat komen gaat. Sinds ik niets meer nodig heb, vallen er allerlei cadeautjes uit het universum. Nieuwe dingen, nieuwe mensen. Ik sta klaar om ze op te vangen.”
Transgender
Zo’n 3,9 % van de Nederlanders identificeert zich niet met het geregistreerde geboortegeslacht. Tussen 1995 en 2015 hebben 1960 Nederlanders hun geslachtsregistratie laten wijzigen bij de burgerlijke stand. (Bron: SCP)
Woordenboek
Trans(gender) man: identificeert zich als man, maar werd bij de geboorte als meisje/vrouw geregistreerd.
Trans(gender) vrouw: identificeert zich als vrouw, maar werd bij de geboorte als jongen/man geregistreerd.
Non-binaire trans(gender) persoon: identificeert zich niet als man, maar ook niet als vrouw.
Travestiet: kleedt zich deels of volledig als persoon van het andere geslacht.
Cisgender: identificeert zich met het geslacht dat bij de geboorte werd geregistreerd.
Bron: Telegraaf.nl