Zahra Boufadiss is strafrechtadvocaat in Amsterdam. Op de website van Eva Jinek deelt ze iedere twee weken haar visie op haar werk – en de rest van de wereld. Deze keer schrijft ze over sekswerkers die door de bankenwereld gediscrimineerd worden.
Sekswerkers worden voortdurend gestigmatiseerd en uitgebuit. Niet alleen door welbekende ‘pooiers’, maar ook door zakelijke dienstverleners. Het oudste beroep van de wereld werd al in 2000 gelegaliseerd, maar daar is soms bar weinig van te merken. De intenties van de overheid waren heus goed. Legalisering zou leiden tot regels en controle en misstanden zouden beter kunnen worden aangepakt. Met die regulering is het uiteraard goed gekomen. Het onderwerpen van sekswerkers aan duizend-en-een-regeltjes: geen enkel probleem in bureaucratisch Nederland. Blauwe brieven van de Belastingdienst vallen sindsdien ook bij hen op de deurmat, net als bij ieder ander werkzaam figuur. Extra krom dus dat zij twintig jaar na dato nog wel gediscrimineerd worden door de bankenwereld. En ook daar ligt uitbuiting op de loer.
Want voor sekswerkers is het openen van een zakelijke bankrekening een hele klus. Veel banken houden hun kluizen potdicht. Anderen verlenen hun diensten alleen tegen woekerprijzen en onderwerpen sekswerkers aan hevige controle. Hun argumenten voor deze discriminatie slaan als een tang op een varken. Klanten uit de seksbranche werden bij ASN-bank aanvankelijk geweerd. Zogenaamd omdat deze duurzame bank ‘geen bankrekeningen wilde openen voor slachtoffers van dwang.’ Uitbuiting en legaal werk worden zo, hoppakee, onterecht gelijkgesteld. Bij Triodos Bank mogen sekswerkers heus een bankrekening openen. Als ze maar wel ‘kunnen bewijzen dat hun gestorte inkomsten niet van sekswerk afkomstig zijn.’ Triodos Bank sluit sekswerkers hiermee keihard uit van hun dienstverlening. Klant worden mag, maar wel even liegen over je beroep alsjeblieft. En als die leugens ontdekt worden, betekent dat soms einde hypotheek of bankrekening.
“Kroegbazen kunnen gerust hun contanten komen storten, waarom sekswerkers dan niet?”
En dan is er nog de kwestie cash. Sekswerk en contant geld zijn verweven: de meeste klanten in een peeskamer durven helemaal niet te pinnen. Dat vormt een mooie uitweg voor de bankenwereld: ze kunnen de herkomst van het contante geld niet controleren. En tja, banken mogen niet meewerken aan witwassen. Maar ook dat argument slaat nergens op. Sekswerk is een legaal beroep en de herkomst van de omzet is hartstikke rechtmatig. Bovendien kunnen bijvoorbeeld kroegbazen wel rustig hun contante inkomsten storten. Die brakke vlieger gaat dus ook niet op.
Toeristen die de dames en heren van plezier willen bezoeken, rekenen vaak juist graag met hun creditcard af, niet met contanten. Maar ook het krijgen van een pinautomaat op de werkkamer is zowat onmogelijk. Meerdere betalingsverwerkers weigeren hun diensten aan sekswerkers. Sepay meldt dat zij wel pinautomaten willen verstrekken, maar dat de voorwaarden van Maestro en V Pay, die de pinbetalingen regelen, dat onmogelijk maken.
“De overheid moet nu op de barricaden voor sekswerkers”
Sekswerkers konden tijdens corona hun beroep niet uitoefenen. Voor hun geen vangnet van de overheid om de tijd te overbruggen: veel van hen kwamen financieel in het nauw. Only Fans bood een oplossing: iedereen kan er zijn eigen content maken en verkopen. Een revolutionaire website voor sekswerkers dus! Maar onlangs maakte Only Fans opeens bekend dat al te expliciete content vanaf 1 oktober verboden wordt. Nogal een gekke move van een bedrijf dat vrijwel al zijn geld verdient aan seksueel beeldmateriaal. De aap kwam al snel uit de mouw: Only Fans stond onder hevige druk van de bankensector, door de seksuele content op de website. Gelukkig heeft het bedrijf voldoende investeerders gevonden om te kunnen overleven. Maar de verstikkende greep van de bankenwereld op de seksbranche vind ik shocking. Op Only Fans wordt helemaal niet contant afgerekend. Opnieuw lijkt het er toch echt op dat de banken niet speciaal bang zijn voor de herkomst van het geld, maar eerder een moralistisch oordeel vellen over sekswerk.
Dik twintig jaar na de legalisering hebben sekswerkers een hoop plichten. Maar met die rechten en voorzieningen schiet het niet op. Wanneer de voortdurende uitsluiting door banken en verzekeraars voortwoekert, heeft dat daadwerkelijk nare en soms zelfs gevaarlijke consequenties voor mensen die ook maar gewoon hun beroep willen uitoefenen. Als sekswerkers niet over hun eigen geld kunnen beheren, zullen zij zich eerder tot louche tussenpersonen wenden. Zonder pinautomaat op de peeskamer, worden ze gedwongen om ’s nachts met veel cash over straat te gaan. Daar zijn zij een makkelijke prooi voor mensen die weinig goeds in de zin hebben. Daarom moet de overheid nu op de barricaden voor sekswerkers. Zeker nadat de regering hen tijdens corona in de kou heeft laten staan. Het is de hoogste tijd dat de regering haar belofte van twee decennia terug nakomt.
Bron: evajinek.nl