Cathy (27) is de wanhoop nabij. De sekswerkster uit Enschede zit door de coronacrisis zonder geld en eten thuis. Het ergste: ze maakt nergens aanspraak op. Een noodkreet: „Waarom kijkt niemand naar ons om?”
Er valt niets te lachen. Toch houdt humor Cathy op de been. Zwarte humor, welteverstaan. Het blijkt direct wanneer er een afspraak gemaakt moet worden voor de foto. „Ik pak mijn agenda er even bij…”, zegt Cathy. Om een seconde later te roepen: „Ja, ik kan!” Ze lacht, maar direct daarna verschijnt een serieuze blik op haar gezicht. „Dit is de ergste periode van mijn leven, ik kan geen kant op. Humor maakt het leven iets dragelijker, anders zou ik depressief worden.”
De sekswerkster uit Roemenië woont en werkt al bijna vijf jaar in Enschede. In Club Casanova verleidt en pleziert ze mannen onder haar alter ego Cathy. Ze schaamt zich niet voor haar werk, zegt ze. „Het is mijn keus. Dus sluit ik gewoon mijn ogen en doe het.” Toch wil ze liever niet met haar echte naam in dit artikel. „Ik heb twee gezichten. Cathy, dat is een sexy girl, iedere man wil haar. Ze heeft nooit problemen. Tijdens het werk ben ik haar, in mijn vrije tijd ben ik heel iemand anders.” Ze heeft een vrolijk en energiek karakter, maar probleemloos is de ‘echte’ Cathy allesbehalve. Ze heeft zorgen.
Nerveus
Cathy is zenuwachtig om haar verhaal te doen, beweegt nerveus heen en weer. Praten over haar werk doet ze nauwelijks, laat staan met een journalist. Toch treedt ze buiten haar comfortzone. „Ik wil graag open zijn, voor iedereen die in hetzelfde schuitje zit”, vertelt ze vanuit haar studio in Velve-Lindenhof, waar ze een appartement deelt met drie andere sekswerkers. „Wij hebben hulp nodig. Ik spreek veel meiden. Die huilen de hele dag. En dan écht huilen: crying from the heart. Niet alsof er een nagel afgebroken is.”
Zij is een van de ruim vijfduizend vrouwelijke sekswerkers in Nederland die in een nachtclub werken. Een legaal beroep: de prostituees werken via een bijzondere belastingconstructie: de opting-in regeling. Dat is een vorm die valt tussen loondienst en zelfstandigheid (ZZP) in. Sekswerkers blijven zo eigen baas, maar de exploitant doet de belastingafdracht en keert het geld uit. Een deal waardoor meiden als Cathy op een veilige manier hun werk kunnen doen.
Geen vangnet
Sinds 15 maart – de dag dat de horeca sloot – zijn de sekswerkers uit de nachtclubs volgens brancheorganisatie Vereniging Exploitanten Relaxbedrijven (VER) ‘op een verschrikkelijke manier tussen wal en schip’ beland. Cathy krijgt sinds die dag geen loon doorbetaald, maakt geen aanspraak op financiële compensatie als ZZP’er en krijgt geen bijstandsuitkering. Er is geen enkel vangnet voor haar en alle anderen die gebruik maken van de opting-in constructie. Zelfs een bijstanduitkering voor zelfstandigen wordt door veel gemeenten afgewezen, op Amsterdam en Groningen na.
„Het is een schaamtevolle situatie. Ik zit de hele dag op mijn kamer en kan geen kant uit”, vertelt Cathy. „Ik heb echt helemaal niets meer. Letterlijk geen euro om de huur te betalen en geen muntje om eten te kopen. I feel trapped, voel me gevangen. Zelfs teruggaan naar Roemenië zit er niet in omdat de bustickets onbetaalbaar zijn geworden. Daarnaast zou ik dan samen met mijn hele familie in quarantaine moeten.”
Ze wordt net als een handvol andere meiden geholpen door de eigenaren van Club Casanova, die financieel bijspringen. „Wat moeten we anders, die meiden laten verhongeren op hun kamer?”, zegt Dennis Ceran van Casanova. De laatste weken wordt haar situatie met de dag schrijnender. En dan werd vorige week ook nog bekend dat sekswerkers pas op z’n vroegst vanaf 1 september weer aan de slag kunnen. Hoewel je je af kunt vragen hoe ze in een 1,5-meter samenleving kunnen functioneren.
Boos
Cathy is vooral teleurgesteld en boos op de Nederlandse overheid. „Waarom kijkt niemand naar ons om? Omdat we sekswerkers zijn?” Om haar punt kracht bij te zetten, pakt ze haar belastingpapieren er bij. Ze laat zwart op wit zien wat ze verdient en afdraagt. „Kijk”, zo wijst ze aan. „Ik betaal duizenden euro’s per maand belasting, al vijf jaar lang. Nu ik hulp nodig heb in deze pandemie kan ik nergens terecht. We vragen geen geld voor kleren, parfum of andere bullshit: nee, we willen gewoon overleven.”
Een spaarpotje heeft Cathy niet, ondanks verdiensten tussen de 2000 en 4000 euro netto in de maand. „Ik leid geen ‘pink life’, ben dit werk puur voor het geld gaan doen, onderhoud in Roemenië vijf familieleden. Zij rekenen op me.” Haar achterliggende verhaal is pijnlijk. „Ik was een meisje dat haar moeder aan kanker verloor op haar 17de. Daarna veranderde mijn leven compleet. Mijn hele toekomst, al mijn beslissingen. Ik droomde ervan stewardess te worden, nu ben ik een ander type stewardess. Alle sekswerkers hebben hard story’s’.”
Het grote gevaar dat op de loert ligt is die van de illegaliteit. In dat circuit valt nog wel bij te beunen. Cathy wil er niet aan. Voorlopig niet, althans. „Ik heb bewust gekozen voor een nachtclub, omdat ik dit werk legaal, eerlijk en veilig wil doen. Niet zomaar bij iemand thuis komen die misschien wel agressief is. Maar ik ken veel meiden die er anders over denken. En heel eerlijk: het schiet soms ook door mijn hoofd. Hoe houd ik dit anders nog maandenlang vol? Het wordt echt een hel.”
Bron: AD.nl