Wouter

In de coronapersconferentie zat gisteren goed nieuws voor veel contactberoepen, maar niet voor de sekswerkers. Die beroepsgroep mag voorlopig nog niet aan de slag van het kabinet. Tot grote teleurstelling van Marcia de Jong van Erotheek L’Amour in Hulst. “Voor ons begint het toch wel zorgelijk te worden”, aldus De Jong.

De Jong is blij voor de ondernemers die wel weer aan het werk mogen, maar had zelf ook graag de deuren weer geopend. Voor zichzelf, maar zeker ook voor haar klanten.
“Wij hebben ook cliënten, onder wie ouderen die eenzaam zijn, weduwen, single heren, maar ook mensen met een beperking, voor wie het ook steeds lastiger wordt om vol te houden”, legt ze uit.

Onbegrip

Ergens begrijpt De Jong wel dat het kabinet voorzichtig is, maar er is ook onbegrip. Vorig jaar mochten de sekswerkers namelijk wél blijven werken. “En dat is eigenlijk heel goed verlopen”, voegt ze daaraan toe. Klanten konden alleen terecht op afspraak, de temperatuur werd gemeten en er werden zware hygiënemaatregelen getroffen.

Het is ook een maatschappelijke functie.”

Daarnaast draait sekswerk volgens De Jong niet alleen om seks. “Sekswerk gaat niet altijd om de handeling, het is ook een maatschappelijke functie”, legt ze uit. Volgens De Jong komen mensen ook binnen voor een praatje of een massage. “Er komt niet altijd heel nauw een-op-eencontact bij kijken.”

Geen inkomen

De sekswerkers komen ondertussen financieel wel in het nauw te zitten. “Die hebben op een jaar tijd zeven maanden lang geen inkomen, maar ook geen tegemoetkoming, dus financieel wordt het ook gewoon zwaar”, legt De Jong uit.

Of de seksbranche snel weer open kan, is nog maar de vraag. De brancheorganisatie doet er volgens De Jong alles aan. “Die maken zich wel hard voor de branche, maar het lijkt wel alsof wij worden vergeten. Wij komen als laatste in de rij”, verzucht De Jong.

Bron: Omroepzeeland.nl

Het kabinet maakte dinsdagavond bekend dat alle contactberoepen, zoals kappers en masseurs, weer aan de slag mogen. Maar voor sekswerkers, ook een contactberoep, blijft de deur voorlopig nog dicht. “Dat is absoluut niet leuk voor de hele branche”, zegt Dirk, bedrijfsleider van de Rotterdamse nacht- en seksclub Cinderella.

De meeste sekswerkers zijn al ander werk gaan zoeken, zegt Dirk. “Die meiden zijn bijna allemaal verdwenen. De meesten naar het buitenland. Dus als we uiteindelijk gaan opstarten, zal dat heel moeilijk gaan.”

‘Overal kommer en kwel’

Om nog maar niet te spreken over de moeizame situatie waarin de sekswerkers zich nu bevinden. Want als we Dirk mogen geloven, is die ‘best wel schrijnend’. “Die meiden hebben helemaal geen rechten. Sommige gemeenten geven dan wel bijstand, maar het is overal kommer en kwel.”

Mede daarom heeft nacht- en seksclub Cinderella op dit moment vrijwel geen sekswerkers. “Die meiden zijn niet in loondienst. Dus die gaan illegaal door. Op illegale websites zie je dat het helemaal vol staat. Daar bieden veel vrouwen, mannen en transgenders zich aan.”

Van een coronaverbod lijkt op die websites geen sprake. “Je kan al die mensen privé opzoeken”, zegt hij.

‘Wat moet, dat moet’

Toch schreeuwt Dirk niet van de daken dat het kabinet alles open moet gooien. De maatregelen blijven belangrijk, vindt hij, om mensen van de straat te houden, ook al nekt dat zijn eigen business. “We leven in een pandemie. Wat moet, dat moet.”

Ook speelt mee dat nightclub Cinderella naast een seksclub ook een nachtclub is. Dat zorgt ervoor dat het belangrijk is dat de horeca opengaat en de avondklok wordt afgeschaft.

“We willen compleet open. Wij draaien namelijk ook door de horeca en ‘s avonds na negen uur. Dus werken voor ons zou nu sowieso minder gunstig zijn door die andere maatregelen.”

Bron: Rijnmond.nl

Raamprostituees uit de Noordwijk in Sint-Joost (België) hebben een klacht ingediend tegen hun huisbaas om de exuberante huurprijzen voor hun aftandse bordelen aan te klagen. Belangenvereniging Utsopi staat achter de sekswerkers, die door de coronamaatregelen al maanden geen euro verdienen en spreekt van een primeur.

Sinds het begin van de coronacrisis, nu bijna een jaar geleden, ligt de sekssector zo goed als plat. Het gros van de sekswerkers heeft geen wettelijk statuut en dus ook geen recht op enige tegemoetkomingen. Velen zijn aangewezen op financiële steun van sympathisanten en op voedselhulp om te overleven.

Dat de huisbaas, die eigenaar is van een groot aantal bordelen in de rosse buurten van Sint-Joost-ten-Node, naar de rechter is gestapt om achterstallige huurgelden op te eisen, is bij veel vrouwen de spreekwoordelijke druppel. “Daarom gaan ze nu zelf in de tegenaanval”, zegt Sonia Verstappen van Utsopi.

“De meisjes verdienen al maanden geen cent, maar moeten wel hoge huurprijzen betalen. Een beetje begrip was hier op zijn plaats geweest”, klinkt het.

Vervallen panden

“Zij die in de Noordwijk achter de ramen staan, behoren tot de meest kwetsbare groep in de sector. Ze verdienen maar 25 euro of minder per klant. Daartegenover staan huurprijzen van 1.000 euro of meer, soms zelfs tot 2.000 of 3.000 euro per maand. Daarvoor krijgen ze een gelijkvloers pand van niet meer dan 30 vierkante meter”, klinkt het bij Utsopi. Meestal in vervallen panden zonder enige hygiëne.

De sekswerkers beschuldigen de huiseigenaar van misbruik van hun kwetsbare situatie, met de bedoeling woekerwinsten te maken op de huur, en zijn naar de rechter gestapt.

Volgens belangenorganisatie Utsopi en hun advocaat meester Laurent Levi is de klacht die de meisjes hebben ingediend alvast “een primeur”.

Represailles

“Meestal kunnen of durven ze niet voor hun rechten opkomen omdat ze geen papieren hebben. Maar vooral ook omdat ze bang zijn voor represailles.” In het verleden zijn al vaker meisjes zwaar fysiek aangepakt omdat ze niet in de pas liepen. Anderen werden uit hun bordeel gezet, zodat ze noodgedwongen op straat klanten moeten zoeken.

Nu twee meisjes de stap hebben gezet, hebben verschillende andere prostituees zich al bij hun actie aangesloten.

De Brusselse prostituees vragen al langer hulp aan de overheid omdat ze zich in de steek gelaten voelen.

Bron: Nieuwsblad.be

Sekswerkers hebben geen vergunning meer nodig in Lelystad. Wel roept de gemeente deze beroepsgroep op om zich te melden. Met deze ‘erkenning’ zijn ze in beeld en dat kan ‘vervelende situaties’ voorkomen. ,,Ze zijn hiermee beter beschermd.’’

Na Assen is Lelystad de tweede gemeente in Nederland die deze aanpak kiest. Volgens gemeentewoordvoerster Regien van Adrichem zijn er geen signalen dat sekswerkers in Lelystad momenteel slachtoffer zijn van bijvoorbeeld mensenhandel of uitbuiting. ,,Het erkennen is een aanbod. Het is een preventieve maatregel. Volgens Proud (een belangenvereniging voor sekswerkers, red.) voelen sekswerkers zich er goed bij.’’

Het aantal thuiswerkende sekswerkers neemt toe, meldt de gemeente. Uit een recente telling (,,We hebben naar advertenties gezocht’’) blijkt dat er momenteel zo’n 75 actief zijn in Lelystad. Deze mensen mogen nu zonder vergunning aan het werk in de polderhoofdstad, maar de gemeente hoopt dat ze zich melden. Met de nadruk op hóópt, het is niet verplicht.

Vervelende situaties

Een ‘erkende’ sekswerker is in beeld bij de instanties, legt Van Adrichem uit. ,,En dat kan vervelende situaties voorkomen.’’ Anders gezegd, de lijnen met politie, gemeente en hulpverleners zijn kort mochten er problemen zijn. En met vragen over zaken als gezondheid en veiligheid kunnen ze snel terecht. Van Adrichem: ,,Ze zijn hiermee beter beschermd.’’

De gemeente gaat niet ongevraagd op bezoek bij sekswerkers om een oogje in het zeil te houden, zegt de woordvoerster. ,,En ze hoeven geen bordje naast de deur te hangen. Ze kunnen anoniem hun werk doen. Hun klanten blijven ook anoniem.’’

De maatregel vloeit voort uit het beleid dat vorig jaar is ingezet. Toen liet Lelystad de limiet op het aantal seksinrichtingen los. Doel: prostitutie zoveel mogelijk uit de illegaliteit krijgen. Bij een maximum aan vergunningen zouden prostituees zonder goedkeuring van de gemeente aan de slag gaan. Met alle gevaren van dien.

Roemeense pooiers

Zo stonden vorig jaar twee Roemeense pooiers terecht die tien vrouwen dwongen om illegaal te werken, ook in Lelystad. Deze vrouwen moesten hun inkomsten afstaan. Zo niet dan zouden hun lichamen in stukken worden gehakt, kregen ze te horen.

Volgens Van Adrichem heeft dit beleid niet tot een stormloop aan aanvragen voor seksinrichtingen geleid. ,,Hoe dat komt? Daar kan ik alleen maar naar gissen. Ik kan me voorstellen dat corona een grote rol speelt. Een seksinrichting mag al een poos niet draaien natuurlijk.’’

Ze heeft begrepen dat zich in Assen nog weinig sekswerkers bij de gemeente hebben gemeld. Een woordvoerder van deze gemeente kan dat niet beamen. ,,We hebben dit beleid net geëvalueerd, ik kan daar niet op vooruit lopen. Eerst gaat het college van burgemeester en wethouders hier naar kijken.’’

Bron: destentor.nl

Het Europees Parlement heeft in een stemming duidelijk gekozen om mensenhandel beter aan te pakken. Waar op het eerste gezicht dit vooral lijkt op een fantastisch stuk inlevingsvermogen voor de slachtoffers, schuilt erachter een enorme invloed van de (katholieke) anti-prostitutielobby die uit zijn op een totaalverbod van prostitutie.

Het klinkt als stoere taal: ‘Iedereen die een dienst afneemt van een slachtoffer van mensenhandel moet gestraft worden!’ In de praktijk betekent dit vooral dat de sekssector wordt aangepakt en komt dit voort uit een duidelijke anti-prostitutielobby, niet in de laatste plaats vanuit de katholieke hoek.

De experts die gevraagd zijn om het rapport op te stellen komen veelal uit de Spaans-katholieke hoek, of voeren een actieve lobby voor een verbod op prostitutie. Een amendement in het rapport dat alle landen vraagt om aankoop van seks te zien als geweld tegen vrouwen en het zogenaamde ‘Zweedse model’ te introduceren werd overigens weggestemd.

De internationaal coördinator van La Strada International (koepelvereniging van organisaties actief in de strijd tegen mensenhandel) meldt dat er geen enkel bewijs is dat deze manier van werken een verschil maakt, zo zegt Suzanne Hoff tegen mo.be.

Word je ook gestraft bij het aankopen van een reep Tony Chocolonely?

De stelling is dus dat iedere consument die iets aanschaft van een slachtoffer van mensenhandel, gestraft moet worden. Heb je betaalde seks met iemand die slachtoffer is van mensenhandel? Dan zou je daar een straf voor moeten krijgen. Hoe kan je dat als klant goed inschatten?

En als je een reep chocolade koopt, waarbij je weet dat het niet slaafvrij gemaakt wordt (zie bijvoorbeeld dit artikel over Tony Chocolonely), kan je dan ook opgepakt worden? Als je asperges eet die uit de grond zijn gehaald door slachtoffers van mensenhandel, is dat crimineel gedrag? Nee, het richt zich in de praktijk alleen op klanten van sekswerkers.

Een rapporteur van de Spaanse socialisten, Juan Fernando López, geeft dan ook volledig toe dat zijn rapport gericht is op de klanten van sekswerkers, maar dat hij niet aanstuurt op criminalisering van sekswerk alleen: ‘Maar als je beroep doet op de seksuele diensten van een Nigeriaanse sekswerker, dan weet je dat ze naar de EU is gebracht als seksslaaf. Dat weet je gewoon.’

Een wietplantage in een eengezinswoning of opslag van gestolen wapens in een garagebox. Ons land heeft naar schatting 50.000 panden waar criminele activiteiten plaatsvinden. Vooral woonhuizen worden gebruikt voor drugshandel of illegale prostitutie.

Het is voor het eerst dat onderzoekers het aantal ‘panden met een luchtje’ in kaart hebben gebracht. Het gaat naar schatting om 40.000 woonhuizen en 10.000 bedrijfspanden die gebruikt worden voor ondermijnende criminaliteit.

Ondermijnende criminaliteit betekent grofweg dat de onderwereld en de bovenwereld zich vermengen.

Vooral wietteelt

Het aantal criminele panden is ongeveer 0,5 procent van het totale aantal panden. Bij ongeveer 60 procent van de woningen en de helft van de bedrijfspanden gaat het om wietteelt.

De Tweede Kamer drong aan op een onderzoek dat is uitgevoerd door onderzoeksbureau Ateno in opdracht van het ministerie van Justitie en Veiligheid. De Kamerleden wilden ook weten of verhuurders en woningcorporaties genoeg middelen hebben om criminele activiteiten van huurders op te sporen en tegen te gaan.

Niet te naïef

De onderzoekers concluderen dat er voldoende middelen zijn en dat nieuwe wetgeving dus ook niet nodig is. Het is vooral belangrijk dat verhuurders niet te naïef zijn en hun huurders beter controleren voordat ze met hen in zee gaan.

Dat kan door betere screening en het invoeren van een zwarte lijst. Er komen speciale bijeenkomsten door het hele land waar de aanpak van drugscriminaliteit centraal staat.

Andere landen

De onderzoekers hebben ook in België, Italië, Tsjechië en Zweden bekeken op welke manier verhuurders kunnen voorkomen dat zij hun pand verhuren aan een malafide huurder. Daaruit blijkt dat de antimaffiawetgeving in Italië de meeste mogelijkheden kent voor het screenen van bedrijven.

Bron: rtlnieuws.nl