In een enquête onder 2700 vrouwen (18 jaar en ouder) werden vragen gesteld over het laten betalen voor seksuele service en of ze daar over gefantaseerd hebben. Het werken als prostituee komt daar vaker in naar voren dan je misschien verwacht.
Van de ondervraagden in een onderzoek van Linda, kon 32% wel voor zich zien dat ze echt betaald zou worden voor een seksuele service. Een klein deel heeft dit daadwerkelijk in de praktijk gebracht, 6% heeft de vraag ‘Heb je ooit laten betalen voor een seksuele service’ positief beantwoord. Bij die 6%, staat prostitutie bovenaan gevolgd door porno en striptease.
Erotische fantasie of echt sekswerken?
53% van de vrouwen heeft een erotische fantasie over betaald krijgen voor sekswerk. De meeste fantasieën zijn ook hier over werken als prostituee. In de slaapkamer is dat door 1 op de 10 vrouwen met hun bedpartner ook wel eens als rollenspel gedaan.
Het in de praktijk brengen van die fantasie is een stuk minder, 12% van de vrouw zou het eenmalig wel eens willen proberen. 2% ziet het als mogelijkheid voor hun dagelijkse beroep.
Met zeven verdiepingen en 126 kamers is Pascha een bekende grote locatie in Duitsland, een populaire locatie voor Duitse wandelaars maar ook vanuit Nederland. Dit ‘laufhaus’ heeft faillissement aangevraagd. De tweede lockdown kon financieel niet meer overleefd worden.
De algemeen directeur van Pascha is de 64-jarige Armin Lobscheid, die tegen Bild vermeld dat het niet meer ging: ‘Nu het bedrijf weer gedwongen is om te sluiten, is er geen uitzicht meer op het voortzetten van het bedrijf. De 60 medewerkers hebben ontslag gekregen”. Het was voor Lobscheid niet meer mogelijk om alle medewerkers en de vaste kosten te betalen, een bedrag van zes cijfers dat elke maand moet worden opgehoest maar dat is nu niet meer te betalen voor Pascha.
Het is volgens de directeur nog niet duidelijk wat er nu met het 9.000 vierkante meters grote pand aan de Honrstrasse zal gebeuren.
Een 39-jarige ex-prostituee uit Tielt, die nu in Harelbeke woont, is in beroep veroordeeld tot vier jaar cel omdat ze een klant zodanig zwaar afperste dat die zichzelf van het leven beroofde. De man, een leraar, schonk haar 224.500 euro inclusief goudstaven.
Op 6 december 2016 stapte de toen 56-jarige D., een leerkracht, uit het leven. Uit het uitvoerige sms-verkeer op zijn gsm bleek dat de man het laatste jaar van zijn leven geregeld afspraakjes had met de prostituee S.S., die toen in Tielt woonde.
Onderzoek wees uit dat hij en de prostituee liefst 1.300 sms’en naar elkaar verstuurden. Verder onderzoek wees uit dat de leraar haar ook bijna 225.000 euro zou hebben geschonken, inclusief goudstaven uit de familiekluis. Toen de man stopte met geld te schenken, dreigde de prostituee alles aan zijn vrouw te vertellen.
“Vanavond op straat”
D. antwoordde: “Maak mijn leven niet kapot, ik heb je al zoveel gegeven.” Maar S.S. was niet te vermurwen: “Vier kilo (goud, nvdr.) wil ik. Als je niet komt, sta je vanavond op straat!” Enige tijd later stapte de man uit het leven.
Zelf ontkende de vrouw de afpersing en volgens haar was het geld bestemd als schadevergoeding omdat de man tijdens de SM-seks te ver was gegaan. Het hof geloofde die versie echter niet. De straf werd verzwaard van drie naar vier jaar cel. Het hof sprak de vrouw wel vrij voor 76.100 euro, maar moet aan de weduwe wel 148.800 euro terugbetalen naast een morele schadevergoeding van 25.000 euro en meer dan 88.000 euro aan geleden inkomstenverlies.
In een laagdrempelig opvanghuis in Groningen wonen vrouwen die uit de prostitutie willen stappen. Ze krijgen er geen therapie, maar bakken er taart. „Ik heb nooit iets teruggekregen. Hier wel.”
Als je in de prostitutie werkt, eruit wil, maar niet weet hoe, dan kun je sinds anderhalf jaar terecht in het Overweeghuis in Groningen. Er is plaats voor vijf of zes vrouwen. Ze mogen ongeveer drie maanden blijven. Ze kunnen er tot rust komen, leven zonder de stress van de straat, zonder de druk van anderen.
Zie het als een pauze in je leven, zeggen ze in het huis. Hier kun je overwegen wat je met de rest van je leven wil doen, overwegen uit de prostitutie te stappen of te stoppen met een eventuele drugsverslaving.
„Ik heb een zwaar leven gehad. Ik heb heel lang op straat geleefd. Ik ben lang dakloos geweest”, vertelt een 47-jarige vrouw die er nu bijna twee maanden woont. Haar naam mag niet in de krant, omdat dit haar veiligheid kan schaden.
Ze kwam in het huis terecht nadat het „niet goed ging” toen ze tijdelijk bij een kennis woonde. Ze moest de politie bellen en stond weer op straat. „Ik wist niet waarheen te gaan.” Na een verblijf in de opvang van bij het Leger des Heils in Assen en Emmen vertelde iemand haar dat er in Groningen „een soort vrouwenopvang” was waar ze misschien terecht kon.
In het Overweeghuis is ze tevreden. „Ik heb geen kou meer. Ik loop niet meer op straat. Ik heb in mijn leven altijd alles voor anderen gedaan. Ik heb nooit iets teruggekregen. Hier wel.”
Het Overweeghuis, een burgerinitiatief, is een van de tientallen projecten die worden ondersteund met bijdragen uit het NRC Lezersfonds, dat ook dit jaar een kerstactie onder de lezers houdt. Met de bijdrage van dit jaar wordt de inboedel aangevuld.
In het Overweeghuis ben je welkom, ook zonder indicatie voor hulp, zonder paspoort, als je verslaafd bent. Je hoeft geen huur te betalen. Er is altijd eten. Wel wordt gevraagd dat je meedraait in het huishouden en af en toe kookt voor de andere bewoners.
Er wordt ook gevraagd dat je je coöperatief opstelt. De vrouwen zijn onderling soms hard. De 47-jarige vrouw vertelt dat ze weleens haar zelfbeheersing verliest. „Ik heb vaak het gevoel dat andere mensen over mij praten, terwijl dat niet altijd zo is. Dat word ik heel erg boos. Het heeft ermee te maken dat ik geen vertrouwen heb. Het vertrouwen in anderen is in mijn leven heel vaak beschaamd.”
Je zou denken dat hulpverlenersland Nederland genoeg accommodaties heeft. De praktijk is anders. Er zijn sekswerkers die tussen wal en schip vallen, slachtoffers van mensenhandel die zorgverleners mijden of geen duidelijke hulpvraag hebben, bijvoorbeeld omdat ze ook verslaafd zijn. „Deze laagdrempelige opvang is een aanvulling op de bestaande voorzieningen”, zegt Jeanet Grimmius, een van de oprichters en bestuursleden van het Overweeghuis.
Naaktmodel Marisa Papen uit Belgisch Limburg kan tot zeven jaar cel krijgen in Turkije. Het 28-jarige model poseerde namelijk twee jaar geleden zonder kleren in de Hagia Sofia moskee in Istanboel. Uit berichten van Turkse media blijkt een aanklacht tegen haar te zijn ingediend bij de rechtbank.
Al in maart vaardigde het Turkse Openbaar Ministerie een arrestatiebevel uit tegen de Belgische. De aanklager blijkt nu een celstraf tussen de twee en zeven jaar te eisen. Het voormalige Playboy-model wordt beschuldigd van „obsceniteit.”
Eerder naakte stunts
Papen beschrijft de foto’s zelf als „een schreeuw om verandering.” Eerder ging ze al naakt op de foto voor de Klaagmuur in Jeruzalem en bracht ze een nacht in de cel in Egypte door vanwege een foto in de tempel van Karnak.
De gemeente Utrecht mag raamprostituees niet verplichten zich te registreren. Dat is het oordeel van de Raad van State, in een hoger beroep dat werd aangespannen door de burgemeester van Utrecht.
In 2016 vroeg toenmalig burgemeester Jan van Zanen aan de Autoriteit Persoonsgegevens om toestemming voor een registratieplicht voor raamprostituees. Het idee was dat de prostituees zich bij de gemeente zouden registreren en daarmee wilde de burgemeester toezicht houden op de branche. Hij hoopte zo mensenhandel en uitbuiting te voorkomen.
Maar volgens de Autoriteit Persoonsgegevens is een registratieplicht onrechtmatig, omdat het structureel verwerken van persoonsgegevens niet mag van de wet. De burgemeester ging daartegen in beroep bij de rechtbank in Den Haag. Die verklaarde het beroep in oktober 2019 ongegrond.
Ook tegen die uitspraak ging de burgemeester in hoger beroep, dit keer bij de afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State. Die zaak diende eind vorige maand. Maar ook de RvS beslist nu dat het beroep ongegrond is en dat de gemeente zich moet houden aan het oordeel van de rechtbank.
Maandagavond heeft de politie Limburg Regio Hoofdstad (België) twee illegale prostituees uit Colombia en Spanje opgepakt in een huis in Kuringen. Twee aanwezige klanten kregen een coronaboete. In het huis werd ook cocaïne en geld gevonden. Het was in de Rode-Rokstraat dat de politie maandagavond het huis controleerde. Binnen vonden ze twee prostituees, een 30-jarige vrouw uit Colombia en een 41-jarige vrouw uit Spanje.
Minister van Armoedebestrijding Karine Lalieux (PS) maakt 500.000 euro vrij om sekswerkers te ondersteunen. Die hebben het door de coronacrisis sociaal en financieel extra moeilijk, zegt de PS-minister.
De coronacrisis heeft een impact op iedereen, maar treft kwetsbare groepen “dubbel zo hard”, zegt PS-minister Lalieux. Dat geldt ook voor sekswerkers. “Duizenden vielen van de ene op de andere dag zonder bestaansmiddelen, of krijgen geen vervangingsinkomen omdat hun beroep niet wordt erkend. Hun moeilijkheden zijn enorm, maar ze zijn onbekend en nauwelijks zichtbaar”, legt Lalieux uit.
De PS-minister maakt nu 500.000 euro extra ondersteuning vrij. De middelen gaan rechtstreeks naar gespecialiseerde vzw’s in vijf steden (Antwerpen, Gent, Brussel, Charleroi en Luik).
“Zoals alle andere burgers, dienen sekswerkers ook goed gesteund en begeleid te worden”, zegt minister Lalieux. “De vzw’s doen in dat opzicht uitzonderlijk werk. Dankzij de extra 500.000 euro versterken ze zo hun aanwezigheid bij hen die het extreem hard nodig hebben”, besluit de PS-minister.
Elke vrijdag is er op Streamz een nieuwe aflevering te zien van Red Light, de Vlaams-Nederlandse reeks die – aan de hand van de verhalen van de drie vrouwelijke hoofdpersonages – over mensenhandel en sekswerk draait. Vandaag, donderdag 17 december, is het Internationale Dag tegen Geweld tegen Sekswerkers. De ideale gelegenheid om na te gaan hoe realistisch de serie is. Wij legden ons oor te luisteren bij Payoke vzw, het Antwerpse opvang- en begeleidingscentrum voor slachtoffers van mensenhandel.
Op de Internationale Dag tegen Geweld tegen Sekswerkers trachten verschillende organisaties het bewustzijn te vergroten over het geweld waarmee sekswerkers geconfronteerd worden. Payoke was de eerste ngo in Europa die specifiek optrad tegen mensenhandel, maar ook één van de drie grote gespecialiseerde centra voor Belgische slachtoffers. Zij begeleiden slachtoffers, bieden hen psychosociale, juridische en administratieve bijstand en voeren campagne tegen mensenhandel.
Aangezien Payoke vzw in Antwerpen gevestigd is en ook Red Light zich grotendeels in Antwerpen afspeelt is dit de ideale gelegenheid om de vraag te stellen: is het beeld dat in Red Light geschetst wordt ook een realistisch beeld?
Drie vrouwen centraal
Carice van Houten, de Nederlandse actrice die wereldfaam vergaarde door haar rol in Game Of Thrones, speelt Sylvia, een sekswerker die in een club werkt met haar man en pooier Ingmar (Geert Van Rampelberg). Halina Reijn (regisseur van de Nederlandse Oscarinzending Instinct) is Esther, een bekende sopraanzangeres uit een welgesteld milieu wiens man vermist raakt en Maaike Neuville (De Twaalf) vertolkt de rol van Evi, een gedreven politieagente die een verslaving probeert te overwinnen wanneer ze een grote zaak voorgeschoteld krijgt. In Red Light volgen we deze drie perspectieven in de wereld van mensenhandel, sekswerk en uitbuiting tussen Antwerpen en Amsterdam.
Mensenhandel
Klaus Vanhoutte, directeur van Payoke vzw, vindt de verwijzingen naar mensenhandel in Red Light zeer goed verwerkt: “De verwijzingen naar mensenhandel kloppen: de meisjes komen legaal het land binnen. In Europa geldt er immers vrij verkeer van mensen en goederen. Meestal weten de meisjes precies wat ze komen doen, maar zijn vooral hun (werk)omstandigheden erbarmelijk: ze krijgen te maken met fysiek en psychologisch geweld, hun geld wordt afgenomen en ze moeten vaak meer dan tien klanten per dag afwerken.”
Red Light-bedenker, co-scenariste en actrice Halina Reijn vond het erg belangrijk dat het thema via de reeks op een realistische manier aangekaart werd: “We hebben ontzettend veel research gedaan naar mensenhandel zowel in België als in Nederland. We merkten een ontzettend grote inzet vanuit bestuurders, politiemensen, goede doelen en sekswerkers zelf om de situatie rond mensenhandel te verbeteren. We hopen dat kijkers geraakt worden door de materie en dat ze vervolgens de website van Payoke eens te bezoeken, of zich in elk geval bewuster worden van het probleem dat mensenhandel is.”
Handlanger of slachtoffer
Sylvia is tot nu toe, na twee afleveringen, het meest uitdagende personage. Enerzijds is zij mee verwikkeld in de mensenhandel en is ze dus dader. Anderzijds krijgt ze ook zelf te maken met psychologische en fysieke mishandeling door Ingmar, haar pooier, die Sylvia door haar angst aan te jagen en via emotionele manipulatie onder de knoet wil houden. Sylvia is dus zowel slachtoffer als dader.
“Sylvia’s verhaal komt overeen met heel wat getuigenissen die we horen. Ook de relatie die ze heeft met Ingmar is herkenbaar. Zijn pogingen om Sylvia te overtuigen van het werk dat ze samen verrichten zijn heel typische praktijken van wat wij een ‘loverboy’ noemen: een mensenhandelaar die meisjes en vrouwen door middel van manipulatie psychologisch en sociaal afhankelijk maakt.
Ze gebruiken verleidingstactieken om hen in sekswerk of in illegale activiteiten uit te buiten. Slachtoffers van mensenhandel en loverboys passen vaak niet in het stereotiepe beeld van ‘zwakke slachtoffers’. Het zijn vaak sterke, complexe maar ook kwetsbare individuen, geschaad door hun ervaringen – net zoals Sylvia. Als puntje bij paaltje komt, is Sylvia voor de wet een slachtoffer. In België heb je de ‘non punishment rule‘. Dit betekent dat een misdrijf gepleegd onder dwang van een mensenhandelaar niet bestraft zal worden. Daar valt zij onder.”
