Nieuws

Een blowverbod en de horeca eerder dicht. De een vindt de maatregelen om de overlast in de oude binnenstad te beperken betutteling, de ander beoordeelt ze als te soft. Op de Wallen lijkt niemand écht blij met de nieuwe regels die per half mei ingaan.

Kijk, begrijp hem niet verkeerd. Hij vindt het zelf ook een vieze lucht, die walm. “Dus als ze hier op het terras blowen, dan zeg ik ook: ‘Ga maar even verderop aan de kade zitten.’” Maar een blowverbod, wat het gemeentebestuur nu wil? “Als mensen een jointje willen roken, dan moeten ze dat toch lekker zelf weten.” Peter Verkaik (70, “ik noem mezelf ‘gastheer’”) staat bij de deur voor een afgeladen volle The Old Sailor aan de Oudezijds Achterburgwal.

“Als je vroeger uitging, stond je de hele avond in de sigarettenrook. Dan kwam je thuis en kon je je eigen naam in de nicotine op je voorhoofd schrijven. Dat vond iedereen toen normaal. Nu kunnen de mensen nergens meer tegen.”

Dus, dit hele plan is ‘betutteling’ als je het hem vraagt.

Blowverbod

Afgelopen donderdag presenteerde de gemeente een pakket maatregelen dat de overlast op de Wallen moet aanpakken. Er komt dus een blowverbod, dat behalve de drugsoverlast inperken de stad ook minder aantrekkelijk voor de blowende en zuipende toerist moet maken. Winkels mogen van donderdag tot en met zondag vanaf 16.00 uur geen alcohol meer verkopen. Dat is nu ook al zo, maar in de toekomst moet de alcohol dan ook ‘uit het zicht’, bijvoorbeeld achter schermen. Veel winkels gebruiken nu nog linten om de boel af te bakenen. Sekswerkers moeten om 03.00 uur ’s nachts stoppen, in plaats van 06.00 uur – waar ze woedend over zijn.

En verder wordt er gesleuteld aan de openingstijden van de horeca. Vanaf half mei moeten de kroegen om 02.00 uur sluiten (een à twee uur eerder dan nu) en na 01.00 uur mogen ze geen nieuwe klanten toelaten. Dan kom je dus aan Verkaiks gastheerschap, want hij staat aan de deur en moet de meute buiten houden. “Wat je dan krijgt? De een zegt dat zijn tas nog binnen ligt, de ander zegt dat zijn vriend nog in het café zit, dat soort lulverhalen. Dan moeten wij weer lullen als Brugman om de lieve vrede te bewaren.”

Hij onderbreekt zijn betoog, en roept in het Engels met een onvervalst Amsterdams accent als ondertoon: ‘Sir, sit on the bench, please.’ Een Brit met een halve liter bier knikt en gaat keurig zitten. Verkaik draait zich weer naar zijn gesprekspartner: “Ja, als wij niet de hele dag tegen mensen blèren dat ze alleen zittend op het terras mogen drinken, dan hebben we allemaal boetes te pakken.”

‘Herhaling van zetten’

Het is weer druk op de Wallen, en wie er voor de gelegenheid eens op gaat letten, ziet: de joints zijn nooit ver weg. Een man maakt een selfie van zichzelf met een toeter in zijn mondhoek en de Oude Kerk op de achtergrond. Hij kijkt tevreden naar het resultaat. De Smokeboat, een rondvaartboot in reggaekleuren, vaart door de gracht met driftig blowende opvarenden aan boord. En de zware, aardse lucht van cannabis dringt zich op elke straathoek op. ’s Avonds is het weer ouderwets schuifelen in de Oude Kennissteeg en ter hoogte van de Bananenbar aan de Oudezijds Achterburgwal ontstaat een kleine opstopping van mensen die naar binnen proberen te loeren.

Verderop aan de Oudezijds Voorburgwal staat bewoner en meubelmaker Steven van Couwelaar (67) eerder op de dag zijn stoepje te moppen. Wat hij vindt van de nieuwe plannen? “Een herhaling van zetten.” Hij maakt meteen maar even een disclaimer: “Ik wil niet overkomen als een chagrijnige zeiksnor.”

En dan komt er een ‘máár’: “Maar voor mijn gevoel zijn de meeste dingen al afgesproken. Er staan al borden dat je niet in het openbaar mag drinken. En de winkels mogen na vieren al geen alcohol meer verkopen.” Van Couwelaar ziet de oplossing veel meer in de preventieve aanpak: “Dat als mensen uit Liverpool of de Achterhoek online op zoek zijn naar een zuiptrip naar Amsterdam, ze een pop-up krijgen te zien met wat er allemaal niet kan in deze stad. En dan hoop je dat ze denken: ‘Wat saai! We gaan naar Praag!’”

Te voorzichtig pakket

Buurtbewoner Els Iping denkt ook dat het zuip- en feestimago moet worden afgebroken – een truc waar overigens ook de gemeente op inzet. Iping is voormalig stadsdeelvoorzitter van Centrum én een van de deelnemers van de actie Stop de Gekte, die de overlast op de Wallen wil indammen. Iping vindt het maatregelenpakket te voorzichtig. “Wij hadden bijvoorbeeld gepleit voor sluitingstijden om 00.00 uur – juist om de bewoners nachtrust te gunnen. Dit zijn dus wel heel kleine stapjes. Maar goed, wij zijn blij met elk stapje.”

Iping hoopt dat het blowverbod iets doet met het imago. “Als je tegen toeristen zegt dat ze niet op straat mogen blowen, wat ik wel eens heb gedaan als ze voor mijn deur zaten te roken, dan zijn ze heel begripvol. Toeristen hebben zelf natuurlijk ook het idee dat ze iets belachelijks aan het doen zijn.”

Dat de gemeente het blowen op de terrassen van de coffeeshops niet verbiedt, vindt ze een gemiste kans. “Weer te voorzichtig.” De gemeente wil, als de overlast niet genoeg afneemt, onderzoeken of dat verbieden überhaupt kan. Wéér een onderzoek, denkt Iping dan. “Daarom weten bewoners ook steeds niet waar ze aan toe zijn.”

Iping zou graag zien dat er échte ingrijpende maatregelen worden genomen. “Maatregelen die een deuk slaan. Als je dat wil doen moet je de twee magneten weghalen: de prostitutie moet naar binnen, dus geen bijna naakte vrouwen meer voor de ramen, want zij zijn onderdeel van de belevenis.” Ook pleit ze voor de invoering van het zogeheten ingezetenencriterium, dat bepaalt dat alleen mensen die in Nederland wonen bij de coffeeshop softdrugs mogen kopen. Toeristen dus niet. “Alle andere maatregelen zijn in de marge.”
Symbolische functie

Grote zorg van velen is wie dit allemaal moet handhaven. Het college hoopt dat deze maatregelen ook een symbolische functie hebben en uitstralen: Amsterdam is geen blowwalhalla. En dat is precies het effect waar Ammar van Supermarket op de Oudezijds Voorburgwal bang voor is. In zijn winkel zijn behalve paprikachips en broodjes ook sokken met wietprint, CBD-wietkoekjes en lolly’s met een cannabisbelofte te koop.

“Als toeristen niet meer op straat mogen blowen, is dat voor onze omzet echt heel erg. Als ze hier buiten niet meer zitten te smoken, dan komen ze ook niet meer naar binnen om een drankje of een snack te halen.”

Barry van den Berg van Café del Mondo op de Nieuwmarkt vreest een hoop gedoe aan de deur, net als Peter Verkaik van The Old Sailor. “Dit soort regels maakt het zo bureaucratisch. Ik kan het niet meer uitleggen aan mijn klanten, en al helemaal niet om 01.00 uur ’s nachts als er een hoop alcohol in zit. Dit lokt alleen maar agressie en discussie uit. Ik krijg nu ook al elke avond discussie omdat het terras om 22.00 uur moet sluiten. ‘Waar slaat dat op?’ krijg ik honderd keer te horen. Ja, ik weet het ook niet. Ik vind het allemaal overtrokken.”

Dag in, dag uit moesten tientallen kwetsbare vrouwen uit voornamelijk Roemenië en Zuid-Amerika soms gevaarlijk sekswerk verrichten in een illegaal bordeel in een Utrechtse woonwijk. De vrouwen werden ‘als pakketjes doorgeschoven’, aldus het Openbaar Ministerie, die nu celstraffen tot vier jaar eist tegen drie Roemeense mannen (41, 39, 30 jaar).
Bron: AD, Rachel van Kommer 10-02-23, 11:08 Laatste update: 11:45

In februari 2020 komt er bij de gemeente Utrecht een telefoontje binnen. Bij een woning aan de Korenbloemstraat in de Utrechtse wijk Bloemenbuurt rijden verdacht vaak mannen af en aan. De mannen gaan het huis in, en staan vaak na een half uurtje weer buiten. De gemeente pakt de melding serieus op en doet een inval. Daar treffen handhavers inderdaad een illegaal bordeel aan. Een van de vrouwen in het huis is nét 18 jaar oud geworden.

De politie start dan een groter onderzoek. Ze tappen telefoons van mogelijke pooiers af, voorzien auto’s van afluisterapparatuur, kijken via camerabeelden mee en controleren bankgegevens. Uit al die informatie blijkt dat de pooiers vrouwen door het hele land aan het werk zetten in illegale bordelen in Utrecht, Hilversum, Amstelveen en Amsterdam. In maart 2021 slaat de politie drie Roemeense mannen van 41, 39 en 30 jaar oud in de boeien.

Pooiers

De vrouwen die gedwongen voor de mannen moesten werken, zijn volgens het Openbaar Ministerie kwetsbare vrouwen die voornamelijk uit Roemenië en Zuid-Amerika (Colombia en Venezuela) kwamen. De drie verdachten haalden de vrouwen – die geld wilden verdienen voor hun families – naar Nederland toe, verzorgden de reis, regelden woonruimte, maakten advertenties voor sekswerk, bepaalden de prijzen en regelden klanten.

De uitgebuite vrouwen moesten meer dan de helft van hun geld afstaan aan hun pooiers. ,,Het gaat over vrouwen die vaak geen officiële status in Nederland hebben, die bij de autoriteiten nergens bekend zijn en als pakketjes worden doorgeschoven”, schetste de officier van justitie deze week tijdens de inhoudelijke behandeling van de zaak.

,,Ze spraken de taal niet, waren illegaal, hadden geen woonruimte of bankrekening en waren volledig afhankelijk van hun pooiers als het gaat om het verdienen van geld.”

De drie aangehouden mannen werkten zelf niet of nauwelijks, aldus justitie, ‘maar lieten de vrouwen – bij tijd en wijle gevaarlijk – prostitutiewerk doen’. ,,Ze lieten hun lichamen uitwonen. Eigenlijk waren ze maar in één ding geïnteresseerd: hoeveel bracht de vrouw op?”

Volgens het OM gaat het om zeker vier vrouwen die seksueel zijn uitgebuit. Naast mensenhandel wordt het trio verdacht van deelname aan een criminele organisatie en mensensmokkel, door de vrouwen illegaal over de grens te brengen.

,,Op geen enkele manier heb ik compassie gevoeld van de verdachten met de vrouwen in het dossier”, aldus de aanklager. ,,Dat illegale vrouwen naar Nederland werden gehaald en aan het werk werden gezet, was slechts een business model.”

Het OM eist een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van vier jaar tegen de 41-jarige verdachte. Tegen de twee andere mannen (39 en 30) drie jaar cel. Wanneer de Utrechtse rechtbank uitspraak doet, is nog niet bekend.

UTRECHT – De vrouwen spraken geen woord Nederlands, hooguit een woordje Engels en werden gedwongen om te werken als prostituee. De rechtbank in Utrecht begon maandag aan een mega-strafzaak tegen zes Roemeense verdachten die volgens het Openbaar Ministerie jarenlang vijf vrouwen zouden hebben uitgebuit.

Volgens het OM maakten de verdachten wervende advertenties op sites als Kinky.nl, regelden ze werkplekken in Amsterdam, Amstelveen, Utrecht, Lelystad en Hilversum, bepaalden ze hoeveel klanten de vrouwen per dag moesten afwerken en tegen welke tarieven, en pikten ze de helft van het geld in.

De mannen zelf ontkennen dat in alle toonaarden. Volgens de hoofdverdachten Marius M. (41), Eugen M. (30) en Catalin D. (39) ging het om hun vriendinnen, of de vriendinnen van familieleden, die vrijwillig als prostituee werkten. Daarmee bemoeiden zij zich niet. Behalve dan dat ze voor een deel leefden van het sekswerk van de vrouwen, want geen van de mannen lijkt er een baan naast te hebben gehad.

’Mickey Mouse’

De vrouwen kwamen uit Roemenië, Venezuela of Colombia en zeiden allemaal tegen de politie het werk te doen omdat ze geld nodig hadden. Een Venezolaanse die volgens de politie erg kwetsbaar oogde, zei dat ze geld moest verdienen om haar zoontje te kunnen onderhouden. Ze moest de helft afstaan aan ’Micky Mouse’, waarmee ze Catalin D. bleek te bedoelen. Ze had alleen een foto van haar eigen paspoort.

Een vrouw zei dat Catalin D. klanten voor haar regelde, „maar ik kreeg geen bevelen van hem.” Een andere vrouw zei dat het haar niet vrij stond om klanten te weigeren. Er waren er „heel veel” met wie ze liever geen seks wilde hebben, „maar ik móest werken.”

’Wraak’

Eugen M. zegt dat deze vrouw als prostituee werkte omdat ze geld nodig had. „Niet omdat ze gedwongen werd. Ze doet dit uit wraak. Omdat ik niet meer bij haar wilde zijn. Ik had niet gedacht dat ze zo ver zou gaan.”

Een Roemeense die de verdachten al sinds haar veertiende zegt te kennen uit haar geboorteplaats, zei dat ze niet werd gedwongen, maar het sekswerk met tegenzin deed omdat ze geld nodig had. „Ik heb een hekel aan mezelf dat ik toesta dat iedereen me aanraakt.”

Chats

De rechtbank citeerde meerdere chats waarin werd gesproken over de huizen waar de vrouwen hun werk deden, wie er voor escortwerk ergens naartoe moest worden gebracht, en hoeveel geld dat moest opbrengen.

Een vrouw die een politieman trof als ’klant’, kreeg telefonische instructies dat ze vooral geen adres moest noemen: „Zeg dat je het niet weet. Dat je voor jezelf werkt. Ze zullen je niet dwingen.”

Volgens het OM vormden de mannen samen met de drie medeverdachten Ionut N. (42), Cornel M. (27) en Pavel S. (57) een criminele organisatie die zich bezighield met mensenhandel en -smokkel. Die laatste twee lieten bij de strafzaak verstek gaan. De rechtbank trekt zes dagen uit voor de behandeling. Het OM komt donderdag met de strafeisen.

Bron: https://www.telegraaf.nl/nieuws/1760464785/roemenen-voor-rechter-om-prostitueren-van-vrouwen-ik-moest-werken

Sekswerkers krijgen in Nieuwegein meer ruimte om thuis te werken en ook in Utrecht willen politie en Openbaar Ministerie meedenken over de voorwaarden voor deze vorm van prostitutie. Raymond, eigenaar van onder meer het legale bordeel La Cloche in Utrecht, is daar faliekant tegen. ,,Dat vergroot alleen maar de kans op misstanden.’’

Bron: https://www.ad.nl/utrecht/sekswerkers-laten-thuiswerken-volgens-bordeeleigenaar-raymond-is-het-onveilig-en-absurd~a4db852c/
Hans van den Ham 05-12-22, 11:54 Laatste update: 12:15 AD

De illegale prostitutie groeit, met name door de op internet klanten wervende dames. Zij ontvangen de heren vervolgens thuis, op hotelkamer, AirBnB-adres of andere plek waar dat niet is toegestaan. Mede daardoor is het aantal legale sekswerklocaties zoals privéhuizen, clubs en raamprostitutie sterk afgenomen, ook in Utrecht.

Vatbaar voor loverboys en pooiers

Eigenaar Raymond noemt zijn achternaam nooit, omdat hij ook enkele ‘gewone’ bedrijven heeft en door de dubbele moraal over sekswerk klanten kan kwijtraken of problemen krijgen met de bank. Hij geeft meteen toe dat hij ook uit concurrentieoverwegingen tegen thuis ontvangende dames is. Maar er zijn ook andere goede argumenten.

,,In het illegale circuit moeten de dames het alleen rooien. Dat maakt hen vatbaarder voor mensenhandelaren, loverboys en pooiers. Ook een overval, inbraak of fysiek geweld door de klant is niet ondenkbaar. En de overheid heeft geen zicht op belastingafdracht, hygiëne en de leeftijd, vrijwilligheid en gezondheid van de sekswerkers.’’

Hij is verbaasd dat desondanks in de media is te lezen dat politie en justitie veel zien in het reguleren van thuiswerk, privé-escortservice en het gezamenlijk gebruik van een pand met kamers zonder exploitant. Op die manier kan effectiever en ook op de persoon gericht toezicht worden gehouden, aldus de voorstanders.

Sekswerkers hebben er vaak nog een leven naast

Volgens Raymond is de realiteit dat de meeste dames die nu illegaal thuis ontvangen, zwart werken en juist niet geregistreerd willen worden. ,,Dat laatste willen sekswerkers over het algemeen niet, omdat ze er vaak nog ander leven met werk of studie naast hebben. Ook willen ze niet later nog geconfronteerd worden met hun eerdere carrière in de seksbranche.’’

Want zelfs legaal werken in deze branche maakt een bankrekening, hypotheek, verzekering, huurhuis of een andere baan niet gemakkelijker. ,,Iets waar legale seksexploitanten zoals ik trouwens ook last van hebben. Geregistreerde sekswerkers worden niet beschermd, dat is eigenlijk het probleem.’’

Volgens hem was de overheid om eerdergenoemde redenen zoals grotere kans op dwang, uitbuiting en overlast in de buurt juist altijd tegen thuisprostitutie. ,,Maar omdat nieuwe raamprostitutie niet lukt, gaan we nu het sekswerk thuis maar legaliseren en we vergeten gemakshalve alle eerder genoemde nadelen.’’

Hij heeft grote twijfels of die thuiswerkers wel geregistreerd willen worden. ,,Ze willen liever zwart werken en niet op de locatie ingeschreven staan. Ook mogen ze dan geen reclame maken voor hun business. Hoe komen ze dan aan hun klanten?’’

Gros niet uit Nederland

Bovendien komt volgens hem het grootste deel van de illegale sekswerkers niet uit Nederland, maar uit Oost-Europa of Zuid-Amerika. ,,Ze zijn hier om tijdelijk illegaal te werken. Dus de overheid richt zich op een heel klein groepje dat kan gaan thuiswerken. Met als bijkomend probleem: hoe gaan ze dat controleren?’’

En dan is er nog de proef met meerdere sekswerkers in één huis, zonder exploitant. ,,Een absurd idee. Wie houdt daar dan toezicht? Juist op zo’n plek is de kans op misstanden groter.’’

De overheid staat volgens hem een vreemde, nieuwe vorm van prostitutie toe, die amper gecontroleerd kan worden. Tussen de huidige nette, streng gecontroleerde legale werkplekken en de ook dan nog steeds bestaande, grote illegale prostitutie in. ,,Het is een idee dat achter het bureau is verzonnen, zonder elke realiteitszin.’’

---

Reactie management www.privehuislacloche.nl, www.privehuishod.nl, www.privehuisalmere.nl / www.smstudio-nederland.nl:

We hebben al veel positieve reacties en steunbetuigingen gekregen vanuit het veld van sekswerkers en mede exploitanten. Sekswerkers geven aan geen huis zelf te willen runnen omdat dat bepaalde capaciteiten en energie vraagt en sekswerkers onder elkaar ook leiding nodig hebben omdat je ook een soort van concurrenten bent van elkaar met ook ieder een ander opleidingsniveau. Een privehuis runnen met alles wat daarbij komt kijken is een totaal andere verantwoording en werk dan een sekswerker zelf doet, namelijk geld verdienen met erotiek met een klant. Wil je als gemeente nieuwe legale veilige seksplekken, geef dan een exploitant een vergunning en bestemming op een pand met 10-15 kamers op een industrieterrein, wat goed bereikbaar is, betaalbaar, ruime gratis parkeergelegenheid en geen overlast voor een woonbuurt. Dames die illegaal werken willen dat blijven doen om bekende redenen, anders werkten ze nu wel op de veilige legale plekken, waar genoeg klanten zijn en voldoende plek voor sekswerkers. Er gaan nu privehuizen en clubs dicht omdat ze te weinig dames hebben, mede door corona lockdown en geen steun aan sekswerkers gegeven, waar de prostitutiebranches destijds ook voor gewaarschuwd heeft. Waarom worden de geluiden en advieze uit het veld van sekswerkers en exploitanten door overheden en instanties niet serieus genomen en gaat men maar door met maatregelen, plannen en proeftuintjes die sekswerkers niet helpen, maar juist kans op misstanden vergroten? Waar is het gezonde verstand en kennis van zaken van de realiteit?

Een stripclub, een sekstheater, cafés en ruim honderd werkplekken voor sekswerkers. Het nieuwe erotisch centrum dat buiten het stadshart moet komen zal, zo hoopt burgemeester Halsema, een belangrijke bijdrage leveren om de overlast op de Wallen tegen te gaan. Met Project 1012 en het ‘gemeentebordeel’ My Red Light probeerde het stadsbestuur al eerder het wallengebied op te schonen. Maar wordt er wel genoeg gedaan met de lessen die zijn getrokken uit die eerdere pogingen? 

“We gaan het stadshart terug veroveren en teruggeven aan de Amsterdammers.” Het is de winter van 2007 als wethouder Lodewijk Asscher vol trots zijn nieuwe plannen voor de binnenstad presenteert. De Wallen moeten veiliger en leefbaarder worden, zonder crimineel geld en louche coffeeshops. De toeristenwinkels en massagesalons moeten zoveel mogelijk weg uit het straatbeeld. Hij noemt het Project 1012, naar de postcode van het gebied. 

Met behulp van woningbouwcorporaties koopt de gemeente voor miljoenen de panden in de rosse buurt op. Seksbaas Charles Geerts wordt onttroond als Wallenkoning en de peeskamers worden naaiateliers. Het project kost de gemeente tientallen miljoenen euro’s. Het resultaat? Het sluiten van 112 ramen en 48 coffeeshops.

Een succes zou je zeggen, ware het niet dat de ondernemingen die er voor terug zijn gekomen veelal op toeristen zijn gericht. Daarnaast heeft het sluiten van de ramen een negatief effect op de positie van sekswerkers en zijn de criminele activiteiten steeds onzichtbaarder geworden, zo concludeert de Rekenkamer na bijna 10 jaar in een zeer kritisch rapport.

Orgiekamer en pijpbankjes

In mei 2017 probeert de gemeente opnieuw in te grijpen op de Wallen. Ditmaal door het initiëren van bordeel ‘My Red Light’. Zonder pooiers, zonder mensenhandel en gerund door de sekswerkers zelf. Aan de Oudezijds Achterburgwal en de Boomsteeg gaan de sekswerkers aan de slag en architect Janpaul Scholtmeijer ontwerpt de peeskamers met pijpbankjes en een orgiekamer. Het is een wereldwijde primeur en zelfs de New York Times schrijft er een artikel over.

Onder bezielend leiderschap van burgemeester Eberhard van der Laan wordt het plan uit de grond gestampt. Het wordt al snel het ‘gemeentebordeel’ genoemd, al hamert Van der Laan er keer op keer op dat de gemeente geen eigenaar zal worden maar slechts de initiator. ‘My Red Light’ staat op zichzelf als een zelfstandige stichting met een raad van toezicht met verschillende (ervarings)deskundigen. De gemeente treedt alleen op vergunningverlener, controleur en handhaver.

Na nog geen vier jaar na de opening sluit ‘My Red Light’ de deuren met een ton schuld en meerdere meldingen van mensenhandel. Voor de buitenwereld lijken schulden en de leegstand door de coronapandemie de oorzaak zijn, maar het is al veel langer onrustig bij het ‘gemeentebordeel’.

De inrichting van ‘het gemeentebordeel’ My Red Light

“Valse start”

Nog voor de opening is er frictie tussen het bestuur en de gemeente, als duidelijk wordt dat er niet verhuurd mag worden aan sekswerkers die hun klanten via internet werven. “In eerste instantie dachten we ook nog dat de ramen per uur zouden worden kunnen verhuurd aan sekswerkers die online wierven. Snel na de opening bleek dat dit niet het geval was”, vertelt Lyle Muns, destijds lid van de raad van toezicht, aan AT5.

Het resulteert in leegstand van de net gerenoveerde kamers en daarmee een disbalans in de financiën. “De financiële krapte hebben we meteen aan het begin al aangegeven bij de gemeente. Het was een valse start”, zegt Muns.

“De financiële krapte hebben we meteen aan het begin al aangegeven bij de gemeente”
Lyle Muns, toenmalig Raad van toezicht My Red Light

Wie A zegt moet ook B zeggen

In 2018 vraagt burgemeester Halsema voormalig nationaal rapporteur mensenhandel en seksueel geweld Corinne Dettmeijer om onderzoek te doen. De conclusies van het rapport van Dettmeijer liegen er niet om. De gemeente had nooit aan het bordeel moeten beginnen. ‘My Red Light’ heeft een zwakke financiële positie en de vooraf gestelde doelen zijn niet haalbaar. 

Ondanks de felle kritiek ziet Dettmeijer ook een aantal positieve punten, zoals sekswerkers die vol lof zijn over de voorzieningen, en er is een sekswerker opgeleid tot beheerder. Al met al concludeert Dettmeijer dat de gemeente nu ook commitment moet tonen. Het rapport krijgt dan ook de toepasselijke naam: ‘Wie A zegt moet ook B zeggen’.

Halsema besluit na de aanbevelingen van Dettmeijer om door te gaan met ‘My Red Light’, maar begin 2021 valt toch het doek voor het bordeel.

Zo ongeveer moet het nieuwe erotisch centrum eruit komen te zien – Thijs Wolzak / Moke Architecte

Voldoende draagvlak?

Wat gebeurt er nu precies met de lessen van deze twee eerdere projecten als we kijken naar de nieuwe plannen van het erotisch centrum? De Rekenkamer concludeerde dat een transformatie van het wallengebied een lange adem nodig heeft van zo’n 30 jaar, en dat er een stevig politiek draagvlak moet zijn om koersvast te werk te gaan

Voor de komst van het erotisch centrum lijkt dat politieke draagvlak er wel te zijn. Maar wat dat dan betekent voor de toekomst van de Wallen, daarover blijken binnen de coalitie flinke politieke meningsverschillen te bestaan. Met de komst van zo’n centrum wil burgemeester Halsema namelijk ook het aantal ramen op de Wallen verminderen. Coalitiepartijen PvdA en D66 laten aan AT5 weten nadrukkelijk voor het sluiten van ramen te zijn om zo de drukte op de Wallen tegen te gaan. Ook de grootste oppositiepartij VVD vindt dat.

Maar coalitiepartner GroenLinks laat weten juist tégen gedwongen sluiting te zijn. “Vanuit GroenLinks zetten wij de positie van de sekswerkers voorop. We gaan sekswerkers niet dwingen om ergens anders te gaan werken”, aldus raadslid Imane Nadif. De vraag is dus of er nu wél voldoende politiek draagvlak is voor de nieuwe richting die de Wallen op zou moeten gaan met deze eis van de tweede partij van de stad en coalitiepartner GroenLinks.

“We gaan sekswerkers niet dwingen om ergens anders te gaan werken”
Imane Nadif, raadslid GroenLInks

Dettmeijer concludeert in het rapport over ‘My Red Light’ dat de gemeente bij een dergelijke inzet een grotere rol moet krijgen binnen de organisatie, ook als dat er in resulteert dat de gemeente wordt gezien als bordeelhouder. 

Bij het nieuwe erotisch centrum gaat de gemeente alleen optreden als initiator en het proces faciliteren. Ze verlenen de vergunning en treden daarna op als toezichthouder Daarmee vervullen ze eenzelfde soort rol als bij ‘My Red Light’, dat na schulden en meldingen van mensenhandel ten onder ging. 

“Illegaal werken”

Conclusies uit de uitgebreide rapportages over eerdere pogingen om de Wallen op te schonen, lijken dus nauwelijks te worden meegenomen bij de start van het erotisch centrum. Wel zet de gemeente uitgebreid in op het betrekken van sekswerkers, exploitanten, pandeigenaren en belanghebbende bij de ontwikkelingen van de plannen.

Maar ondanks het uitgebreide marktonderzoek dat de gemeente doet, kunnen veel betrokkenen zich niet vinden in de nieuwe plannen. Zo hebben bewoners en ondernemers van de Wallen hun vraagtekens bij de plannen en doen zo’n 130 sekswerkers doen begin dit jaar een oproep aan architecten en bouwbedrijven om niet mee te werken de bouw van het erotisch centrum. “Als er meer ramen gesloten gaan worden, gaan sekswerkers illegaal werken. Ze willen niet op een plek werken waar ze zich niet comfortabel voelen”, zegt oud-sekswerker Felicia Anna in een interview met AT5.

Volgens Iris de Munnik van het Prostitutie Informatie Centrum (PIC) zou het verplaatsen van de raamwerkers ook zorgen voor minder klanten. “Het publiek op de Wallen bestaat voor de helft uit toeristen en voor de helft uit lokale mensen. Die Amsterdammers gaan juist in de menigte en anonimiteit op. Wanneer er een erotisch centrum komt, vraag ik me af of je die klanten behoud.”

Dan is er ook nog de vrees dat sekswerkers onvergund thuis gaan werken. “Je krijgt verplichte verplaatsing, waar de meeste het niet mee eens zijn”, aldus De Munnik.

“Als er meer ramen gesloten gaan worden, gaan sekswerkers illegaal werken”
Felicia Anna, Oud-sekswerker

Naast de bezwaren van de sekswerkers en het PIC, zijn ook veel buurtbewoners niet gecharmeerd van de nieuwe plannen. In Zuidoost en het Eenhoorngebied in Oost gaan buurtbewoners in protest tegen de mogelijke komst van het erotisch centrum.

Over het erotisch centrum en de toekomst van de Wallen is dus het laatste woord nog niet gesproken. Naar verwachting zal de gemeenteraad begin 2023 een beslissing nemen over de locatie van het erotisch centrum.

Bron: https://www.at5.nl/artikelen/217422/strijd-om-de-rosse-buurt-hoe-de-stad-al-jarenlang-grip-probeert-te-krijgen-op-de-wallen